We blijven een dag extra in Karlskrona vanwege de harde wind. Bijna alles is gesloten vanwege Dag van de Zweedse vlag, een officiële feestdag. We gaan ’s middags rondwandelen op het terrein van het Naval Museum en drinken een kopje thee en koffie met iets lekkers. De plaatselijke mussen landen zowat op ons bord, ze weten precies waar ze de overgebleven kruimeltjes moeten vinden.
De komende dagen komt er slecht weer aan, kou, veel wind en regelmatig regen. Daarom willen we een flinke stap noordwaards maken. Het doel is Kalmar, een tocht van 60 mijl vanaf Karlskrona. De wekker gaat om 04.40 uur en niet lang daarna varen we uit. Het begint rustig als we nog in het uitgebreide havengebied van Karlskrona varen.
Eenmaal buiten wordt het onrustig. Nog altijd weinig wind, maar wel forse golven. Met het grootzeil als steun klotsen we op de motor voort.
De koers gaat eerst zuid en dan zuidoost met een boog om de ondieptes en eilanden heen. Daarna ronden we de zuidoostpunt van Zweden en gaan naar het noorden. De Zweedse kustwacht waarschuwt al maanden voor GPS verstoringen in dit gebied. Het signaal wordt door de Russen regelmatig gejamd, oftewel met storende radiosignalen onbruikbaar gemaakt. Er is zelfs een website voor opgericht, die het in kaart brengt op basis van actuele meldingen vanuit de burgerluchtvaart. Onze koers gaat vlak langs zo’n zone waar het signaal verstoord wordt. Gelukkig blijft onze GPS werken en kunnen we eenvoudig navigeren. Johan heeft voor de zekerheid wat kompaskoersen genoteerd en alvast wat maatregelen bedacht voor het geval de GPS het toch laat afweten. Het blijft bizar hoe een land het nodig vindt om op deze manier het water- en luchtverkeer te pesten.
Als we tussen het vaste land en Öland varen komt er, zoals verwacht wat wind. We strijken het grootzeil en kunnen we met alleen de genua uitgerold prima zeilen. Na verloop van tijd komen er flinke windstoten, dus moeten we met enig geworstel de genua wat inrollen om het beheersbaar te houden. Er staan nog steeds flinke golven, maar eenmaal onder zeil kan de windvaan goed sturen.
We hebben hier ook een flinke stroom mee, dus al met al schiet het lekker op. Eenmaal in Kalmar meren we “bow to” af met boei aan de achterkant en lijnen naar de steiger aan de voorkant. De boei pikken we op met een speciale haak, die we zeven jaar geleden hier in Kalmar voor dit doel hebben gekocht.
Het was een tocht waarbij we veel in actie moesten komen en zijn nogal moe. Daarom gunnen we ons de guilty pleasure om voor één keer in de naburige MacDonalds een hapje te eten. ’s Avonds vermaken we ons met het TV programma “Over de Oceaan”. Het is leuk om te zien hoe herkenbaar die belevenissen zijn. Het laat zien hoe lastig gewone taken zijn op zo’n bewegende boot en hoe die tocht op de gevoelens inspeelt. We voelen, twaalf jaar na dato, nog steeds de voldoening dat we dat destijds toch maar hebben geflikt!