Auteur:Sail-Beluga

Vandaag hebben we eindelijk de radar op de boot geinstalleerd. De doos met nieuwe radar stond al ruim drie jaar in de huiskamer te verstoffen. Elke keer hadden we een andere klus die voorging (die ook nog eens uitliepen), daarna moesten we nog een radarpaal opscharrelen en toen die eindelijk stond kon de radar erop. Jippie weer een hele mijlpaal dus.












Nadat de radar veilig op de paal stond moest de rest van de kabel met bijbehorende dikke stekker nog naar binnen geleid worden. Dat kostte ons nog ruim een half uur pielen met lintjes, draadjes een hoop heen en weer jutteren maar uiteindelijk schoot de stekker door het gaatje de achterhut in.
Nu nog een plekje bepalen voor het radarscherm, wordt vervolgd.

Een spannend jaar is begonnen voor ons, 2012 het jaar van onze reis. We zijn erg benieuwd hoe, wat, waar en wanneer. Volgens Tim is een ding duidelijk, als de wereld in december 2012 vergaat, dobberen wij rustig ergens op de oceaan.

Het is even stil geweest, maar toch hebben we niet helemaal stil gezeten.
De Beluga-bemanning heeft kerstvakantie gevierd, lekker knus thuis. Bezinnen en nieuwe ideeen laten broeden voor het nieuwe jaar. We hebben Beluga gecheckt na elke storm en ze lag er steeds keurig en tevreden bij.








Eind november, begin december zijn we bezig geweest met het monteren van de radarpaal. Tijdens de mist waren we bezig met opmeten, helaas waren we het fototoestel vergeten. Was wel een heel toepasselijke foto geweest.

In de zomer hebben we onze ankerlier getest en deze beviel prima, alleen zit er een hikje in en de ankerketting past niet helemaal.
Nu zijn er mensen die vinden dat we beter een electrische ankerlier kunnen nemen, maar meestal geven die toch na verloop van tijd storing. Internet afstruinen levert geen goede tweedehands op, of ze zijn te oud, te groot, te weinig trekkracht etc. Bovendien gaan de jongens voorlopig mee, dus aan spierkracht geen gebrek (vindt de kapitein). Conclusie wij willen met de huidige ankerlier blijven varen.

Na het nodige speurwerk op internet blijkt dat wij een 8 mm kettingschijf (volgens britse opgave) hebben en dat er drie amerikaanse, 2 britse en nog onze europese din 766 kettingmaat bestaat. Tja, geen wonder dat ie niet helemaal past.
Johan heeft contact met iemand in schotland die de oude Simpson & Lawrence ankerlieren reviseert, na wat heen en weer mailen besluiten we om hem op te sturen naar schotland. De ankerlier van dit type dateert volgens hem uit 1976, dus al 35 jaar oud. Als ie na revisie nog eens 35 jaar meegaat dan zijn wij al lang uitgezeild denk ik.
Even uitzoeken hoe en wat en welke pakketdienst het goedkoopst is. Tot 20 kg kan ie verstuurd worden via TNT voor een paar tientjes. Na stevig in pakken blijkt ons pakket precies 19,98 kg te zijn, prima uitgekiend dus.

Vandaag alweer zo’n mooie dag met warme wind en veel zonneschijn.
Lekker klussen op de boot dus.
En lunchen in het zonnetje, in mijn t-shirt drink ik het laatste pakje sap leeg die we hadden ingeslagen voor de vakantie. Zo willen we elke dag wel naar de boot!

Het is prachtig weer deze week, het lijkt bijna wel zomer.
Mooi moment om de boot eens goed schoon te maken. Johan is binnen bezig om de elektriciteitskabels netjes op te hangen en weg te werken (een van de vele punten op het lijstje).
Joke maakt de banken en de kuip schoon, was wel hoog tijd want het water blijft wel erg lang in de verstopte afvoerputjes staan.





De vallen hebben we zoveel mogelijk opgebost en in een oude zeilzak gestopt, deze vastgebonden aan de mast. Als het nu waait is het in de boot lekker rustig, geen tikkende vallen of lijnen meer.

Een paar dagen later nog even de motor, toilet en watertanks winterklaar gemaakt.
Met handige tips van Harry, is de motorklus in 5 minuten klaar.
Zo wij zijn klaar voor de horrorwinter, die sommige meteo-diensten deze week voorspeld hebben.

Deze week staan de jongens in de Waterkampioen, met hun interview van de reddingsvlot experience. Bas leest het bericht, “hmm, zo hebben wij dat echt niet gezegd hoor”. Maar hij vindt het wel leuk dat hij er samen met Tim in staat, met foto en tekst. Johan en Tim zijn nog een paar dagen weg, leuke verrassing voor als ze terug komen dus.





Het hele verhaal uit de Waterkampioen van deze week is hier te lezen:

Het artikel uit de Waterkampioen

Vandaag op weg naar Enschede, we gaan op bezoek bij mensen die nog wat spulletjes te koop hebben. We zijn in contact met ze gekomen omdat ze ook kaarten en pilots hadden, maar die waren al verkocht. Wat heerlijk om weer verhalen te horen, nu van al wat oudere mensen. Gewoon doen waar je zin in hebt, je niet laten opjagen en lekker genieten van de reis. Gewoon hollandse nuchterheid dus.
We gaan naar huis met een duiksetje, reserve-anker, waterdichte tasjes en een onderwater video-cameraatje.
Voordat we weggaan krijgen we nog een rondleiding in de Zeevaartschool, wat een geweldige sfeer hangt daar en wat een prachtige bibliotheek met allerlei scheepsboeken.
Voldaan gaan we weer naar huis. Misschien toch ook maar een keer gaan studeren in Enkhuizen, al is het alleen maar voor de prachtige ambiance daar.

Via marktplaats zijn we in contact gekomen met mensen die net een rondje atlantic achter de rug hebben. Ze bieden al hun papieren kaarten en pilots te koop aan.

Nou da’s mooi, scheelt weer een hoop uitzoekwerk voor ons. Vandaag dus hup in de auto naar Enschede, hemelsbreed helemaal aan de andere kant van Nederland voor ons. We maken er meteen maar een dagje uit van.

Het is erg leuk om de enthousiaste verhalen te horen, de foto’s te zien en de vele tips aan te horen. We worden er zelf ook helemaal enthousiast van. Op de terugweg nog even langs een watersportwinkel die uitverkoop houdt, met tassen vol spullen komen we ’s avonds laat thuis.
Weer een nuttige dag geweest.

Sinds vandaag hebben wij een officieel geregistreerd zeeschip. Beluga is van een brandmerk voorzien, een wit plaatje met het nummer erop zit voortaan in de kuip. De medewerker van het Kadaster meet zelfs nog het schip op, officieel is Beluga nu 11,30 (wij hadden 11,40 gemeten met een stukje van het achterschip erbij dat uitsteekt).








Enkele dagen later krijgen we de papieren, heel officieel staat erboven “In naam van hare majesteit …”. Voortaan hoeven we ons geen zorgen meer te maken als er autoriteiten naar de papieren komen vragen. Weer een hele mijlpaal dus.

Zaterdag gaan we op weg naar Reeuwijk. De ANWB organiseert een reddingvlot experience, dat komt mooi uit. We hebben werkelijk geen idee wat er nu precies in die witte koffer zit die ons reddingvlot bevat. Het vlot is toevallig ook toe aan een keuring. Twee vliegen in een klap dus.

We worden ontvangen met koffie en gebak en ons reddingvlot wordt meteen ontmanteld.





We krijgen leerzame workshops over reddingvlotten, allerlei ideeen van de KNRM en de jongens gaan ook nog een rescue training doen. Voordat ze zich gaan verkleden worden ze geinterviewd, we zijn benieuwd of er iets van terug te vinden is in Waterkampioen.

Na het zwemavontuur van de jongens gaat ons eigen vlot te water. Het is heel grappig en leerzaam om dit te ervaren. Een hoop gesis (overdruk vanwege het opblazen) en wonderwel ligt daar opeens een vlot met allemaal spulletjes erin.








Nu we A hebben gezeg moeten we ook B zeggen, dus hup met z’n allen het vlot in. Da’s best krap met z’n vieren in een 4-persoons vlot. De mannen hebben een systeem bedacht, om en om zitten we tegenover elkaar. We onderzoeken onze nieuwe omgeving en komen al snel tot de conclusie dat het op zee geen gerieflijk onderkomen is. Maar hier op de windstille plas is het goed uit te houden. Er wordt zelfs een diner met wijn geserveerd en als toetje krijgen we ijs!








Na de nodige instructies over het plassen en eventueel opgeven gaan we de film ‘The Perfect Storm’ kijken. Dat geeft weer afleiding van het inmiddels natte vlot (door condensvorming), Johan en ik zijn de zwaarsten en dus de pineut (lees natte voeten en billen). Na de film vinden wij het welletjes we hebben het in totaal 6 uur volgehouden. Met een houten kont, stijve nek en natte broek stappen we voldaan uit ons vlot.

Een gave en zeer leerzame ervaring. ANWB en de andere organisatoren hebben geweldig hun best gedaan. Klik hier voor een verslagje van de ANWB