Auteur:Sail-Beluga

Afgelopen weekend zijn we naar het zonnige zuiden afgezakt. Het is nog steeds mooi weer, slechts één bewolkte dag hebben we gehad. Vlakbij Harwich liggen twee rivieren, de river Stour en de river Orwell. We hebben een paar dagen geankerd op de river Stour. Onze engelse zeilvrienden maakten ons attent op een klein ankerplekje stroomopwaarts. Gelukkig had de kaartplotter een gedetailleerd overzicht, anders was het wel erg moeilijk vinden geweest. We lagen in een kommetje met een diepte van minimaal 5 foot (1,5 meter) bij laag water. Tijdens een dag met flinke wind lagen we zelfs vast in de modder. Bij aankomst kwam er een nieuwsgierige zeehond kijken, voor een foto waren we echter te druk bezig. Later zagen we hem nog een paar keer opduiken verder van de boot vandaan.

Een paar dagen later gaan we naar de river Orwell, we willen de beroemde Butt & Oyster pub in Pin Mill bezoeken. Bij Felixstowe worden de containerschepen gelost en geladen. Als we langszeilen vertrekt een van de volgeladen schepen geassisteerd door slepers. Tegen het afgaande tij in zeilen we op de fokken naar Woolverstone Marina. De volgende dag maken we een prachtige wandeling via het public footpath naar Pin Mill en genieten van een heerlijk eten.

Vandaag zijn de doorgevaren de rivier op naar Ipswich. Hier zijn we nog niet eerder geweest. We meren af voorbij de getijden-sluis in de Ipswich Haven Marina. We liggen nauwelijks op onze plek als een engels zeiljacht vreselijk onhandig manoeuvrerend de achterkant van onze boot tracht te rammen. Snel reageren van Joke en Tim houden het engelse jacht op twee centimeter afstand. De net gerepareerde schade van de aanvaring in Brighton is nog vers in het geheugen, dus we hebben geen enkele behoefte dat een onhandige “fool” dit nog eens dunnetjes overdoet. Johan laat de schipper ongezouten weten dat dit wel heel erg slecht zeemanschap is.

Beluga is in haar element, ze ligt weer op zout. Via Haarlem en IJmuiden varen we na twee dagen de Noordzee op. Een kleine 18 uur later zitten we in Engeland, na een heerlijke zeiltocht. Onderweg zien we zelfs nog twee bruinvissen, de kleinste dolfijnensoort. Zelfs ’s nachts konden we doorzeilen, een zeldzaamheid is onze ervaring. De noord-oosten wind blijft met een kracht 4 tot 5 doorstaan. We zitten moeiteloos weer in ons ritme van wachtlopen. De laatste 35 mijl minderen we zeil, we varen zo hard dat we in donker bij de deels onverlichte aanloopgeulen dreigen aan te komen. Het pakt goed uit, bij het eerste daglicht verkennen we de South Corton boei. Die zou volgens de nieuwste kaarten verlicht moeten zijn, maar er zat toch echt geen knipperend lampje op.








Het vergt op de Noordzee meer oplettendheid van de wachtloper dan op de oceaan, waar we in dagen geen schip zagen. We passeren een drietal scheepvaartroutes, elk met behoorlijk veel verkeer. Als die zijn afgelopen zijn er de vissersschepen om te ontwijken. ’s Nachts hebben we een prachtige sterrenhemel, echt genieten.

Met enige zorgvuldigheid navigeren we door de zig-zaggende geulen. ’s Morgens half zeven lokale tijd meren we af in de marina van Lowestoft, waar alles nog in diepe rust is. Die avond genieten we van de fish & chips bij de Royal Norfolk&Suffolk Yacht Club. Wij (de oudjes) waren hier 28 jaar geleden voor het eerst samen, we herkennen de yachtclub nog. Het is mooi weer. We wandelen wat door Lowestoft en vinden rust met onze leesboeken. Morgen zakken we verder af naar het zuiden, richting Harwich.

Het heeft even geduurd door de verzekeringsperikelen en de winter. Nu zijn we dan toch met de reparatie begonnen. De boot staat nu binnen en de teakhouten rand is bijna gereed. Knap werk van Henk en Rinus.

Harry doet ondertussen alle beschadigingen aan de romp verdwijnen en wij klussen mee. Voorlopig liggen we dus nog even op het droge.

Yeah, Bas is geslaagd voor zijn VWO-diploma. Wij zijn trots op hem, een jaar lang school onderweg op de boot en nu met goede cijfers geslaagd.

Heeft hij nog iets “overgehouden” aan zijn avontuur?
Yep, hij gaat een jaar lang duikles geven op St. Maarten. Nu heeft de rest van de familie ook een leuk vakantie-adresje.

Het interview met Bas staat in het Onderwijsblad nr. 20 van 14 december 2013.
Met een mooie foto erbij van Bas die vorige maand gemaakt is op de Beluga. Bas heeft al veel leuke reacties gehad van zijn docenten van het Northgo College.

Het complete interview in het Onderwijsblad is hier te lezen:

Vijf-vwo op zee

Het is alweer even geleden dat we een berichtje gemaakt hebben.
Eigenlijk beleven we niet zoveel meer, thuis is het een stuk minder avontuurlijk dan op de boot. We genieten wel weer van het in Nederland zijn.
Alleen die kou daar kunnen we nog steeds niet aan wennen.

De jongens gaan naar school en hebben hun draai weer gevonden. De eerste toetsen zijn alweer gemaakt.
Bas zag er wel een beetje tegenop. Vooral de gelimiteerde tijd, het snelle schrijven en na het studeren pas de volgende dag de toets maken was hij niet meer gewend. Op de boot leerde hij en maakte meteen zijn toetsen, dan zat het er nog vers in. Gelukkig viel het achteraf wel mee. De resultaten zijn goed en Bas kreeg zelfs een complimentje van zijn mentor en coördinator. Altijd leuk om te horen, zeker als je een jaar afwezig bent geweest.
Tim heeft de feestelijke uitreiking van zijn propedeuse alweer even achter de rug, hij vond het erg leuk dat ze aan hem hadden gedacht. Vorig jaar zaten we in Portugal en zodoende kon hij er toen niet bij zijn.

Joke is vorige maand jarig geweest en dat geheel in stijl gevierd met een taart met natuurlijk een dolfijn erop.

Het gedoe rondom de schade van de boot is inmiddels achter de rug. Begin november gaf de verzekeringsmaatschappij duidelijkheid. Door de vertraging was het niet meer mogelijk om de boot te repareren, dat gaan we nu in het voorjaar doen als er weer plek is in de botenloods.

Bas heeft inmiddels een interview gehad voor een artikel in het Onderwijsblad (een vakblad voor docenten). Vandaag kwam de fotograaf langs, gelukkig was het mooi weer en had Bas in zijn tussenuren de tijd om te poseren. We zijn benieuwd en plaatsen het artikel te zijner tijd op de site.

In de Lux-bijlage van het NRC van zaterdag 31 augustus staat een artikel over vertrekkers. Wij zijn hiervoor ook geïnterviewd, Johan heeft het interview telefonisch in Engeland gedaan. We staan erin, met een foto die in Nederland is gemaakt door Merlijn Doomernik. We vinden het een leuke erkenning dat het toch wel bijzonder is wat we hebben gepresteerd.

Het artikel staat op bladzijde 6 t/m 8:
Beluga-bemanning in het NRC

Bas komt nog in de nieuwsbrief van de Wereldschool en er loopt nog een contact over een artikel over Bas in het Onderwijsblad (een vakblad voor docenten).

We zijn met Bas naar de onderwijscoordinator van zijn school in Nederland geweest, met de rapporten van de Wereldschool. Hij heeft voor alle vakken een dikke voldoende en gaat gewoon over van VWO-5 naar VWO-6. Ook dit mag best worden beschouwd als een bijzonder prestatie!

We zijn inmiddels alweer ruim twee weken thuis. Addy heeft in het huis gewoond en heeft het keurig opgeleverd. Zelfs de auto is uit de stalling gehaald en stond rijklaar. De buren hadden de vlag uitgehangen, we voelden ons bijzonder welkom terug in de straat. We konden het niet beter treffen.








Mensen die al eens eerder zo’n reis hebben gemaakt zeiden het al. Thuis komen is niet het gemakkelijkste onderdeel van de reis. Het is behoorlijk wennen. We vinden het huis erg groot, draaien de kraan steeds heel snel dicht en zijn gewoon een beetje ontheemd. De eerste avond zaten we dicht bij elkaar in de woonkamer, normaal zitten de jongens op hun eigen kamer.
Het maakt veel goed dat alles nog hetzelfde is. We mogen nog een keer een middag mee met Addy op de Vinkeveense plassen en genieten ervan. Nederland is ook mooi!








Er komt natuurlijk heel wat op je af als je weer thuis komt. Er is een berg post. Het meeste is onderweg al afgehandeld, maar is nog wel het een en ander te doen. Het tuinonderhoud gaat door en de boot moet worden leeggehaald. De opgeslagen spullen zullen we weer moeten uitpakken en een plaats geven. De scholen gaan weer beginnen, daar moet ook het een en ander voor worden geregeld.








Onderwijl is er nog altijd de schade aan de boot. We krijgen twee experts aan boord (een uit Engeland), die duidelijk laten blijken dat ze de offerte die we hebben laten maken te hoog vinden. De een vind het uurtarief te hoog, de ander het aantal uren. Met allerlei argumenten wordt getracht om de schade omlaag te kletsen. Het is duidelijk dat ze de toedracht van het gebeurde niet willen geloven, ondanks een mede door de tegenpartij ondertekende verklaring, erg onfris allemaal. Wij willen gewoon gerepareerd hebben wat er kapot is gemaakt, niet meer maar ook niet minder. Dit gezeur zet een domper op het geheel. Wij horen nu bezig te zijn met thuis komen en ons leven weer inrichten. Niet in een dergelijk spelletje terecht te komen. Bovendien worden nog vele uren in beslag genomen door dit gedoe. We hadden de naïeve hoop dat we gewoon opdracht tot reparatie konden geven, wij hebben tenslotte totaal geen schuld aan het gebeuren. Maar dat is in het verzekeringswereldje kennelijk niet gewoon zodra er geld moet worden uitgekeerd. Welkom terug in de maatschappij waaruit wij (gelukkig!) een jaar zijn weggeweest.

De afgelopen dagen hebben we rustig aan gedaan. De fotograaf van het NRC komt foto’s maken voor een artikel in de

Lux bijlage van zaterdag 31 augustus. Hij gaat op de boegspriet zitten om foto’s te maken. Het interview met

Johan is een aantal weken geleden in Zuid Engeland telefonisch al gedaan. Wij vinden het een eer en zijn erg

benieuwd naar het eindresultaat.








De bemanningen van Maru en Mero ontmoeten we nog een laatste keer met hun boten wat erg gezellig is. Met Coen

en Kees van de Mero borrelen we tot laat in de nacht en praten na over de ervarigen van onze reis en de laatste overtochten. De

jongens vinden het geweldig om nog een keer met de anderen het vertrekkersgevoel te hebben voordat we terug

gaan naar ons landleventje.
Ons laatste zeetochtje hebben we twee bruinvissen gezien en Johan zelfs nog een zeehond.
We zullen de zee, de bijzondere ontmoetingen, de vrijheid en de dolfijnen gaan missen.








Zaterdag varen we richting de sluizen van IJmuiden en laten het zoute water na ruim één jaar achter ons.
Vlak voor de sluizen worden we onthaalt door familie en vrienden die ons tegemoet varen. Onder luid getoeter

komen we dichterbij en we zwaaien enthousiast naar alle bekenden. Voor de sluis staan nog meer bekenden, wat

een super ontvangst. We omhelzen elkaar en de tranen prikken in onze ogen.

Als we na de sluis aan de kade liggen, staan de hapjes en drankjes klaar en kletsen we heel wat af. De

Koninklijke Marechausse komt langs en voert controles uit, net als ze bij ons aan boord zitten komt er een

spoedmelding en zijn ze weer weg. Zo dat scheelt weer een hoop tijd, die we verder besteden aan ons

ontvangstcomitee.















Later op de middag zeilen we op het fokje het Noordzeekanaal af en duiken zijkanaal C in waar we bij WV IJmond

afmeren en op het terras verder gaan met borrelen. Het wordt een gezellige middag en avond.

We vonden het super dat er zoveel mensen ons welkom heetten terug in Nederland en zitten ’s avonds laat in de

boot de cadeautjes te bewonderen en na te genieten van alle aandacht.

Aan alles komt een einde, dus ook aan ons rondje Atlantic. Het laatste stukje over zout water zit er aan te komen. We komen zaterdag 10 augustus rond 12 uur aan bij de sluis van IJmuiden, zullen vervolgens naar binnen gaan en komen dan weer op zoet water. Jachten worden in de kleinste sluis aan de zuidkant geschut. We zullen vervolgens een paar uur afmeren aan de kade direct voorbij de sluis. Wie zin heeft om even langs te komen is natuurlijk welkom.





Na een paar uur zullen we weer onderweg gaan, op weg naar jachthaven Kempers Leimuiden. We zullen de route via Haarlem volgen. We verwachten de 12e weer voor het eerst ons huis te aanschouwen. Hebben we er zin in? Nee, en toch ook wel natuurlijk. We hebben een fantastische reis gemaakt en het is goed zo. Als we thuis zijn, gaan we ook weer op zoek naar werk. We weten nog niet wat precies, eigenlijk is alles goed dus we zien wel.