Auteur:Sail-Beluga

Vannacht zijn we behoorlijk bezig geweest met de zeilen. ‘Alle hens aan dek’ klonk maar liefst 3x vannacht, fokkeboom erop, fokkeboom eraf, bulletalie eraf, grootzeil naar de andere kant en bulletalie er weer op. We hebben dus weinig nachtrust gehad en voelen ons allemaal een beetje als een zombie.
Afgelopen etmaal hebben we slechts 93 mijl gemaakt, en dat is nog niet eens rechtstreeks naar ons doel. Voorlopig dobberen we hier dus nog wel even rond. Met een wind van slechts 3 tot 7 knopen gaat het natuurlijk ook niet hard. Het lichtweerzeil heeft er ook nog even op gestaan, maar de koers die we toen voeren bracht ons eerder dichter bij de evenaar dan richting Carieb. Al met al hard werken en weinig vooruitgang.
Tijdens een van de zeilwisselingen ging Johan zijn schoen overboord, de jongens wilden meteen een ‘man over boord’ oefening ermee doen. Johan had al gezegd: “Pech gehad, laat maar”. Door het kordaat optreden van Tim (visnet paraat en aanwijzigingen geven) en Bas (spotten van de schoen en sturen), hadden we na vijf minuten de witte Crocs-schoen weer aan boord.




Vanmiddag kwamen er een aantal grote zwarte dolfijnen langszij zwemmen, we vermoeden dat het pilot whales zijn (zoeken we nog op). Een grote met een kleintje bleef een tijdje naast de boot zwemmen en even later kwamen er nog een stuk of vijf op enige afstand langs. Gaaf zulke dieren, we schatten dat ze ongeveer 3 tot 5 meter waren.
Ps. we hebben het opgezocht, het zijn inderdaad pilot whales en in het Nederlands heten ze grienden. De vrouwtjes zijn 4 en de mannetjes 5 meter lang.












Daarna nog een stel vliegende vissen gezien en vrolijk uit het water springende vissen, helaas bijten ze nog niet in het door ons uitgelijnde aas.

— Verstuurd via Iridium, 07/12/12, 16:47 UTC positie 16.28.060N 26.51.940W

Vanmorgenvroeg zijn we vertrokken vanuit een Mindelo. De boot is helemaal stoffig aan de voorkant, alle stagen en touwen die richting de wind stonden zijn bruin. Nu maar hopen dat we onderweg een flinke regenbui tegenkomen, die alles weer schoonspoelt.
We werden uitgezwaaid door een aantal Nederlandse boten. Op de marifoon hoorden we nog meer Nederlanders, in totaal zijn we met 8 boten vertrokken. Momenteel zien we er eentje voor ons en drie achter ons.

Tussen de eilanden maakten we een vliegende start met een top van 7.2 knopen. Nu we aan de andere kant van Sao Antao zijn gekomen, varen we halve wind met een snelheid van 3 tot 4 knopen met een redelijk rustige oceaan.
We genieten van alle lekkers dat we gisteren van Sint en Piet hebben gekregen. Gelukkig was hij ons niet vergeten dit jaar, de chocolade smaakt super en is nog niet gesmolten.

— Verstuurd via Iridium, 17:42 UTC positie 16.48.498N 25.35.731W

Het waait hard in Mindelo. We zitten al bijna een week in de “rode pijltjes” op de gribfiles. Er komen regelmatig boten met schade binnen, tot en met een volledig ontmast megajacht. Het is ook stoffig. De lucht boven ons is blauw, maar het op 14 kilometer afstand liggende Sao Antao is niet zichtbaar. Dat is een bekend verschijnsel hier. De harde wind en het uit Afrika overwaaiende stof wordt de Harmattan genoemd. Het anker geeft geen krimp. De GPS staat op ankeralarm (voor het
geval het anker gaat krabben). Op het schermpje is een soort banaan geplot, omdat de boot een kwart cirkel naar links en rechts zwaait, maar niet naar achteren.

Het is ook gezellig in Mindelo. De kerstverlichting wordt ook hier aangebracht in de straten. Het is ’s avonds druk en we gaan nog een keertje uit eten. Overigens

zijn alle pinautomaten al dagen buiten bedrijf. Gelukkig accepteren ze ook Euro’s, waar we nog wat van aan boord hadden.
We zien ook nog twee bekende grote Nederlandse schepen. De Tres Hombres (het zeilend vrachtschip, ze hebben geen motor aan boord!) en de driemaster Oosterschelde.

We hebben op de Tres Hombres een potje suikerrietstroop gekocht, ze organiseerden een marktje met fair trade producten die de onderweg hebben opgepikt.

Gisteren zijn we naar de Maritieme Politie gegaan. Bij aankomst hadden we daar een formulier ingevuld en werden onze scheepsregistratie papieren ingenomen. Nu,

voor vertrek, moeten we daar weer uitchecken. Met een hoop geblader in een grote stapel formulieren wordt de onze opgevist en als we de scheepsnaam noemen, komt

uit een andere kamer iemand aan met onze scheepsregistratie. Na betaling van 700 escudo’s (de munteenheid hier), ongeveer 7 euro, krijgen we een exit clearance,

met stempels en zo. Die willen de officials op de bestemming weer zien. Daarna gaan we naar Immigratie. Die geeft ons op vertoon van de exit clearance een exit-

stempel in de paspoorten. De beambten behandelen ons vriendelijk en correct. Het duurt allemaal niet al te lang.

Inmiddels zijn we in de weer om de overtocht naar de Carieb voor te bereiden. Zoals gewoonlijk controleren we de boot grondig, bovendeks maar ook onder de vloeren.

De schroefas, de motor, de schotten, de bedrading nazien op corrosie, enzovoort. We vullen de dieselvoorraad aan en vullen de watertanks bij met mineraalwater,

omdat het drinkwater hier een soort bruine roestvlokken bevat. We kopen nog wat verse groenten en fruit en halen brood. We maken zo de laatste escudo’s op. De

vaarkaarten worden tevoorschijn gehaald en pilots gecheckt. We transformeren de boot weer van woonboot naar vaarboot. We hebben het er maar druk mee, en dat op

Sinterklaasdag. We hebben begrepen dat Sinterklaas vanmiddag ook heel even bij ons aan boord komt. We zijn benieuwd!

Vanmiddag of morgenochtend varen we uit. De offiele bestemming is Barbados, omdat dit het dichtst bij ligt op zo’n 2000 mijl. We lezen in de pilots dat Barbados

echter niet heel erg geinteresseerd is in bezoekende jachten en het niet echt gemakkelijk maakt om in- en uit te klaren. Een stukje voor Barbados gaan we daarom

besluiten wat we doen. Als het lekker gaat dan gaan we door, dan hoogstwaarschijnlijk naar Grenada. Dat is een dag of twee extra varen. We verwachten dat de tocht

een week of drie duurt. Onderweg zullen we proberen regelmatig een update op de site te zetten via de satelliet telefoon.

Mindeolo is een kleurrijke stad en rijker dan de andere steden op Kaapverdie. Het ligt aan een natuurlijke baai, gevormd door de krater van een vulkaan. De

noordelijke rand is open naar zee. In de baai liggen oude en nieuwe roestige schepen, sommige zelfs gezonken. In het drukke seizoen kunnen er wel 100 jachten hier

voor anker lezen we. Hmm, dan lig je wel in ‘handje-schudden’ bereik van de buren. Nu al ligt er een Fransman op ons ankerballetje. Johan heeft hem erop

aangesproken en gelukkig hij gaat morgen weer weg.

Bijna dagelijks doen we boodschappen met de dingy in Mindelo. We willen de bootvoorraad zoveel mogelijk ontzien, we kopen zoveel mogelijk verse spullen hier. Fruit en groente kopen we op de markt en bij de straatverkopers, het is ons zelfs al gelukt om een klein beetje af te dingen. De rest van de inkopen doen we bij de supermarkt, waar een wonderlinge mengeling van producten ligt. We zien

zelfs frikandellen, Zaanse mayonaise, maizena en custard uit Nederland. We sjouwen elke keer minstens 10 liter water aan boord, zodat ook de watervoorraad weer op

peil komt.

Woensdag zijn we naar de haven gegaan voor de reparatie aan de fokke-ogen. Kai Brossmann heeft hier een bedrijfje die reparaties uitvoerd onder het motto: ‘if it’s man made… we can fix it…’ Nou dat klinkt veelbelovend. We hadden een dag eerder al advies gevraagd aan Henny ten Dam van de Pooh en beide kwamen ongeveer tot dezelfde conclusie. Altijd prettig natuurlijk. De ogen hebben we van de sledes gehaald, de gaten zijn opgeboord tot 6 mm en vastgezet met ieder vier monel popnagels. Het ziet er weer stevig uit.















Na de reparatie zijn we weer voor anker gegaan, dat kostte een aantal pogingen. Johan en Tim bleven ankerwacht houden, we vertrouwden het nog niet helemaal. Bas en Joke gingen socializen op het Nederlandse happy-hour, dat in de de zeilersbar van de haven was georganiseerd.
We hadden al minstens tien boten geteld waarop landgenoten zitten. Sommige waren we al eerder tegengekomen, anderen kenden we van websites en natuurlijk ook weer nieuwe gezichten gezien. Het was reuze gezellig en toen we terugkwamen op de boot stond het eten al klaar. Onze kok wordt steeds creatiever, deze keer was er kip met uitjes, paprika en mojo-saus.

Gisteravond zijn we lekker op de boot gebleven, eerst eens even wennen aan de compleet andere wereld waarin we terecht zijn gekomen. We hebben buiten in de kuip gegeten (morgen gaan we uit eten) en genoten van een bijzonder prachtige zonsondergang. Het leek wel een filmdecor van de film Out of Africa.





Maandagochtend, we worden om 8 uur wakker. Het scheelt natuurlijk dat we de klok weer een uur terug hebben mogen zetten (nu 2 uur tijdsverschil met Nederland) en dat we gisteravond vroeg naar bed zijn gegaan. We hebben allemaal lekker geslapen.

Na het ontbijt en de koffie gaan we inklaren, met de bijboot naar de kant en dan uitzoeken waar we ons moeten melden. We lopen naar het gebouw van de maritieme politie, een aardige agent wijst ons wat we moeten invullen.

Daarna naar de immigratie, we krijgen allemaal een stempel in ons paspoort. Even later staan we weer op straat, we zijn nu officieel in de Kaapverdie. Nog even water halen en een broodje kopen en weer terug naar de boot om te lunchen.







Daarna internettoegang gekocht en de blog bijwerkt met foto’s van de afgelopen dagen.

We zijn vanmiddag aangekomen op Kaapverdie. Nadat we voor anker zijn gegaan bij Mindelo, hebben we eerst een liedje gezongen voor Johan zijn verjaardag. Daarna heeft hij de cadeautjes uitgepakt die hij van Henk en Marga hadden gekregen. Hij zit nu in de kuip te genieten van een koud biertje en de pistachenootjes uit Nederland.
Morgen gaan we inklaren en het stadje verkennen.

— verstuurd via Iridium —

Er zijn weer 83 mijl af van de teller. Morgen willen we met daglicht aankomen, we hoeven maar 3,5 knoop te varen. Dat klinkt niet veel, maar soms als de wind wegvalt redden we dat niet. We wisselen van zeil, fok erbij, weer inrollen, twee fokken, half inrollen etc. Johan suggereert nog om de fok uit te bomen, haha.
De wind is niet echt stabiel, soms is het genoeg om de zeilen vol te houden. Maar even later klappert alles weer, de boot schudt er helemaal van en het gaat door merg en been.





We dobberen hier dus een beetje rond, soms zijn we het wel een even zat en kijken elkaar dan chagrijnig aan. We zijn ook moe van het continue wiebelen, alles wat los staat vliegt gelijk om je oren. Maar goed, we zijn er bijna, morgen rond het middaguur komen we in Mindelo aan volgens huidige planning. Zometeen weer happy hour, het moreel opkrikken met een koel drankje en iets lekkers.

— verstuurd via Iridium —

We kabbelen rustig voort, er is weinig nieuws te melden. We hebben 99 mijl afgelegd sinds gisteren.
Joke heeft een smak gemaakt omdat ze zich niet goed vasthield en kreeg meteen een preek over zich heen van de mannen. Gelukkig alleen wat schaafwondjes en weer een paar blauwe plekken erbij.

— verstuurd via Iridium —

We hebben afgelopen etmaal 122 mijl afgelegd op de twee uitgeboomde fokken. De wind nam iets toe, we wilden de genua die al iets was ingerold nog verder inrollen. Toen brak het bovenste deel van de rails van de mast los. Op deze rails zitten de ogen waarmee de fokkebomen aan de mast vastzitten (foto volgt later). ’s Morgens vroeg was het even alle hens aan dek om de bomen zo snel mogelijk van de rails te halen, die naast mast hing en enkel vallen dreigde door te snijden. Na korte tijd hadden we de zaak weer onder controle en konden we weer verder zeilen.

De rails is helemaal verbogen en de bouten zijn uit de mast gerukt. Behalve wat krassen op de mast en de fokkebomen is er geen ernstige schade ontstaan. Gevolg is wel dat we niet meer recht voor de wind kunnen zeilen en zeker een knoop langzamer gaan. We varen nu schuin voor de wind en zullen dus een beetje zigzaggend naar Mindelo varen.

Johan is flink verkouden en een beetje koortsig. Verder is alles wel aan boord. Tim heeft gisteren voor het eerst vliegende vissen gezien en vanmorgen lag er een kleintje in het gangboord.
— verstuurd via Iridium —