Maand:mei 2012

Johan heeft alle kabels keurig opgebeugeld en uiteindelijk hebben we een mooi plekje gevonden voor laadregelaars voor de zonnecellen. Achter het navigatiebankje kunnen ze beide boven elkaar geplaatst worden en het kastdeurtje kan nog net open. Volgens de gebruiksaanwijzing dienen de regelaars op een brandwerende ondergrond geplaatst te worden. Nu is een gelakt schotje niet echt brandwerend en teveel dikte kunnen we niet hebben vanwege het kastdeurtje. Na wat brainstormen komen we op een plaatje gemaakt van aluminium ovenschalen, simpel en doeltreffend.





Het eerste zonnepaneel heeft al een mooi plekje op het dek gekregen. Joepie het werkt, mooi om te zien dat er stroom opgewekt wordt als de zon schijnt.

De kabels voor de zonnepanelen zijn gearriveerd, kunnen we ze tweede pinksterdag mooi door de doorvoeren trekken. Goed nadenken, dat we de juiste lengte afknippen en het goede stekkertje hebben. Nadat we alle kabels op hun plek hebben checkt Johan nog even de stekkers. Huh, klinkt het uit de kajuit. Ze passen niet! Hoe kan dat nou? We hebben alles twee keer gecheckt. Als we alle stekkertjes naast elkaar houden, blijkt dat we een mannetje en vrouwtje stekker hebben in een verkeerde rubberen mantel.
Thuis weer een mailtje naar de Duitse leverancier sturen. Gelukkig blijkt het een fabricage-fout en krijgen we een nieuwe toegestuurd berichten ze vandaag.

Mooi weer! Eindelijk eens de gelegenheid om de boot te poetsen. Voor het reddingsvlot en de zonnepanelen gaan we een plek vinden, valt niet mee met een spitsgatter. ’s Morgens eerst de beugel van het reddingsvlot op maat maken, daarna met z’n allen filosoferen waar de beugel moet komen te hangen. Toch nog een plekje gevonden achter aan de railing, net boven de landvasten.








Bas en Joke gaan de boot soppen, is ook wel nodig zo in de vliegroute van Schiphol. De boot is aardig zwart geworden. Tim en Johan gaan aan de slag om de beugels voor de zonnepanelen te monteren.








Thuis nog eerst even een ijsje eten en daarna verder klussen, de beugels op maat maken en monteren met popnagels aan de zonnepanelen.

Vandaag arriveren de kussens, opnieuw gestoffeerd en aangepast. Het is gelijk een stuk gezelliger en ze zitten super. Echt vakwerk. Als de stoffeerders van de Fa. Huisjes weer vertrokken zijn, probeert Johan gelijk de kussens op de langsbank uit. Het bevalt prima, want als ik na 10 minuten even binnenkom is hij in slaap gevallen. De ultieme test dus, de kapitein is tevreden!

De uitzoeksessie van de kaarten leverde toch nog wat nieuwe inzichten op. Niet alle kaarten zijn WSG84 (coordinatenstelsel op kaarten) en voor sommige gebieden hebben we alleen overzichtskaarten zonder details. Nu hebben we ook elektronische kaarten, maar die gebruiken we vooral als ondersteuning. De kaartplotter heeft een klein beeldscherm en we hebben niet genoeg energie om een laptop met een groot beeldscherm de hele tijd aan te laten staan. Tenslotte zijn we ook een beetje wantrouwend, computers zijn net mensen soms hebben ze er gewoon geen zin in (weten we uit ervaring). Maandag een aantal kaarten besteld in Engeland en vrijdag al in huis.

In Duitsland hebben we verlengkabels besteld voor de zonnepanelen, handig om ze los te kunnen koppelen in geval van storm. In mijn beste Duits mailtjes gestuurd en wonderwel vandaag een pakket met de juiste kabels.





’s Middags nog even langs de apotheek om de medicijnen op te halen. We vallen wel op met een volle tas, dat leveren ze niet iedere dag. Erica geeft keurig uitleg en wenst ons een hele goede reis.








Morgen misschien de pakketjes met de bevestigingsklemmen voor de zonnepanelen. De postbode heeft er maar druk mee.

Waar zijn we zoal mee bezig? De agenda staat behoorlijk vol met afspraken, elke dag even checken of we niet iets vergeten. Tandarts bezoeken (mijn jas die ik al bijna een week kwijt was daar weer gevonden), medicijnen regelen, de laatste vaccinaties halen en af en toe ook nog even naar de boot.

Het heklicht zit eindelijk op zijn nieuwe plek, het zat de windvaan in de weg. De plankjes onderin de voorbilgen zijn gezaagd, in elkaar gezet en geverfd (toevallig nog dezelfde kleur als de bilge). Dan heeft alles wat we erin stoppen droge voetjes, in geval van kleine lekkages.

De extra tank die we ooit ingebouwd hadden blijkt toch niet geschikt als dieseltank, het deksel zou teveel geur doorlaten. Dus hup de zaag erin, slingerschot eruit en deksel verder opengezaagd. Nu hebben we een mooie aluminium bak, die voor opslag van drinken kan dienen en in geval van onweer als kooi van Faraday.








Als we thuis komen kunnen we weer een paar dingen afstrepen. Nog maar twee echte bootklussen op de lijst!

Johan buigt zich dit weekend over de stapel met zeekaarten. Keurig op volgorde, de dubbele eruit, alles gedocumenteerd op de laptop. Een hele uitzoek klus, wel leuk om te doen en erg leerzaam. Zo is de kust van Portugal wel erg saai, weinig havens en heel veel strand. Dat wordt dus flink doorvaren daar. En allemaal namen die we amper kunnen uitspreken, laat staan onthouden. Islas Sisargas wordt dus islas “de sigaar” (dat snappen we dus wel). Best leuk die voorpret!

Eindelijk een dag dat het niet regent. Tijd om de tapijtjes te gaan lijmen. We wilden ze laten festoneren (omzomen), echter dan is het niet handig om scherpe hoeken te hebben. Wisten wij veel, nadat de vakman alles heeft uitgelegd weten we het wel. Hij adviseerde om de randen met een spuitbus te lijmen. Scheelt ook behoorlijk in kosten.





Het experiment met het gastenvlaggetje krijgt nu ook een vervolg, alle mogelijk te gebruiken vlaggetjes worden ook voorzien van een lijmrandje. Dan moeten ze het toch zeker twee weken uithouden.





Een hele lijn vlaggetjes hangt te drogen als wij op weg gaan naar de tandarts.

Deze week zijn we bezig met allerlei administratieve voorbereidingen.
Overzicht van waar we zoal mee bezig zijn: verzekering voor de boot, reisverzekering, zorgverzekering, visum voor usa, paspoort voor Bas, afspraak maken met huisarts, tandarts en communicatieplan opstellen.

Donderdag met z’n allen naar Gouda voor een vervolgvaccinatie, gelukkig gaat het beter dan bij de kat die deze week een verkeerde vaccinatie heeft gekregen en over drie weken weer terug mag. Alhoewel wij over drie weken ook weer geprikt worden, maar dan echt voor de laatste keer.

Als Bas zijn paspoort binnen is verdiepen we ons in de visum-regels voor Amerika. We lezen zoveel tegenstrijdige dingen en zelfs de visum-wizard geeft uiteindelijk het verkeerde antwoord. Berichtje naar het consulaat levert als antwoord dat we een B-1/B-2 visum nodig hebben. Reden is dat we met een prive-jacht de USA in willen. Dit kost echter 160 doller per persoon, een telefoontje van 15 euro en een dagje Amsterdam met z’n vieren. Als we bezig zijn met USA-visum goedgekeurde foto’s te maken komt Johan met een andere optie. De ferryboot workaround, dit houdt in dat als je met een commerciele boot het land binnenkomt je dan wel op de “simpele” manier aan een 90-dagen visum komt. Nog even naspeuren hier en daar, en inderdaad dit lijkt een waterdichte oplossing. Nu hoeven we alleen maar een aanvraag te doen via het ESTA-systeem en zijn we slechts 4x 14 dollar kwijt. Voor het verschil kunnen we een hele luxe ferry nemen naar een van de American Virgin Islands.

Half maart zijn we bij de keurslager wezen buurten en een leuke deal gemaakt voor een behoorlijke voorraad vlees. Tijdens de vakanties hadden we al genoten van de slagersblikken die ze verkopen, ideaal voor lange oversteken of als er geen winkels in de buurt zijn. Bestellijst ingevuld en vandaag kregen we de slager op bezoek. Met een voorraad van 102 blikken kunnen we voorlopig vooruit (1x in de 4 dagen).








John Voordouw, onze plaatselijke keurslager had er nog een extra cadeautje erbij gedaan. Zonder blikopener kom je nergens natuurlijk!