Nu we een auto hebben, gaan we bijna dagelijks langs de supermarkt. We hebben inmiddels vijf verschillende supers ontdekt en kennen de prijzen van sommige producten uit ons hoofd. De aanbiedingen worden zorgvuldig bekeken, Tim (onze provisiemeester) weet precies waar we wat moeten halen.
Na de inventarisatie hebben we een boodschappenlijst gemaakt, we gaan uit van twee maanden voorraad. Geen makkelijke klus, we hopen dat we genoeg variatie hebben en anders kunnen we altijd nog vis vangen. We eten een aantal dagen proef en besluiten daarna of we groots inkopen of niet.
Tim is heel wat uurtjes zoet met het inruimen van de kasten onder de banken en bijhouden waar wat ligt.
Johan is ook nog op zoek naar een stukje hout voor de stuurautomaat. Dat valt niet mee, de enige bouwmarkt die we kunnen vinden heeft geen hout dat ook voor buiten geschikt is. Joke zoekt verder op internet naar een houthandel en Johan maakt een briefje in het Spaans. Maar goed dat we ons zorgvuldig hebben voorbereid, want de houthandel zit in een gewoon huis en de vriendelijke man spreekt geen woord Engels. Hij zoekt een stuk hout uit en zaagt het op maat. Als we willen betalen, zegt hij heel beslist: “No dinero”.
