Categorie:Rondje Atlantic

We beginnen steeds meer te wennen, allemaal beter geslapen. Gister 130 mijl afgelegd. Nu wind tegen, hopen beloofde oostenwind snel te vinden.

Vuurdoop gehad , dikke 6 dubbel rif aan de wind en flinke golven. Bemanning en boot doen het goed. Visje in gangboord, nog geen dolfijnen gezien.

We zijn met de laatste voorbereidingen bezig, 3e rif inscheren, boodschappen doen, alles zeevast zetten, pc iridium proof maken. Gisteren tussen de buien door nog drie wassen gedaan. Alles is fris en schoon, tijd om te vertrekken dus. We verwachten donderdagavond of vrijdagochtend aan te komen in La Coruna. Als het heel goed gaat dan gaan we meteen de bocht om voorbij Finisterre.

Vandaag zijn we 23 jaar getrouwd, nadat we lekker hebben uitgeslapen en de regen is opgehouden vertrekken we naar het stadje voor een echte Engelse high tea getrakteerd door Tim en Bas. Tim fungeert weer als veerman en brengt ons naar de kant, nu met buitenboordmotor vanwege de stevige wind.








In een gezellige tearoom drinken we thee met melk, echte scones met clotted cream and strawberry jam, brownies en nog meer lekkers.








We slenteren nog wat rond, duiken de watersportwinkel nog eens in en genieten van de omgeving. Johan ziet een oude boot, hij heeft ooit een boek gelezen over de Skua maar weet niet zeker of dit degene uit het boek is.

Een fenomeen dat alle vertrekkers tegenkomen is de Golf van Biskaje. Een bijzonder ruw zeegebied dat een constante stroom lagedrukgebieden over zich heen krijgt. De in de vaaraanwijzingen geadviseerde route is eerst naar Falmouth te varen en daar te wachten op een gunstig 5-daags weerbericht.

De route van Falmouth naar La Coruna loopt ruwweg zuidwest. Op de oceaan is wind tegen voor de meeste toerzeiljachten een moeizame situatie. Een gunstig weerbericht zoals in de vaaraanwijzingen staat is: geen zuidwest en geen storm gedurende de 5 dagen op de positie waar wij na elk etmaal denken te zijn.

Laat zuidwesten wind nu net de meest voorkomende windrichting zijn. Dat heeft de natuur lekker geregeld. Na morgen zien we tot en met zaterdag op de weerkaarten en de gribfiles (windverwachtingen die je kan downloaden) alleen maar zuidwest en drie keer harde tot stormachtige wind. Voorlopig een no-go dus. Bijna elk vertrekkersboek dat we lezen verteld over deze situatie. Sommigen moesten zelfs tot drie weken wachten. Wij hebben onze hoop gevestigd op een hogedrukgebied dat vanaf zaterdag invloed zou kunnen krijgen (lange termijn, dus nog erg onzeker).

Bas, Joke en Johan willen de kant op, even de benen strekken. Tim is roeit ons alledrie naar de wal. Al met al nog een aardig stukje roeien.

We slenteren door Falmouth, een charmant stadje met veel historie. We belanden gelijk in de tweedehands boekwinkel Bookwise en scoren een boek van Tristan Jones. Verderop zien we Bosun’s Locker een oeroude scheepsbenodighedenwinkel met een bijzondere sfeer. Het boegbeeld voor de ingang zie je al van ver.

Langzamerhand beginnen we te wennen aan het boordleven. We vermaken ons wel en de taken zijn verdeeld. Jammer is dat Bas nog steeds niet genezen is en nog altijd beperkt mobiel is.

Er is hier genoeg te zien en we hebben ook nog voldoende last minute dingetjes te doen aan de boot, dus we vermaken ons wel. Gister zijn we bezig geweest met het vervangen van de vetkoker voor de schroefas en controle van de schroefas en de motor, hiervoor moesten de hutten van Tim en Bas ontruimd worden. In een mum van tijd was de kajuit gevuld met een heleboel zooi.

Tim heeft katrollen voor de reeflijnen van de rolfokken vervangen, de oude waren behoorlijk vastgelopen. Hierdoor was het inrollen van de fokken erg zwaar.
Komende dagen gaan we de zeekooien inrichten, diverse haakjes, oogjes en netjes monteren. Ook gaan we nog een derde rif inrichten en diverse controles uitvoeren.

Het gebied rond Falmouth is prachtig, met heuvels en mooie vergezichten. We hebben Pendennis Castle bezichtigd, een uit 1543 stammend kasteel met veel interessante historie.

We zijn om de portemonnee te sparen van de haven naar een mooring (een meerboei) verhuisd, dat kost “maar” 19 pond per nacht, zelfs voor anker betaal je hier nog 10,5 pond. We moeten vanaf nu met de bijboot naar de wal.








Onze speciale Chinese wifi-antenne bereikt nog lekker wel illegaal de jachthaven van bijna 40 pond per nacht (op een afstand van ruim 600 meter), niet verder vertellen!

De boot gedraagt zich tot nu toe goed op zee, ook als er wat meer zeegang is voelt het binnen rustig en de overgang naar de herrie buiten buiten is dan groot. Er komt verhoudingsgewijs weinig water over en de bewegingen zijn behoorlijk soepel. Als het windstil is, dan kan de provisorisch gekoppelde stuurautomaat sturen. Als het waait kan de windvaan sturen. Voor ons is het een leerproces om de balans van de zeilen, de koers en de windvaan op elkaar af te stemmen, maar het lukt steeds beter. Als de windvaan eenmaal stuurt, dan houdt hij de boot erg goed op koers.
We vonden de nachttochten nog wel erg vermoeiend.

De zonnepanelen houden ons stroomverbruik inclusief koelkast zelfs op de meest bewolkte en regenachtige dagen ruimschoots bij. Rond het middaguur zijn de accu’s steeds weer geladen en is het nachtverbruik al weer ingehaald.

In Lymington bekijken we de weerberichten. Het is zo’n 150 mijl naar Falmouth. Over twee dagen gaat de wind naar west, pal tegen draaien en wordt het zeer moeilijk om met elke 6 uur stroom tegen enige voortgang te maken. Bovendien moeten we langs twee beruchte kapen (St. Albans Head en Portland Bill). Die veroorzaken bij zo’n westenwind tot meer dan 10 kilometer uit de kust zware zeegang en brekende golven.
Bovendien valt een van de mogelijk havens voor een tussenstop af. Weymouth is bezet is door het zeilcircus van de Olympische spelen.

Daarom kiezen we ervoor om Poole en Weymouth over te slaan en met een nacht doorvaren in een keer naar Falmouth te gaan. We beginnen om 7 uur ’s ochtends met windstilte en spoelen met 4 knopen stroom mee langs de Needles naar buiten. Na jaren klussen hebben we het schilderij van The Needles, dat we ooit in Lymington kochten, in de kajuit opgehangen. Wij vinden het een grote mijlpaal om nu langs de echte Needles te varen met Beluga.

Wat later komt er wind mee en zetten we de voorzeilen. Het lukt om Arie (de windvaan) te laten sturen. Met twee (nog) niet uitgeboomde fokken is het fascinerend om te zien hoe strak Arie stuurt.

De omstandigheden veranderen snel en het wordt weer windstil. We krijgen nog een vogeltje op bezoek, die nieuwsgierig naar ons kijkt en vervolgens een plekje op het voordek vindt om zichzelf eens uitgebreid te wassen.
Plotseling ziet Bas in de avond dolfijnen. Ze duiken op en je hoort ze ademen. Later komen we nog een paar keer een groep tegen. Een zwemt onder de boot door, een andere zet vaart en passeert ons met het grootste gemak en springt bij de boeg boven water. Prachtig! We zijn zo enthousiast dat we het fototoestel helemaal vergeten te pakken.

De wind draait naar het noorden en we zetten het grootzeil erbij. Als de nacht valt, zien we hevig onweer in de verte boven Frankrijk. Op de radar controleren we of er buien onze kant op komen.

In de loop van de nacht verandert het weer opnieuw. Conform de weersvoorspelling die we via de marifoon en de navtex binnenkrijgen, draait de wind naar het noordwesten. Niet geheel conform die voorspellingen neemt de wind sterk toe. Al vrij snel varen we ineens met te veel zeil op en helt de boot zwaar over terwijl we op topsnelheid voortjagen. Ook is er nu best veel zeegang, de boot danst over de golven en we krijgen regelmatig een zoute douche. Daar zit je dan in donker. Er zijn twee man/vrouw nodig om de genua half in te rollen, Joke is al snel doorweekt. Joke moet naar de mast om het grootzeil te reven. Tim neemt de val en de reeflijnen in de kuip voor zijn rekening. Bas houdt de in de kuip bungelende lijnen in toom. Johan stuurt en geeft de orders, alles moet nu even precies op tijd gebeuren. De zeilen knallen hard als we in de wind sturen. We gaan meteen door naar het tweede rif. Zo is het grootzeil meer dan de helft kleiner. Met de helft van het zeil erop verliezen we geen snelheid. Nog steeds spuit de boot op topsnelheid door en tikt soms 8 knopen aan. En dit alles in donker. Best wel even wennen. Eerlijk gezegd zijn we trots op onszelf dat ieder zijn rol nam en de hele, bepaald niet gemakkelijke, actie vlekkeloos is verlopen.

Onderwijl moet er wel degelijk ook genavigeerd worden. We gingen al rond de volgende kaap (Start Point) en moeten zorgen dat we een beetje ruim langs het volgende obstakel, de Eddystone Rocks, varen. Dan is het nog een uur of 6 naar Falmouth. We komen langzaam steeds dichter bij het land en varen rond 11 uur in de ochtend tussen St. Anthony’s Lighthouse (een vuurtoren uit 1835) en Pendennis Castle uit 1543 de rivier op. Voor het gemak ligt er nog wel een rots in het midden die je even moet ontwijken (Black Rock).

Uiteindelijk maken we vast in de nieuwe Pendennis Marina (even twee nachtjes luxe van stroom en internet).

Al gauw krijgen we nog een show van een onhandige schipper die zo dicht voorlangs een voor anker liggende boot vaart dat zijn kiel achter de ankerlijn blijft haken. In de nog altijd straffe wind drijven ze af, vegen nog een voor anker liggende boot mee en belanden aan de kop van onze steiger. Een lichtpaal wordt compleet uit het beton van de steiger gerukt en een paar boten lopen fikse schade op. Met zo’n wind ben je volstrekt machteloos. Uiteindelijk ontwart een grote rubberboot met twee buitenboordmoteren van 275 pk elk (!) de boel en sleept ze een voor een weer weg.

We vieren onze aankomst met een heerlijke fish and chips.

test met voorgeprogrammeerd adres

Test met nieuwe sim vanuit Falmouth

Gisteren aangekomen op de Solent, een relaxed dagje vanuit Brighton naar Portsmouth. Het merendeel is met de motor aan, want we hebben niet veel wind. Met de stroom mee varen we richting Solent, alleen het laatste stukje de rivier op naar de haven is de stroming tegen. Bas stuurt ingespannen, met Johan naast zich.

In Portsmouth liggen we weer in een haven met dure wifi, even de hoek omlopen en we vinden een Mac met gratis wifi. Op ons gemak kunnen we hier de mail en nieuwste weerberichten ophalen. Het lijkt wel vakantie, lekker relaxed in het zonnetje.
We scoren in een watersportwinkeltje Blake grease, vet voor de afsluiters dat we nergens in Nederland konden vinden. Joke heeft ook een bus melkpoeder gekocht, makkelijk voor als we weinig winkels in de buurt hebben.

’s Middags varen we met de stroom mee naar Yarmouth, helaas is de haven vol en wijken we uit naar Lymington.
Op de smalle rivier is het mega druk, diverse zeilboten, kleine wedstrijdbootjes en een hele grote ferry. Typisch engels, in Nederland komt je zoiets niet tegen.
In de haven hebben we weer goede internet, even alle foto’s uploaden. Zo we zijn weer helemaal bij!