Categorie:Vier jaar klussen

Deze week staan de jongens in de Waterkampioen, met hun interview van de reddingsvlot experience. Bas leest het bericht, “hmm, zo hebben wij dat echt niet gezegd hoor”. Maar hij vindt het wel leuk dat hij er samen met Tim in staat, met foto en tekst. Johan en Tim zijn nog een paar dagen weg, leuke verrassing voor als ze terug komen dus.





Het hele verhaal uit de Waterkampioen van deze week is hier te lezen:

Het artikel uit de Waterkampioen

Vandaag op weg naar Enschede, we gaan op bezoek bij mensen die nog wat spulletjes te koop hebben. We zijn in contact met ze gekomen omdat ze ook kaarten en pilots hadden, maar die waren al verkocht. Wat heerlijk om weer verhalen te horen, nu van al wat oudere mensen. Gewoon doen waar je zin in hebt, je niet laten opjagen en lekker genieten van de reis. Gewoon hollandse nuchterheid dus.
We gaan naar huis met een duiksetje, reserve-anker, waterdichte tasjes en een onderwater video-cameraatje.
Voordat we weggaan krijgen we nog een rondleiding in de Zeevaartschool, wat een geweldige sfeer hangt daar en wat een prachtige bibliotheek met allerlei scheepsboeken.
Voldaan gaan we weer naar huis. Misschien toch ook maar een keer gaan studeren in Enkhuizen, al is het alleen maar voor de prachtige ambiance daar.

Via marktplaats zijn we in contact gekomen met mensen die net een rondje atlantic achter de rug hebben. Ze bieden al hun papieren kaarten en pilots te koop aan.

Nou da’s mooi, scheelt weer een hoop uitzoekwerk voor ons. Vandaag dus hup in de auto naar Enschede, hemelsbreed helemaal aan de andere kant van Nederland voor ons. We maken er meteen maar een dagje uit van.

Het is erg leuk om de enthousiaste verhalen te horen, de foto’s te zien en de vele tips aan te horen. We worden er zelf ook helemaal enthousiast van. Op de terugweg nog even langs een watersportwinkel die uitverkoop houdt, met tassen vol spullen komen we ’s avonds laat thuis.
Weer een nuttige dag geweest.

Sinds vandaag hebben wij een officieel geregistreerd zeeschip. Beluga is van een brandmerk voorzien, een wit plaatje met het nummer erop zit voortaan in de kuip. De medewerker van het Kadaster meet zelfs nog het schip op, officieel is Beluga nu 11,30 (wij hadden 11,40 gemeten met een stukje van het achterschip erbij dat uitsteekt).








Enkele dagen later krijgen we de papieren, heel officieel staat erboven “In naam van hare majesteit …”. Voortaan hoeven we ons geen zorgen meer te maken als er autoriteiten naar de papieren komen vragen. Weer een hele mijlpaal dus.

Zaterdag gaan we op weg naar Reeuwijk. De ANWB organiseert een reddingvlot experience, dat komt mooi uit. We hebben werkelijk geen idee wat er nu precies in die witte koffer zit die ons reddingvlot bevat. Het vlot is toevallig ook toe aan een keuring. Twee vliegen in een klap dus.

We worden ontvangen met koffie en gebak en ons reddingvlot wordt meteen ontmanteld.





We krijgen leerzame workshops over reddingvlotten, allerlei ideeen van de KNRM en de jongens gaan ook nog een rescue training doen. Voordat ze zich gaan verkleden worden ze geinterviewd, we zijn benieuwd of er iets van terug te vinden is in Waterkampioen.

Na het zwemavontuur van de jongens gaat ons eigen vlot te water. Het is heel grappig en leerzaam om dit te ervaren. Een hoop gesis (overdruk vanwege het opblazen) en wonderwel ligt daar opeens een vlot met allemaal spulletjes erin.








Nu we A hebben gezeg moeten we ook B zeggen, dus hup met z’n allen het vlot in. Da’s best krap met z’n vieren in een 4-persoons vlot. De mannen hebben een systeem bedacht, om en om zitten we tegenover elkaar. We onderzoeken onze nieuwe omgeving en komen al snel tot de conclusie dat het op zee geen gerieflijk onderkomen is. Maar hier op de windstille plas is het goed uit te houden. Er wordt zelfs een diner met wijn geserveerd en als toetje krijgen we ijs!








Na de nodige instructies over het plassen en eventueel opgeven gaan we de film ‘The Perfect Storm’ kijken. Dat geeft weer afleiding van het inmiddels natte vlot (door condensvorming), Johan en ik zijn de zwaarsten en dus de pineut (lees natte voeten en billen). Na de film vinden wij het welletjes we hebben het in totaal 6 uur volgehouden. Met een houten kont, stijve nek en natte broek stappen we voldaan uit ons vlot.

Een gave en zeer leerzame ervaring. ANWB en de andere organisatoren hebben geweldig hun best gedaan. Klik hier voor een verslagje van de ANWB

Het mooie weer lokt Johan naar buiten. De strippen (van Henk) worden onderhanden genomen, op maat gezaagd, opgeboord en lelijke plekken weggewerkt.





Vrijdag worden ze op de boot gemonteerd, Johan zit ’s morgens lekker in het zonnetje
Het staat echt profi alsof ze er altijd al op gezeten hebben.

Joke is onderhand bezig om het van marktplaats opgescharrelde drukvat in het watersysteem op te nemen. Na een niet dichtgedraaid ontluchtingsdopje, wat een heel waterballet tot gevolg heeft is het helemaal top. Nu kunnen we gewoon de kraan opendraaien en een beetje water tappen zonder dat het pompje meteen aanslaat.

We kunnen door alle rotzooi die in de garage staat eigenlijk niets meer vinden. Dus tijd om ook hier eens flink op te ruimen. We komen allerlei spullen tegen die we ooit kwijt waren (het slotje van het kindertraphekje eindelijk gevonden), veel oude verfblikken en een lamp van minstens 20 jaar geleden. Aan het eind van de middag gaat er weer een volle auto met troep naar de gemeentewerf. Het zonnetje schijnt, dus het lijkt wel een ‘grote voorjaarsschoonmaak’. De bevestigingsstrip die we eigenlijk zochten en waar het hele opruimen mee begon blijkt toch op de boot te liggen. Voordeel is wel dat we nu gewoon weer door de garage kunnen lopen zonder dat er iets omvalt.

De satelliet telefoon hebben we thuis aan de laptop gehangen, maar door alle wifi-netwerken en andere signalen in omgeving werkte het niet helemaal goed.
We zijn er ook achter gekomen dat allerlei programma’s het internet op willen om te kijken of er updates zijn. Tja dat werkt natuurlijk niet met een traag modem via de satelliet telefoon. Johan zet van alles uit en de testresultaten zijn gelijk een stuk beter. Nou snappen we ook dat de vorige eigenaar meldde dat het ophalen van zijn grib-files steeds onderbroken werd. Komt onze automatiseringskennis toch nog van pas.

Vandaag komt Olav Cox op bezoek, zeiljacht-expert en wereldomzeiler. We hebben jaren geleden een keer een lezing van hem meegemaakt en zijn prachtig en down to earth geschreven boek ‘Ritme van de Oceaan’ is Johan net deze week aan het lezen.
De Beluga heeft hij gekeurd toen ze verkocht ging worden, alweer vier jaar geleden.
We willen dat hij de boot nog een keer grondig bekijkt, door het intensief werken aan de boot hebben we vast wel ergens een blinde vlekken voor gekregen. We zijn erg benieuwd wat hij er nu van vindt.
Nou de inspectie doet hij inderdaad heel grondig. Gewapend met een lamp en een spiegeltje bekijkt hij de hele boot van voor naar achter en van boven tot onder.








Alles wat hij ziet en niet helemaal jofel is wordt van commentaar voorzien, meestal meteen met een oplossing erbij. Ik ben vandaag de notulist en krijg bijna kramp in mijn vingers. Johan luistert aandachtig en neemt alles in zich op.
Ook buiten wordt alles bekeken. Als Olav stevig aan de nieuwe stuurpaal rukt, denk ik “ho nou beetje rustig ja, zo hard durf ik er niet aan te hangen”. Gelukkig horen we een goedkeurend: “Lekker stevig”.
Nou een hele geruststelling dus.





Niks ontsnapt aan zijn kritische blik, we zijn blij met zoveel betrokkenheid en openheid.
Aan het eind van de dag zijn we helemaal moe, hebben we acht bladzijden met punten (tjonge wat een lange lijst) en zijn we ook trots met het compliment dat we Beluga er weer bovenop hebben gekregen.

De grote beslissing is gevallen, alle vier hebben we gestemd voor het plan om een jaar te gaan zeilen. We hebben lang nagedacht en ieder heeft zijn mitsen en maren geuit. Grappig om te zien dat we allemaal op een andere manier tegen het plan aankijken.

Na twee dagen van een “uh wat hebben we nou weer besloten” gevoel gaan we aan de slag met de eerste klussen. Formulieren voor het scheepskadaster worden ingevuld, de site wordt aan de nieuwste wensen aangepast, marktplaats wordt afgestruind. We scoren heel voordeling een satelliet (iridium) telefoon en een rvs radarpaal. Vooral de telefoon is een heel interessant testobject, we ontdekken dat we via een sms’je de site kunnen updaten.

Joke is zo enthousiast bezig dat ze op zaterdagavond pas na drieën naar bed gaat (ik kom zo, nog ff een testje doen).








En natuurlijk moet er een grote opruimingsactie gehouden worden. We starten op zolder waar stapels tijdschriften, studieboeken en ander toekomstig oud papier ligt.