Categorie:Rondje Atlantic

In 2015 hebben we maar weinig gevaren met de Beluga. We zijn op zoek naar een nieuwe haven aan wat ruimer vaarwater. Desondanks hebben we toch een vaarvakantie: Seeryp, de boot van Henk en Marga, in de buurt van Denemarken afleveren. We helpen met optuigen, waarbij Tim nog een onderdeel van de bezaanmast uit het water opduikt.

In eerste instantie denken we eraan om binnendoor richting de Waddenzee te gaan, maar de weersverwachting ontwikkelt zich goed. We gaan bij IJmuiden de zee op en in de buurt van Den Helder besluiten we om de nacht door te varen naar Borkum. We ontmoeten de Mero, die ook richting Denemarken gaat. Het is gezellig om Coen, Jasmin, Mette, Mats en Jule weer te zien. We waren ze tijdens het Rondje Atlantic ook al een paar keer tegengekomen. We besluiten om gezamenlijk door te gaan.

Het weer zit inmiddels niet meer mee, het is puzzelen om de gunstige momenten tussen de stormwaarschuwingen te vinden. Uiteindelijk lukt het om naar Norderney te varen, waar we gezellig barbequeën. Uiteindelijk gaan we door naar Brunsbüttel en de volgende dag naar Rendsburg.

De Mero gaat de volgende dag door naar Kiel, wij besluiten om in Rendsburg de boot over te dragen aan Henk en Marga. Wij hebben een aantal dagen achtereen vrijwel onafgebroken regen. We cocoonen lekker in de comfortabele Seeryp en wachten tot Henk en Marga de boot overnemen. Dit is een mooi uitgangspunt voor hun zeilreis naar Denemarken. Wij gaan met hun auto weer huiswaarts.

In het voorjaar van 2015 dient zich een nieuwe klus aan. Bij de meeste patrijspoorten zien we sporen van lekkage en het wordt tijd om eens te onderzoeken wat er aan de hand is. Johan besluit om een patrijspport los te maken en ons vermoeden wordt bewaarheid: de patrijspoorten zijn flink aan het oxideren. Hierdoor worden ze naar binnen gedrukt en ontstaat aan de onderkant een kier en worden ook de onderste bevestigingsbouten in tweeën getrokken.

Op de terugreis van Sint Maarten naar de Azoren kwamen ook enkele kleine lekkages van handrailingen en dergelijke aan het licht. We besluiten dus om de gehele opbouw aan te pakken. Alle patrijspoorten, lieren, handerailingen en dergelijke moeten worden gedemonteerd. Johan begint binnen aan de voorbereiding: de plafonds verwijderen om de moeren bereikbaar te maken. Vervolgens gaan we een paar weken de loods in.

We gaan met zijn drieën aan de slag. Alles wordt gedemonteerd en schoongemaakt. Op één patrijspoort na zijn ze allemaal nog bruikbaar. Joke maakt ze schoon en zet ze in de Hammerite. We willen de opbouw ook lakken, dus gaan we ook met schuurmachines in de weer. Het duurt allemaal wat langer dan we hadden ingeschat maar gaandeweg knapt de boot flink op!

Als het lakwerk erop zit gaan we aan de slag om alles weer te monteren. Dat is nog een flinke klus. We tellen een kleine 400 bouten en moeren die allemaal zorgvuldig in de kit moeten worden vastgezet. We poetsen de romp weer op en vergeten ook het onderwaterschip niet. Met flinke spierpijn maar wel heel voldaan kunnen we toezien hoe de boot na bijna vier weken weer naar buiten wordt gereden en te water wordt gelaten. Als de mast er weer op staat, varen we de boot weer naar de box. Johan is daarna in de boot nog een weekje zoet om de plafonds weer te monteren en de verlichting aan te sluiten.

Vorig jaar hebben we tijdens de reparatie van de aanvaringsschade de romp en het dek aangepakt. Nu de opbouw ook is gedaan is Beluga weer helemaal klaar voor nieuwe avonturen!

Nadat we Bas hebben uitgezwaaid gaan we Harwich Town bekijken en maken een rondwandeling over het schiereiland
waar Harwich op ligt. Als we de weerkaarten bekijken lijken maandag en dinsdag de beste dagen om over te steken
naar Nederland. Weliswaar weinig wind, maar vanaf woensdag komen er allerlei fronten over dus nemen de kansen op
onbestendiger weer toe.

Maandagochtend om 8 uur maken we los en varen met de eb mee naar buiten. Er is inderdaad weinig wind, dus we
zeilen met de motor bij. We zien een aantal bruinvissen zwemmen. Ze komen regelmatig boven water om te ademen. De
wacht met zijn drieën hebben we ingedeeld, elk vier uur op en acht uur af. We gebruiken de noordgaande
stroom om de geulen in de aanloop naar Harwich uit te komen. We zien onder andere de Stena Line naar Hoek van
Holland passeren. Vanaf de Shipwash boei zetten we koers naar IJmuiden. Dat lijkt eenvoudig, maar valt in de
praktijk behoorlijk tegen. Als we in een rechte lijn zouden oversteken, kom je in een enorm gebied terecht waar de
grote scheepvaartroutes van en naar Rotterdam bijeen komen. We gaan daar met een boog ten noorden langs.

Er lopen tegenwoordig maar liefst vier noord – zuid scheepvaartroutes over de Noordzee, die je hoe dan ook moet
passeren. Op de heenweg leverde dit niet al te veel problemen op. Nu hebben we minder geluk. Gedurende de avond en
nacht passeren we één voor één de routes, die nu allemaal behoorlijk druk bevaren worden. Het is echt puzzelen om
er zonder al te veel “near misses” doorheen te komen.

In donker kan je de meeste koopvaardijschepen nog wel goed
herkennen aan de navigatieverlichting. Je ziet dan heel goed welke richting ze varen. Sommige schepen, vooral de
vissers, voeren een berg werklampen die de navigatieverlichting overstralen. Je kan niet zien waar ze heen gaan.
Deze maken het behoorlijk lastig om er goed mee om te gaan. Tijdens de wacht van Johan zitten er op een gegeven
moment maar liefst 15 schepen (in donker alleen herkenbaar aan de lichten) om ons heen die we allemaal in de gaten
moeten houden. De radar draait overuren. Ook tijdens de wachten van Tim en Joke moet er regelmatig uitgeweken
worden.
Daarbij komen ook nog eens de booreilanden en de windmolen parken. De Noordzee is over grote delen omgetoverd tot
een grote industriële kermis. Ongetwijfeld goed voor de economie, maar de charme (en de veiligheid!) om er te
zeilen is er niet door toegenomen.

Maar goed, afgezien van deze klaagzang door de schipper van de Beluga hebben we verder een prima tocht. We konden
tot de avond nog een stuk zeilen, de temperatuur is heerlijk en er is weinig golfslag (afgezien van een paar
hekgolven van passerende vrachtschepen). Er is een mooie zonsopkomst boven Nederland. Joke en Tim zien ook nog een
zeehond.





Dinsdagochtend om 7.30 uur varen we de haven van IJmuiden weer in. We meren af in de jachthaven en gaan eerst eens
lekker bijslapen.

Donderdag 31 juli komt een engelse kennis aan boord. We eten die avond gezellig bij een Indiaas restaurant.

Het is 1 augustus, Joke en Johan zijn 25 jaar getrouwd. De vorige dag waren de jongens op een sneaky mission de stad gegaan. Vandaag blijkt dat ze champagne, een felicitatiekaart en bonbons hadden opgescharreld. Erg leuk! Met deze ingrediënten vieren we deze mijlpaal op gepaste wijze. Terwijl de jongens naar de kapper gaan, gaat Joke uitgebreid winkelen in haar eentje en komt terug met een tas vol nieuwe kleding. Gisteren waren we al wat luxer uit eten geweest, dus vandaag dineren we bij de Burger King. Maar de ijsjes zijn wel heel lekker daar!

Ipswich is best leuk om wat rond te kijken. De jachthavens liggen achter een sluis die het getijde buiten houdt. Op kanaal 68 wordt Joke beleefd te woord gestaan als we zaterdagochtend (2 augustus) verzoeken om toegang tot de sluis: “good morning Ma’am”. We willen met de laatste ebstroom mee de River Orwell af naar Harwich. In de sluis krijgen we een beleefd “here we go” als de sluis in een fiks tempo leegkolkt. Gelukkig is het heel goed ingericht op jachten en liggen we prima langs een drijvende steiger die met het waterniveau mee omlaag gaat.

Met het laatste beetje stroom mee varen we haar Harwich. Daar is een aanlegplaats voor jachten met de naam Halfpenny Pier. Er is gelukkig een mooie plek vrij voor ons als een ander jacht net wegvaart als wij aankomen. Niet ver hiervandaan vertrekt de ferry naar Hoek van Holland. Bas gaat morgen hiermee terug naar huis, omdat hij nog wat extra rijlessen wil hebben voor het rijexamen over een week of twee.

We liggen hier bij het oude dorpje Harwich. De ferry vertrekt een kilometer of vier hiervandaan. Er rijdt een treintje, maar die komt wel heel kort voor de uiterste incheck-tijd aan. Bas overweegt om te gaan lopen. De havenmeester is echter zeer gastvrij en behulpzaam. Hij biedt aan om Bas en nog twee personen van een andere boot te brengen met zijn auto. Zondagochtend stappen ze in bij de havenmeester. Kort na 10 uur komt de ferry langsvaren. We zien Bas aan boord staan. We zijn nog met zijn drieën aan boord. Even wennen.

We gaan nu de weerberichten bestuderen voor de terugtocht naar Nederland. Het ziet ernaar uit dat we maandag en dinsdag onderweg zullen zijn naar IJmuiden.

Afgelopen weekend zijn we naar het zonnige zuiden afgezakt. Het is nog steeds mooi weer, slechts één bewolkte dag hebben we gehad. Vlakbij Harwich liggen twee rivieren, de river Stour en de river Orwell. We hebben een paar dagen geankerd op de river Stour. Onze engelse zeilvrienden maakten ons attent op een klein ankerplekje stroomopwaarts. Gelukkig had de kaartplotter een gedetailleerd overzicht, anders was het wel erg moeilijk vinden geweest. We lagen in een kommetje met een diepte van minimaal 5 foot (1,5 meter) bij laag water. Tijdens een dag met flinke wind lagen we zelfs vast in de modder. Bij aankomst kwam er een nieuwsgierige zeehond kijken, voor een foto waren we echter te druk bezig. Later zagen we hem nog een paar keer opduiken verder van de boot vandaan.

Een paar dagen later gaan we naar de river Orwell, we willen de beroemde Butt & Oyster pub in Pin Mill bezoeken. Bij Felixstowe worden de containerschepen gelost en geladen. Als we langszeilen vertrekt een van de volgeladen schepen geassisteerd door slepers. Tegen het afgaande tij in zeilen we op de fokken naar Woolverstone Marina. De volgende dag maken we een prachtige wandeling via het public footpath naar Pin Mill en genieten van een heerlijk eten.

Vandaag zijn de doorgevaren de rivier op naar Ipswich. Hier zijn we nog niet eerder geweest. We meren af voorbij de getijden-sluis in de Ipswich Haven Marina. We liggen nauwelijks op onze plek als een engels zeiljacht vreselijk onhandig manoeuvrerend de achterkant van onze boot tracht te rammen. Snel reageren van Joke en Tim houden het engelse jacht op twee centimeter afstand. De net gerepareerde schade van de aanvaring in Brighton is nog vers in het geheugen, dus we hebben geen enkele behoefte dat een onhandige “fool” dit nog eens dunnetjes overdoet. Johan laat de schipper ongezouten weten dat dit wel heel erg slecht zeemanschap is.

Beluga is in haar element, ze ligt weer op zout. Via Haarlem en IJmuiden varen we na twee dagen de Noordzee op. Een kleine 18 uur later zitten we in Engeland, na een heerlijke zeiltocht. Onderweg zien we zelfs nog twee bruinvissen, de kleinste dolfijnensoort. Zelfs ’s nachts konden we doorzeilen, een zeldzaamheid is onze ervaring. De noord-oosten wind blijft met een kracht 4 tot 5 doorstaan. We zitten moeiteloos weer in ons ritme van wachtlopen. De laatste 35 mijl minderen we zeil, we varen zo hard dat we in donker bij de deels onverlichte aanloopgeulen dreigen aan te komen. Het pakt goed uit, bij het eerste daglicht verkennen we de South Corton boei. Die zou volgens de nieuwste kaarten verlicht moeten zijn, maar er zat toch echt geen knipperend lampje op.








Het vergt op de Noordzee meer oplettendheid van de wachtloper dan op de oceaan, waar we in dagen geen schip zagen. We passeren een drietal scheepvaartroutes, elk met behoorlijk veel verkeer. Als die zijn afgelopen zijn er de vissersschepen om te ontwijken. ’s Nachts hebben we een prachtige sterrenhemel, echt genieten.

Met enige zorgvuldigheid navigeren we door de zig-zaggende geulen. ’s Morgens half zeven lokale tijd meren we af in de marina van Lowestoft, waar alles nog in diepe rust is. Die avond genieten we van de fish & chips bij de Royal Norfolk&Suffolk Yacht Club. Wij (de oudjes) waren hier 28 jaar geleden voor het eerst samen, we herkennen de yachtclub nog. Het is mooi weer. We wandelen wat door Lowestoft en vinden rust met onze leesboeken. Morgen zakken we verder af naar het zuiden, richting Harwich.

Het heeft even geduurd door de verzekeringsperikelen en de winter. Nu zijn we dan toch met de reparatie begonnen. De boot staat nu binnen en de teakhouten rand is bijna gereed. Knap werk van Henk en Rinus.

Harry doet ondertussen alle beschadigingen aan de romp verdwijnen en wij klussen mee. Voorlopig liggen we dus nog even op het droge.

Yeah, Bas is geslaagd voor zijn VWO-diploma. Wij zijn trots op hem, een jaar lang school onderweg op de boot en nu met goede cijfers geslaagd.

Heeft hij nog iets “overgehouden” aan zijn avontuur?
Yep, hij gaat een jaar lang duikles geven op St. Maarten. Nu heeft de rest van de familie ook een leuk vakantie-adresje.

Het interview met Bas staat in het Onderwijsblad nr. 20 van 14 december 2013.
Met een mooie foto erbij van Bas die vorige maand gemaakt is op de Beluga. Bas heeft al veel leuke reacties gehad van zijn docenten van het Northgo College.

Het complete interview in het Onderwijsblad is hier te lezen:

Vijf-vwo op zee

Het is alweer even geleden dat we een berichtje gemaakt hebben.
Eigenlijk beleven we niet zoveel meer, thuis is het een stuk minder avontuurlijk dan op de boot. We genieten wel weer van het in Nederland zijn.
Alleen die kou daar kunnen we nog steeds niet aan wennen.

De jongens gaan naar school en hebben hun draai weer gevonden. De eerste toetsen zijn alweer gemaakt.
Bas zag er wel een beetje tegenop. Vooral de gelimiteerde tijd, het snelle schrijven en na het studeren pas de volgende dag de toets maken was hij niet meer gewend. Op de boot leerde hij en maakte meteen zijn toetsen, dan zat het er nog vers in. Gelukkig viel het achteraf wel mee. De resultaten zijn goed en Bas kreeg zelfs een complimentje van zijn mentor en coördinator. Altijd leuk om te horen, zeker als je een jaar afwezig bent geweest.
Tim heeft de feestelijke uitreiking van zijn propedeuse alweer even achter de rug, hij vond het erg leuk dat ze aan hem hadden gedacht. Vorig jaar zaten we in Portugal en zodoende kon hij er toen niet bij zijn.

Joke is vorige maand jarig geweest en dat geheel in stijl gevierd met een taart met natuurlijk een dolfijn erop.

Het gedoe rondom de schade van de boot is inmiddels achter de rug. Begin november gaf de verzekeringsmaatschappij duidelijkheid. Door de vertraging was het niet meer mogelijk om de boot te repareren, dat gaan we nu in het voorjaar doen als er weer plek is in de botenloods.

Bas heeft inmiddels een interview gehad voor een artikel in het Onderwijsblad (een vakblad voor docenten). Vandaag kwam de fotograaf langs, gelukkig was het mooi weer en had Bas in zijn tussenuren de tijd om te poseren. We zijn benieuwd en plaatsen het artikel te zijner tijd op de site.