Als we in Pobra do Caraminal liggen, na weer een nachttocht, besluiten we uit eten te gaan. We verwachten dat er maar weinig open is op maandag. ’s Middags zien we echter een heleboel mensen op het strand en het wordt steeds drukker. Begin van de avond wandelen we wat door het plaatsje, het valt ons op dat alle winkels dicht zijn. Langzaam begint het ons te dagen dat er een plaatselijke feestdag is. Als wij net goed en wel aan onze maaltijd zijn begonnen, stromen alle terrassen vol en is er geen plek meer te vinden. Deze keer hebben we dus geluk bij het feit dat we nog steeds niet gewend zijn aan de late etenstijd van de Spanjaarden.
Het is compleet feest met optredens, mensen flanerend in prachtige kleding, kermis en vuurwerk. Om twaalf uur ’s nachts barst het los en wij zitten eersterangs op onze boot. De Spanjaarden hebben prachtig vuurwerk en de show duurt ruim 20 minuten.
De volgende ochtend gaan we inkopen doen, beetje wassen en een ankerplek zoeken.
De uitgezochte ankerplek is slechts 2 mijl verderop dus gaan we rustig op de fokken ernaartoe. We komen langs de vele viveros (mosselkweekplaatsen) en zien een aantal vissersbootjes die de mosselen eraf halen.
Als we de diepte pijlen voor het anker zien Johan en Bas nog een dolfijn in de baai. We ankeren in een keer en liggen meteen vast, Tim en Bas gaan snorkelen en duiken naar het anker. Het ligt er prima bij, alleen de lijn van het ankerballetje is om de ankerketting gedraaid. Toch nog wat te leren dus.
We genieten van de rust en hebben voor het eerst sinds ons vertrek lekker warm weer, wat ons een echt vakantiegevoel geeft. De jongens gaan op pad met de bijboot en vermaken zich prima. De ouders liggen lekker lui in de kuip te genieten van het uitzicht. ’s Avonds heerlijk barbecueen met de Cobb en zachtjes deinend achter het anker in slaap vallen. Het ultieme vertrekkersgevoel!
Nu we zo genieten besluiten we nog een dagje hier te blijven liggen. ’s Morgens heerlijk met een kopje koffie op het voordek genieten van de omgeving. Je hoort alleen de vissersbootjes en de meeuwen. Wat een zaligheid. Bij laag water komen de rotsen te voorschijn die ons omringen.
Wij ontruimen de twee voorbilgen waar, door een overstromend toilet, behoorlijk wat water in staat. Gister vergeten de afsluiters dicht te doen en de door Olav geadviseerde ontluchting hebben we nog niet gemaakt. Gelukkig valt het mee en de bilgepomp heeft het meeste water al weggepompt en dankzij de verhogingsplankjes (ook een tip van Olav) zijn de spullen die erin liggen nauwelijks nat. De jongens gaan weer op pad en komen met lunchtijd terug. Daarna siesta tijd en even de blog bijwerken. De zonnepanelen leveren zoveel energie, dat we overdag gewoon de laptop kunnen gebruiken zonder dat de accu’s leeglopen. Helaas vanaf onze ankerplek geen wifi, dus de tekst en foto’s later maar uploaden.
