Sailblog Zeilreizen en vakanties met de Beluga

Mindeolo is een kleurrijke stad en rijker dan de andere steden op Kaapverdie. Het ligt aan een natuurlijke baai, gevormd door de krater van een vulkaan. De

noordelijke rand is open naar zee. In de baai liggen oude en nieuwe roestige schepen, sommige zelfs gezonken. In het drukke seizoen kunnen er wel 100 jachten hier

voor anker lezen we. Hmm, dan lig je wel in ‘handje-schudden’ bereik van de buren. Nu al ligt er een Fransman op ons ankerballetje. Johan heeft hem erop

aangesproken en gelukkig hij gaat morgen weer weg.

Bijna dagelijks doen we boodschappen met de dingy in Mindelo. We willen de bootvoorraad zoveel mogelijk ontzien, we kopen zoveel mogelijk verse spullen hier. Fruit en groente kopen we op de markt en bij de straatverkopers, het is ons zelfs al gelukt om een klein beetje af te dingen. De rest van de inkopen doen we bij de supermarkt, waar een wonderlinge mengeling van producten ligt. We zien

zelfs frikandellen, Zaanse mayonaise, maizena en custard uit Nederland. We sjouwen elke keer minstens 10 liter water aan boord, zodat ook de watervoorraad weer op

peil komt.

Woensdag zijn we naar de haven gegaan voor de reparatie aan de fokke-ogen. Kai Brossmann heeft hier een bedrijfje die reparaties uitvoerd onder het motto: ‘if it’s man made… we can fix it…’ Nou dat klinkt veelbelovend. We hadden een dag eerder al advies gevraagd aan Henny ten Dam van de Pooh en beide kwamen ongeveer tot dezelfde conclusie. Altijd prettig natuurlijk. De ogen hebben we van de sledes gehaald, de gaten zijn opgeboord tot 6 mm en vastgezet met ieder vier monel popnagels. Het ziet er weer stevig uit.















Na de reparatie zijn we weer voor anker gegaan, dat kostte een aantal pogingen. Johan en Tim bleven ankerwacht houden, we vertrouwden het nog niet helemaal. Bas en Joke gingen socializen op het Nederlandse happy-hour, dat in de de zeilersbar van de haven was georganiseerd.
We hadden al minstens tien boten geteld waarop landgenoten zitten. Sommige waren we al eerder tegengekomen, anderen kenden we van websites en natuurlijk ook weer nieuwe gezichten gezien. Het was reuze gezellig en toen we terugkwamen op de boot stond het eten al klaar. Onze kok wordt steeds creatiever, deze keer was er kip met uitjes, paprika en mojo-saus.

Gisteravond zijn we lekker op de boot gebleven, eerst eens even wennen aan de compleet andere wereld waarin we terecht zijn gekomen. We hebben buiten in de kuip gegeten (morgen gaan we uit eten) en genoten van een bijzonder prachtige zonsondergang. Het leek wel een filmdecor van de film Out of Africa.





Maandagochtend, we worden om 8 uur wakker. Het scheelt natuurlijk dat we de klok weer een uur terug hebben mogen zetten (nu 2 uur tijdsverschil met Nederland) en dat we gisteravond vroeg naar bed zijn gegaan. We hebben allemaal lekker geslapen.

Na het ontbijt en de koffie gaan we inklaren, met de bijboot naar de kant en dan uitzoeken waar we ons moeten melden. We lopen naar het gebouw van de maritieme politie, een aardige agent wijst ons wat we moeten invullen.

Daarna naar de immigratie, we krijgen allemaal een stempel in ons paspoort. Even later staan we weer op straat, we zijn nu officieel in de Kaapverdie. Nog even water halen en een broodje kopen en weer terug naar de boot om te lunchen.







Daarna internettoegang gekocht en de blog bijwerkt met foto’s van de afgelopen dagen.

We zijn vanmiddag aangekomen op Kaapverdie. Nadat we voor anker zijn gegaan bij Mindelo, hebben we eerst een liedje gezongen voor Johan zijn verjaardag. Daarna heeft hij de cadeautjes uitgepakt die hij van Henk en Marga hadden gekregen. Hij zit nu in de kuip te genieten van een koud biertje en de pistachenootjes uit Nederland.
Morgen gaan we inklaren en het stadje verkennen.

— verstuurd via Iridium —

Er zijn weer 83 mijl af van de teller. Morgen willen we met daglicht aankomen, we hoeven maar 3,5 knoop te varen. Dat klinkt niet veel, maar soms als de wind wegvalt redden we dat niet. We wisselen van zeil, fok erbij, weer inrollen, twee fokken, half inrollen etc. Johan suggereert nog om de fok uit te bomen, haha.
De wind is niet echt stabiel, soms is het genoeg om de zeilen vol te houden. Maar even later klappert alles weer, de boot schudt er helemaal van en het gaat door merg en been.





We dobberen hier dus een beetje rond, soms zijn we het wel een even zat en kijken elkaar dan chagrijnig aan. We zijn ook moe van het continue wiebelen, alles wat los staat vliegt gelijk om je oren. Maar goed, we zijn er bijna, morgen rond het middaguur komen we in Mindelo aan volgens huidige planning. Zometeen weer happy hour, het moreel opkrikken met een koel drankje en iets lekkers.

— verstuurd via Iridium —

We kabbelen rustig voort, er is weinig nieuws te melden. We hebben 99 mijl afgelegd sinds gisteren.
Joke heeft een smak gemaakt omdat ze zich niet goed vasthield en kreeg meteen een preek over zich heen van de mannen. Gelukkig alleen wat schaafwondjes en weer een paar blauwe plekken erbij.

— verstuurd via Iridium —

We hebben afgelopen etmaal 122 mijl afgelegd op de twee uitgeboomde fokken. De wind nam iets toe, we wilden de genua die al iets was ingerold nog verder inrollen. Toen brak het bovenste deel van de rails van de mast los. Op deze rails zitten de ogen waarmee de fokkebomen aan de mast vastzitten (foto volgt later). ’s Morgens vroeg was het even alle hens aan dek om de bomen zo snel mogelijk van de rails te halen, die naast mast hing en enkel vallen dreigde door te snijden. Na korte tijd hadden we de zaak weer onder controle en konden we weer verder zeilen.

De rails is helemaal verbogen en de bouten zijn uit de mast gerukt. Behalve wat krassen op de mast en de fokkebomen is er geen ernstige schade ontstaan. Gevolg is wel dat we niet meer recht voor de wind kunnen zeilen en zeker een knoop langzamer gaan. We varen nu schuin voor de wind en zullen dus een beetje zigzaggend naar Mindelo varen.

Johan is flink verkouden en een beetje koortsig. Verder is alles wel aan boord. Tim heeft gisteren voor het eerst vliegende vissen gezien en vanmorgen lag er een kleintje in het gangboord.
— verstuurd via Iridium —

Vanmorgen kon de motor na 40 uur draaien weer uit. In het begin was er nog weinig wind, maar al snel kregen we voor korte tijd windkracht 6 en buien over ons heen.
We zitten nu officieel in de tropen, maar merken er nog weinig van. Het is grijs, koud en nat. De wacht zit met lange broek en trui aan buiten met een warm soepje. Nog niet echt tropisch dus!





— verstuurd via Iridium —

De derde nacht hebben we allemaal beter geslapen, de boot schommelt nog steeds behoorlijk heen en weer. We varen nu op de motor, want er is nog steeds heel weinig wind.
Gister eind van de middag kwamen er opeens een stuk of zeven dolfijnen langs. Deze keer grijs met spikkeltjes. Ze bleven een kwartiertje rondom de boot spelen. Een half uur later kwam er nog een groep. We hebben foto’s gemaakt, je ziet ze heel goed onder water zwemmen.

Het vissen heeft nog niks opgeleverd.

Johan is helemaal blij met het plankje, dat hij voor Arie heeft gemaakt en waar Appie nu de stuuraanwijzigingen geeft. Het plankje heeft nu zelfs de naam ‘Plankje van Olav’ gekregen (met dank aan de tips van Olav Cox).

— verstuurd via Iridium —

Afstand van 80 mijl afgelegd. Wind bijna weg, snelheid nu 2 knopen. Eerste vislijntje uitgegooid.