Categorie:Oostzee 2023

We willen een bezoek brengen aan een tante in Medemblik. Donderdag is de laatste dag, omdat ze daarna een poosje niet thuis is. Daarom vertrekken we donderdag bijtijds. De windverwachting liet te wensen over, maar uiteindelijk was het prima zeilweer. We meerden af in de Middenhaven, waar ook de Guppy van Laura Dekker bleek te liggen! De avonturen van Laura Dekker hebben ons mede geïnspireerd bij onze zeilreizen. Als we tijdens ons rondje Atlanic met zijn vieren in de weer waren met een fokkeboom met het reven van de zeilen, zeiden we vaak “als Laura dat alleen kan, moeten wij het met zijn vieren ook kunnen”. We herkennen wat zij en haar partner aan de kinderen meegeven op de zeilreizen ook in wat wij aan onze kinderen hebben mogen meegeven.






Vrijdag gaan we ons voorbereiden op het afstappen van Bas en opstappen van Ad en Marlies. De boot wordt opgeruimd en de achterhutten weer omgetoverd van berghokken naar slaapkamers. Bas heeft een praatje met Laura Dekker gemaakt en komt enthousiast terug. Wij hebben al maanden het plan om een bescheiden bedrag, dat wij ter besteding aan een goed doel op het gebied van watersport hebben gekregen, aan de stichting van Laura Dekker te doneren. Johan wilde dat via een mail regelen, maar Joke stelt voor langs te gaan en het nu te regelen. Zo gezegd zo gedaan. We mogen uiteindelijk zelfs even aan boord van de Guppy kijken en maken een gezellig praatje.



Zaterdag komen Ad en Marlies aan boord. Zij willen graag eens een nachttocht meemaken en we hopen dat we geschikte weersomstandigheden treffen om richting Duitsland of Denemarken te gaan. De eerste tocht gaat van Medemblik naar Harlingen. Het eerste stuk op het IJsselmeer treffen we nog een goede zeilwind. De sluis bij Kornwerderzand is niet al te druk en daarna kunnen we met stroom mee naar Harlingen waar we in de Noorderhaven afmeren.

Maandag besteden we aan het voorbereiden van de boot op de komende tochten over zee. Marlies gaat zelfs de mast in om het windvaantje weer gangbaar te krijgen. Ze controleert onderweg nog de verstaging en maakt foto’s van details. Op één plek lijken scheurtjes in het RVS te zitten, maar het valt gelukkig mee: het is de afdruk van de wals die ooit de verstaging in de terminals heeft vastgemaakt. Naderhand komt een buurman uit het huis naast de boot langs om ons e-mail adres te vragen. Hij heeft foto’s gemaakt vanuit de de bovenste verdieping van zijn huis!

De weerberichten zijn erg wisselend, dus we gaan ons maar eens verdiepen in de mogelijkheden om richting Helgoland of Cuxhaven te gaan.

Dankzij het onweersfront komt er tijdelijk een eind aan de aanhoudende noord-oosten wind. Hiervan maken we gebruik door bijtijds op te staan en na de Oranjesluis en de Schellingwoudse brug met een mooie zuidwesten wind naar Enkhuizen te zeilen. We moeten eerst nog de reeflijnen inscheren in het grootzeil. Een bootje van Rijkswaterstaat komt een kijkje nemen om te zien wat we uitspoken en is kennelijk tevreden met wat ze zien. Het grootzeil kan omhoog en de motor uit. Om de beurt ontbijten we nog en daarna komt ook de genua erbij.



Aanvankelijk is er nog weinig wind, maar gaandeweg neemt het steeds een beetje toe. De snelheid loopt op van een knoop of 2 – 3 naar uiteindelijk ruim 6,5 knoop.









Zo zijn we rond 15.00 uur bij de sluis van Enkhuizen en meren we een uurtje later af in de oude stadshaven. Tijd voor happy hour!

Op 18 juni is het zover: met Bas als opstapper varen we de haven uit. De standaard route die wij volgen is: Ringvaart – Haarlem – Noordzeekanaal en dan linksom of rechtsom het ruime water op. Om via de Ringvaart (Haarlemmermeer) richting Haarlem te varen moet eerst de brug over de A44 open. Als we een stuk onderweg zijn en al drie bruggen gepasseerd, horen we op de marifoon dat de spoorbrug naast die van de A44 in storing is en volgens de brugwachter meerdere dagen niet meer zal draaien.






Er is een alternatief: omkeren en de andere kant op naar Amsterdam gaan. Vanuit de Nieuwe Meer kan een konvooi jachten ’s nachts door Amsterdam varen. Uiteraard wil men de stad niet ontregelen door voor pleziervaart overdag alle bruggen te openen. Als we ons willen aanmelden via de marifoon horen we dat ook de laatste spoorbrug in deze route gestremd is. Wat nu: weer omkeren en hopen op een spoedig herstel van de A44 brug? Dat bleek geen alternatief te zijn. De spoorbrug in Haarlem is ook voor nog meerdere dagen gestremd. Dus blijven we een dag extra aan de wachtsteiger op de Nieuwe Meer en vermaken ons met een dagje rust en winkelen in Amsterdam.



Weer terug van het winkelen melden we ons weer aan voor de komende nacht en wonder boven wonder lukt dit nu wel. Het wordt drukker en drukker aan de wachtsteiger en Johan vreest, gebaseerd op vroegere ervaringen, voor de nodige chaos in de sluis en tijdens het dobberen voor de bruggen. Uiteindelijk komt het verlossende woord over de marifoon: om 00.05U gaan de bruggen open en moeten alle jachten zo vlot mogelijk de sluis is. Het is passen en meten, maar uiteindelijk liggen we met 21 jachten opeen gepropt. Wonder boven wonder verliep dit heel beheerst en relaxed.

Met zo’n lange sliert jachten moeten we nu door een heleboel bruggen. Steeds gaat er één open, en een volgende kort daarna ook. Maar dan moeten de brugwachters de bruggen achter ons sluiten en op een brommer snel naar de volgende brug gaan. De sliert jachten moet dan pas op de plaats maken, wat soms nogal lastig kan zijn en vaak maken voordringers van de gelegenheid gebruik om op een kluitje vooraan te gaan liggen. Ook nu was er niets van dit alles, iedereen wist zijn boot goed te besturen en niemand verstoorde de goede gang van zaken. Johan heeft nog nooit zo’n beheerste groep jachtschippers gezien. Complimenten aan de collega schippers!



Rond 02.30u meren we af aan de Houtmankade en gaan nog een paar uur slapen. De volgende ochtend wordt het overnachtingsgroepje opgeroepen via de marifoon en worden we geacht om 09.00u door de laatste brug te gaan. Dat was toch al ons plan, dus dat komt goed uit. Een kort tochtje voert ons naar de Sixhaven, schuin aan de overkant. Het is er niet druk, dus we vinden en prima plekje aan een passantensteiger. Hier wachten we de voorspelde onweersbuien af, maar het valt allemaal reuze mee. We rusten uit van de voorgaande nachtelijke escapades, nemen een douche en slapen wat bij.

In mei hebben we de boot een weekje uit het water laten halen. De reguliere onderhoudsklussen dienen zich weer aan. Antifouling, romp poetsen en in de was zetten, een nieuwe schroefas anode.
We zetten het verstand op nul en beginnen aan het afschrapen van de restanten van de oude antifouling-laag. We brengen twee nieuwe lagen aan. Ze zijn dit keer rood-bruin in plaats van blauw. Maar voor de bovenste rand rond de waterlijn hebben we nog steeds de vertrouwde blauwe kleur.
Staand op een ladder wordt de romp weer mooi glanzend gemaakt en daarna kan de boot weer het water in.