Categorie:Vier jaar klussen

Oma (Joke’s moeder) is bij ons op bezoek en komt natuurlijk ook kijken op de boot hoe het staat met de laatste vorderingen. Het is mooi weer en Johan stelt voor om een rondje te gaan varen. Oma vindt het zo leuk dat ze ook gaat sturen, dat doet ze heel keurig. We hebben een gezellige middag op en water en komen lekker uitgewaaid terug in de haven. Zo te zien heeft ze erg genoten, ze wordt zelfs een beetje enthousiast. Volgende keer op zee?

Johan heeft in de vakantie van een oud dekzeiltje een hoes geknipt voor de stuurpaal. Thuis gaat hij achter de naaimachine zitten en zowaar krijgt hij het voor elkaar om de lapjes keurig vast te naaien. Jammer alleen dat hij de stof binnenste buiten heeft vastgemaakt, dus hup met een tornmesje aan de slag en nog een keer opnieuw. Na een avond zwoegen (alle beginnersfouten zijn gemaakt) laat hij een mooie hoes zien.








De rest van de bemanning gaat ook aan de slag met naald en draad, de stukken schuimrubber waarmee de matrassen zijn verlengd krijgen allemaal een eigen hoes.

De zaterdag nadat we thuis zijn gekomen is het lekker weer, in ieder geval is het droog. Dus eindelijk kunnen we nu eens de buitenboordmotor gaan proberen. We hebben het ding de hele vakantie meegesleept maar helaas was het weer of de plek waar we waren niet geschikt om het eens te proberen. Nadat de bb-motor bijna 6 jaar niet meer gedraaid heeft is het best wel spannend of ie het doet. Johan weet hem uiteindelijk aan de gang te krijgen, met veel rook en gesputter loopt ie.

De jongens vinden het geweldig en zijn dan ook de hele middag zoet met afwisselend motoren en roeien (soms krijgen ze hem niet meer aan de praat en een keer was de benzine op).

De website heeft een kleine verandering ondergaan, vanaf nu kun je op de foto’s klikken en worden ze ook groter getoond. Veel kijk plezier.

Zondag blijven we in Volendam liggen, het waait weers eens hard (windkracht 7). Wij gaan uitwaaien op de dijk, slenteren langs winkels vol molentjes, tulpen en een heleboel Amsterdam-tassen. Dankzij het lekkere zonnetje gaan op zoek naar een ijsje. Toch weer een klein beetje vakantiegevoel.



Het waait zo hard dat de rondvaartboot vanuit Marken drift moet sturen bij de ingang van de haven.
De volgende dag is de wind wat rustiger en besluiten we om meteen maar weg te gaan. We zeilen heerlijk tot we een regenbui zien aankomen en besluiten om de zeilen te strijken. In tegenstelling tot normale buien neemt de wind nu af en na de bui neemt de wind weer flink toe. Het waait nu zelfs 28 knopen wind (begin 7 dus).



Johan roept nu: “De volgende keer ga ik niet in oktober op vakantie”.



Als we aan de Houtmankade liggen en net aan een kopje thee met lekkers zitten gaat het alweer regenen, we vluchten naar binnen en krijgen nog heel wat druppels op ons dak uitgestort. Die nacht gaan we door Amsterdam via de staande mastroute, jammer voor ons heeft iemand zich verslapen en al met al moeten we 1,5 uur wachten tot de slaapkop zich bij ons heeft gevoegd. Om half vier ’s nachts kunnen we eindelijk ons bedje opzoeken.
De volgende dag waait het weer flink, Tim en Bas gaan roeien op de Nieuwe Meer. Ze vinden het wel leuk spelevaren op de windgolven. ’s Avonds gaan we door de Schipholbrug en op weg naar de Westeinder.



We varen alleen op de plas, geen wonder want het is ijskoud. De volgende dag gaan we in stijl naar huis, met veel regen en wind.
Toch hebben we voor ons gevoel een lekkere vakantie gehad, 390 mijl gevaren en de boot goed kunnen testen.

Vrijdagochtend gaan we door het Noordzeekanaal, het begint rustig maar halverwege worden we omringd door binnenvaarders, sloepjes, veerponten, zeeschepen en slepers. Opletten dus. Bas en Johan sturen weer en hebben er samen weer lol in. Ze kwebbelen heel wat af over sturen, schepen, golven en wind. Begin van de middag zijn we weer op het Markermeer, we dobberen op de fok naar Muiderzand.
De volgende dag ruilen we het lekke voetpompje om voor wat later blijkt een iets minder lekkend exemplaar.


We gaan vandaag spelevaren met Arie. Met een ruime wind doet Arie het goed, we zitten met z’n allen werkloos te kijken hoe hij de boot op koers houdt.

Als de wind afneemt en er een dreigende lucht achter ons opdoemt gaan we richting Volendam. De middag eindigt met stevige regenbuien en onweer, het blijft regenen dus ons uitstapje naar het dorp valt letterlijk in het water. Dan duiken we maar weer in onze spannende boeken, even lekker weg met onze gedachten uit deze natte zomer.

Donderdagochtend om half acht gooien we los, met een wind van achteren en golven van schuinachter gaan we naar IJmuiden.

Het is een lastige koers om te zeilen, Johan blijft langer zitten omdat hij ervan geniet. Bas neemt de volgende wacht en stuurt prima, ondanks de bezorgende opmerkingen van zijn moeder. “Ja, relax maar hoor” zegt ie (gelijk heeft ie natuurlijk). De wind is inmiddels 5 bft en Bas stuurt de boot door de wind om een gijp te vermijden. De spanning is van zijn gezicht te lezen, de eerste keer in flinke golven dat hij dit doet. Van de kapitein krijgt hij een compliment en je ziet de opluchting op zijn gezicht, goed gedaan jochie!
De bewolking neemt steeds verder toe, blij dat we zo vroeg zijn vertrokken en al om 12 uur ’s middags in de haven liggen. ’s Avonds gaan we naar een strandtent en eten een heerlijk maal. Door de regen lopen we terug, jammer dat de korte zomer weer voorbij is.

Maandag staan we om 9 uur voor de watersportwinkel, we hebben nieuw langer reeflijn nodig voor de rolfok. We kijken ook nog naar een nieuw voetpompje, maar helaas hebben ze die niet en bij de andere winkel is ie besteld. Voorlopig blijven de handdoeken het lekkende water opvangen.
Net als we los hebben gegooid, horen we onze scheepsnaam roepen. Olav Cox ligt ook in de haven en herkent Beluga, hij heeft het schip gekeurd toen we het kochten. We vertellen in 3 minuten wat we aan het schip veranderd hebben in 3 jaar tijd. Dan vertrekken we naar het zuiden, het is lekker weer en we genieten van een rustige tocht.
Vlak voor de Oosterschelde zien we een zeehond die hoog uit het water tornt, hij kijkt nieuwsgierig naar Beluga of zou hij ons zien? We hebben een zeehond nog nooit zo gezien, ik zie zelfs zijn voorpootjes/vinnen. Een leuk welkom vinden we.
We vinden het nog even spannend of we de vaste brug onderdoor kunnen, volgens de berekeningen wel maar het blijft toch spannend als je zo omhoog kijkt.

Als we in de haven liggen gaan we barbecuen, het is heerlijk weer en het is onze trouwdag. We toveren de Cobb te voorschijn en genieten van warme broodjes, heerlijke worstjes, gepofte aardappels, gebakken zalm en als toetje pannekoeken.




Johan en ik hebben samen een fles wijn uit Mallorca leeggemaakt en vallen beide op de bank in slaap. De jongens maken zelfs een foto van hun slapende ouders.
De volgende dag gaan we ankeren bij de Roggenplaat. Het anker houd goed en de jongens gaan roeien in de bijboot.

We willen eigenlijk overnachten maar er komt regen en de wind staat schuin op de stroom. Tijd om het anker op te halen, een goede test met een negatief resultaat.
Het plankje waarop de kettingrol van het anker staat breekt af. Met de nodige spierkracht en creativiteit halen we het anker uit de zeeuwse klei. In de regen gaan we weer terug naar de haven.




Op weg naar de haven spotten we nog een bruinvis, voor het eerst dat we zo’n mini dolfijn zien.
Woensdag zijn de weersvooruitzichten voor het weekend niet echt gunstig, dus besluiten we weer naar het noorden te gaan. De voorspelling is af en toe regen, maar gelukkig valt dat mee. We worden uitgezwaaid door een zeehond die vlak naast de boot opduikt met een vis in zijn bek. Hij bekijkt ons met belangstelling en concentreert zich dan weer op zijn lunch. Met een streep blauwe lucht achter ons en regen voor ons varen we rustig naar Scheveningen.



We hebben het gevoel van echte relaxte vakantiedagen toch nog kunnen proeven deze zomer, al was het aan de korte kant.

Vandaag, zondag hebben we een heerlijk tochtje gehad naar Scheveningen. De wind was genoeg om in 4 uur tijd van IJmuiden naar Scheveningen te varen. Op het moment dat we de haven binnenvaren breekt de zon door, we krijgen meteen een vakantiegevoel. ’s Middags boodschappen doen en ’s avonds heerlijk in de kuip ons avondeten verorberen.




Gisteren wilden we al gaan, iedereen in zeilpak en net toen we buiten de haven waren wilden we een rif in het grootzeil zetten. Dat hadden we al een keer droog willen oefenen, maar dat kwam het dus niet van. Na de eerste pogingen, touwtje in een reeflijn, andere reeflijn klem onder het grootzeil kwamen we tot de conclusie dat we beter terug naar de haven konden gaan. Achter de hoge muur gingen we meteen maar kijken hoe het nou echt zat. Het reefsysteem zoals we dat op de vorige boot hadden functioneerde hier dus niet. De hele ochtend (we waren immers vroeg opgestaan) en een deel van de middag waren we in de weer met touwtjes. Aan het eind van de middag hadden we het helemaal voor elkaar, een goed ingericht reefsysteem.

De wekker gaat om half 8 ’s morgens, we checken het weerbericht en besluiten om naar IJmuiden te gaan. Met bijna 10 knopen stuiven we met stroom mee het Marsdiep uit. We hijsen de zeilen en rommelen wat met de stand, onder Noorderhaaks is veel deining en nog weinig wind. Als de wind wat stabieler is en de zeilen goed staan neemt Bas de wacht van Johan over. We hebben wachten van 2 uur, de jongens doen het bijzonder goed. De wind trekt bij iedere wisseling wat aan en bij Joke’s wacht is ie eind 4.
Johan gaat op het voordek zitten en maakt een filmpje.

We hebben inmiddels de fokkeboom gezet en varen pal voor de wind naar IJmuiden. In de 1 meter hoge golven gedraagt de boot zich heel goed en is behoorlijk snel. We hebben er een Etap 38 uitgezeild en een 41-voets Beneteau bijgehouden. Om 5 uur lopen we de marina binnen en toosten op een geslaagde tocht. Als we het eten gaan maken blijkt het gloednieuwe waterpompje de geest te hebben gegeven. Johan duikt in de ‘slangenkast’ en komt tot dezelfde conclusie. Gelukkig hebben we nog een voetpompje in de reserve-voorraad. Als deze na het eten is geinstalleerd blijkt het een ‘made in China-prul’ te zijn. Bij elk gebruik lekt er water uit, zelfs na het aandraaien van de slangklem. Het zit niet mee vandaag, Bas zijn ketting is gebroken, het kookwekkertje is in permanente staking gegaan en het kermislawaai heeft ons op de verst mogelijke plek gedwongen. Tijd voor een ijsje dus.