Vandaag was het een prachtige zonnige dag met een warm oostenwindje. Geen vaardag, want de wind staat
pal tegen. Een prima dag om lekker op stap te gaan en onze 24e trouwdag te vieren. Eerst gaan we langs
het havenkantoor om te betalen. Peter is daar aan het werk en Joke kan het niet laten om een foto van
hem te maken.
We gaan met de Dotto train naar het centrum van Eastbourne, daar pakken we de hop-on-hop-off bus naar
Beachy Head. Het woord Beach is in dit geval een verbastering van het originele Franse woord voor “mooie
kaap”.
Gister voeren we nog daar beneden op zee en nu staan we bovenop de witte kliffen. De hoogste klif Beachy
Head is 165 meter hoog en de vuurtoren 43 meter. Van bovenaf lijkt het soms wel een miniatuur.
Verderop staat nog een vuurtoren bovenop de kliffen. Toen echter bleek dat door mist en laaghangende
bewolking het licht niet altijd zichtbaar was, werd beneden een tweede vuurtoren gebouwd die in 1902 in
gebruik werd genomen. Sinds 1983 is de vuurtoren geautomatiseerd. We wandelen langs de kliffen en
lunchen in de plaatselijke inn.
Vervolgens nemen we de bus weer en stappen uit bij Birling Gap. Hier staan huizen die in 1878 zijn
gebouwd en door de erosie van de kliffen dreigen te vallen. Een is er al preventief afgebroken. De overgebleven huizen zijn nog gewoon bewoond.
De erosie gaat zo snel dat over een tijdje de overige huizen afgebroken worden voordat ze in zee vallen. De trap
die naar het kiezelstrand leidt is verplaatsbaar.
Later op de middag gaan we naar de pier van Eastbourne, net als in Brighton vinden we hier tearooms,
ijstentjes en een speelhal. Voor 39 pence hebben we een half uur lol bij een speelautomaat en winnen ook
nog vier snoepjes. Bij de haven gaan we uit eten en genieten op het terras na van een heerlijk dagje
uit.
