Vandaag is het zondag, even heerlijk uitslapen, lekker ontbijten en daarna ronddolen op de zondagsmarkt naast de haven. Er zijn veel lekkernijen, groentes, kleding, sieraden en prullaria. We houden het al snel voor gezien en gaan met de auto naar de top van La Palma, hopelijk is er niet al te veel bewolking.
We slaan net buiten Santa Cruz de weg richting het Roque de los Muchachos in, een 36 kilometer lange kronkelweg omhoog.
Al snel komen we de eerste wolken tegen, fascinerend ook om te zien hoe snel de flora verandert. Beneden zien we palmbomen en cactussen, wat hoger veel naaldbomen en nog even later grote varens, nog hoger lage struiken en op de top alleen nog maar enkele zeldzame bergplantjes.
De Caldera de Taburiente is één van de grootste erosiekraters, heeft een omtrek van 23 kilometer en een diameter van tien kilometer. Het hoogste punt bevindt zich op een hoogte van 2426 meter en wordt de Roque de los Muchachos genoemd. Vanaf dit punt hebben we een goed uitzicht op El Hierro, La Gomera en Tenerife.
Het is bewolkt, dus we kunnen niet helemaal naar beneden kijken Misschien maar goed ook, want het is wel erg hoog hier. We komen een aardige Nederlander tegen die helemaal thuis is in de bergen. Hij vertelt ons dat de meest waarschijnlijke theorie is, dat de krater ontstaan is doordat de voormalige vulkaantop in zee is gegleden. Dat moet een paar miljoen jaar geleden een giga tsunami geweest zijn.
Tim, Bas en ik lopen nog een stuk verder over een smal paadje, best wel spannend met links en rechts alleen maar een 1800 meter diepe afgrond. Johan haakt al snel af, die vindt het echt veel te eng.
Hier boven bevindt zich de sterrenwacht van La Palma met diverse koepels met in totaal 14 telescopen, waaronder twee spiegeltelescopen. ’s Nachts hier de sterrenhemel te bekijken moet echt fantastisch zijn, we besluiten om dat maar niet te doen. We vinden het rijden over de smalle weg overdag is al eng genoeg.
De breed uitwaaierende top van de vulkanische caldeira leent zich uitstekend voor het opstellen van sterrenkundige instrumenten. Gedurende een groot deel van het jaar blijven de wolken keurig beneden telescoopniveau en heeft men een schitterend uitzicht op de sterren.
Als we weer terug naar beneden rijden komen we in de dichte mist terecht, de ruitenwissers gaan zelfs aan. We hadden al gelezen dat La Palma bijna al zijn water krijgt ten gevolge van de zee van wolken op 1200-1600 m hoogte. De wolken onstaan door de heersende wind die waait uit het noord-oosten. Het water condenseert op de lange naalden van de bomen en andere vegetatie, en druppelt vervolgens op de grond of loopt naar beneden langs de stam in de grond. Uiteindelijk wordt het belangrijke vocht verzameld in de rots-lagen, en wordt dan afgevoerd via de galerias in aquaducten en leidingen voor de distributie.
Als we weer onder de wolken komen, hebben we een mooi uitzicht op Santa Cruz, zien we de haven en zelfs het vliegveld. Wanneer we weer op zeeniveau zijn, blijken de leeggedronken limonadeflessen helemaal samengeperst te zijn door de onderdruk in de flessen. Het verschil tussen 2400 en 700 meter is behoorlijk groot en vormt een leuke natuurkundeles voor Bas.
