We zijn vanmiddag aangekomen op Kaapverdie. Nadat we voor anker zijn gegaan bij Mindelo, hebben we eerst een liedje gezongen voor Johan zijn verjaardag. Daarna heeft hij de cadeautjes uitgepakt die hij van Henk en Marga hadden gekregen. Hij zit nu in de kuip te genieten van een koud biertje en de pistachenootjes uit Nederland.
Morgen gaan we inklaren en het stadje verkennen.
— verstuurd via Iridium —
Er zijn weer 83 mijl af van de teller. Morgen willen we met daglicht aankomen, we hoeven maar 3,5 knoop te varen. Dat klinkt niet veel, maar soms als de wind wegvalt redden we dat niet. We wisselen van zeil, fok erbij, weer inrollen, twee fokken, half inrollen etc. Johan suggereert nog om de fok uit te bomen, haha.
De wind is niet echt stabiel, soms is het genoeg om de zeilen vol te houden. Maar even later klappert alles weer, de boot schudt er helemaal van en het gaat door merg en been.
We dobberen hier dus een beetje rond, soms zijn we het wel een even zat en kijken elkaar dan chagrijnig aan. We zijn ook moe van het continue wiebelen, alles wat los staat vliegt gelijk om je oren. Maar goed, we zijn er bijna, morgen rond het middaguur komen we in Mindelo aan volgens huidige planning. Zometeen weer happy hour, het moreel opkrikken met een koel drankje en iets lekkers.
— verstuurd via Iridium —
We kabbelen rustig voort, er is weinig nieuws te melden. We hebben 99 mijl afgelegd sinds gisteren.
Joke heeft een smak gemaakt omdat ze zich niet goed vasthield en kreeg meteen een preek over zich heen van de mannen. Gelukkig alleen wat schaafwondjes en weer een paar blauwe plekken erbij.
— verstuurd via Iridium —
We hebben afgelopen etmaal 122 mijl afgelegd op de twee uitgeboomde fokken. De wind nam iets toe, we wilden de genua die al iets was ingerold nog verder inrollen. Toen brak het bovenste deel van de rails van de mast los. Op deze rails zitten de ogen waarmee de fokkebomen aan de mast vastzitten (foto volgt later). ’s Morgens vroeg was het even alle hens aan dek om de bomen zo snel mogelijk van de rails te halen, die naast mast hing en enkel vallen dreigde door te snijden. Na korte tijd hadden we de zaak weer onder controle en konden we weer verder zeilen.
De rails is helemaal verbogen en de bouten zijn uit de mast gerukt. Behalve wat krassen op de mast en de fokkebomen is er geen ernstige schade ontstaan. Gevolg is wel dat we niet meer recht voor de wind kunnen zeilen en zeker een knoop langzamer gaan. We varen nu schuin voor de wind en zullen dus een beetje zigzaggend naar Mindelo varen.
Johan is flink verkouden en een beetje koortsig. Verder is alles wel aan boord. Tim heeft gisteren voor het eerst vliegende vissen gezien en vanmorgen lag er een kleintje in het gangboord.
— verstuurd via Iridium —
Vanmorgen kon de motor na 40 uur draaien weer uit. In het begin was er nog weinig wind, maar al snel kregen we voor korte tijd windkracht 6 en buien over ons heen.
We zitten nu officieel in de tropen, maar merken er nog weinig van. Het is grijs, koud en nat. De wacht zit met lange broek en trui aan buiten met een warm soepje. Nog niet echt tropisch dus!
— verstuurd via Iridium —
De derde nacht hebben we allemaal beter geslapen, de boot schommelt nog steeds behoorlijk heen en weer. We varen nu op de motor, want er is nog steeds heel weinig wind.
Gister eind van de middag kwamen er opeens een stuk of zeven dolfijnen langs. Deze keer grijs met spikkeltjes. Ze bleven een kwartiertje rondom de boot spelen. Een half uur later kwam er nog een groep. We hebben foto’s gemaakt, je ziet ze heel goed onder water zwemmen.
Het vissen heeft nog niks opgeleverd.
Johan is helemaal blij met het plankje, dat hij voor Arie heeft gemaakt en waar Appie nu de stuuraanwijzigingen geeft. Het plankje heeft nu zelfs de naam ‘Plankje van Olav’ gekregen (met dank aan de tips van Olav Cox).
— verstuurd via Iridium —
Afstand van 80 mijl afgelegd. Wind bijna weg, snelheid nu 2 knopen. Eerste vislijntje uitgegooid.
We hebben het eerste etmaal 120 mijl afgelegd. Vanmiddag is de wind afgezwakt tot 10 knopen, we gaan nu nog maar 3 mijl per uur. Het lijkt de komende dagen zwak te blijven, dus niet veel vooruitgang. We hebben veel deining, volgens Tim uit maar liefst vier verschillende richtingen.
De boot slingert behoorlijk en afgelopen nacht hebben we dus amper geslapen. Joke is zelfs uit haar bed gevallen.
Verder gaat alles goed, veel vallende sterren gezien.
— verstuurd via Iridium —
Vandaag gaan we vertrekken naar Kaapverdie. We hebben de laatste verse eetwaren gekocht en een exit-clearance bij de politie gehaald. We verlaten Europa en vanaf hier is men dol op papieren met stempeltjes. We vertrekken nu voor de ruim 800 mijl (bijna 1500 km) lange oversteek met als bestemming Mindelo, Sao Vincente, een van de Kaap Verdische eilanden.
’s Avonds gaat Tim al het fruit inpakken in krantenpapier, zodat het fruit niet al te beurs wordt.
Bas heeft voor school al wat voorwerk gedaan en de proefjes voor natuurkunde op het vlakke terras van de Spar uitgevoerd, op een wiebelende boot zijn de resultaten vast niet goed.
Het lijkt bijna een vast patroon te worden. Als wij willen vertrekken, dan zit er altijd wel ergens een storm in de buurt die ons dwarsboomt. Van de storm zelf hebben we nu geen last (volgens de weerberichten wordt het een schampschot), maar wel van de circa 4 meter hoge deining die hier veroorzaakt wordt door diezelfde storm. Golven kunnen op duizenden kilometers afstand van een storm overlast veroorzaken. De wind hier is bijna nihil, zeilen wordt dan vrijwel onmogelijk met zoveel deining en zo weinig wind. We hebben immers ruim 800 mijl (ongeveer 1500 kilometer) te gaan, dus zeilen is noodzakelijk om die afstand af te leggen.
Momenteel ligt de boot te rukken aan de lijnen en vannacht werden we wakker van al het gehobbel.
Vanmorgen eerst maar eens langs een winkel geweest om slang te kopen om de landvasten tegen slijtage te beschermen (had we natuurlijk al veel eerder moeten doen). Tim en Johan zijn meteen aan de slag gegaan om ze te bevestigen.
Daarna ging de eerste baggywrinkle (schurftplatting in het Nederlands) de verstaging in. Dit is een pluizenbol aan de stagen, die ervoor zorgt dat het grootzeil niet slijt. Sinds Madeira zijn de mannen al bezig geweest met het knippen en knopen van de touwtjes.
Naast leuke dingen hebben we afgelopen week ook klussen gedaan. Lekkages, die de week ervoor tijdens de storm en de vele regen aan het licht kwamen, zijn weer opgelost. De windvaan is onderhouden, het roer schoongemaakt, een extra zonnetent (die tijdens het zeilen erop kan blijven staan) is opgetuigd, diesel getankt, etc. Voor de rest van de week blijven er nog genoeg klussen over, onder andere schroefas controleren en vet toevoegen, zeekaarten verwisselen en watertanks schoonmaken. In totaal werken we een lijst met 38 punten af om de grote Atlantische oversteken grondig voor te bereiden.
Met de gehuurde auto hebben we nog een aantal supermarkten bezocht, de voorraad meel is nu voldoende om een heleboel brood te bakken. De door Henk en Marga meegebrachte anijshagel is overgeheveld in PET-flessen en heeft inmiddels ook een plekje gevonden. De kasten puilen bijna uit. Als Johan iets nodig heeft voor het avondeten, dan moet Tim erbij komen om alles weer terug te puzzelen. We hebben voor ongeveer twee maanden voorraad aan boord. Dat lijkt veel, maar oceaanzeilers moeten nu eenmaal met een veiligheidsfactor rekenen.
