Sailblog Zeilreizen en vakanties met de Beluga

Niets zo veranderlijk als de mens (en het weer). In een aantal behoorlijke squalls varen we de laatste mijlen naar Barbados. Inklaren mag op twee plaatsen: de nieuwe St. Charles Port en in de hoofdstad Bridgetown. Achterop onze nieuwe Imray kaart staat: avoid clearing customs in Bridgetown, go to St. Charles Port. Dat is een nieuwe jachthaven met maar een probleem: er zijn welgeteld zes visitors plekken, afgestemd op boten van 35 meter. Nu hebben we een beste boegspriet, maar 35 meter halen we niet. Ankeren bij St. Charles Port is nauwelijks mogelijk, er loopt een enorme swell die je hevig zou laten rollen.

We zijn toch naar St. Charles Port gevaren, omdat we met eigen ogen de mogelijkheden wilden beoordelen.





Pilots kunnen zo veel zeggen. Het komt erop neer dat we in St. Charles Port zouden kunnen inklaren, om vervolgens nog 17 mijl naar Bridgetown te varen, om in de baai daar te ankeren. Die baai is volgens de pilots vaak oncomfortabel met veel swell. En doorvaren langs de kust gaat zo maar niet, daar heb je een aparte clearance voor nodig. Ook met clearance mag je tussendoor nergens ankeren. Je mag alleen stil blijven liggen of haaks de kust uit varen. Om later weer weg te gaan moeten we dan weer 17 mijl naar St. Charles Port terugvaren, daar aanleggen, uitklaren en wegwezen. Maar om terug te varen moet je weer een aparte clearance aanvragen. We hebben helemaal geen zin in al dit gedoe en besluiten af te draaien en over te steken naar Bequia. We besluiten om ooit nog eens terug te komen, maar dan wel met het vliegtuig.

Waarom Bequia? We willen wat rondpionieren in het gebied tussen Granada en St. Vincent, Grenadines geheten. De bovenste Grenadine is Bequia. Vanuit Grenada (waar we aanvankelijk na Barbados heen wilden) moet je behoorlijke aandewindse tochten maken om in de Grenadines te komen, vanuit Bequia ziet het er met de heersende windrichting veel gunstiger uit. De meeste Grenadines vallen onder St. Vincent. Dus, daar komen de regeltjes weer, moet je eerst in een zogenaamde “port of entry” aankomen om de formaliteiten met customs en immigration te regelen. Bequia is zo’n port of entry. Bovendien schijnt het er rond kerst en oud en nieuw erg gezellig te zijn. En ze hebben een erg goede water, diesel en laundry service. En ze hebben terrasjes met cocktails. Al met al reden genoeg om de keuze definitief of Bequia te laten vallen. Nog een nacht doorvaren, zo’n 100 mijl te gaan dus.

— Verstuurd via Iridium, 24/12/2012, 18:28 UTC, 13.14N 59.44W, afgelegde etmaalafstand 128 mijl.

—

Midden in de nacht was er weer alle hens aan denk. De boot was door de veranderende windrichting naar het noorden aan het koersen. Er waren diverse buien rondom ons, de wind was daardoor afgezwakt en gedraaid en er was een warrige zee ontstaan. Nadat we de motor hadden gestart, de fokken ingerold en het grootzeil midscheeps hadden gezet, kwam plots de wind weer terug. Dus zeilen weer uitrollen en in de goede stand zetten en de motor weer uitzetten. Een half uur later lagen we weer op koers en in ons bedje.
’s Morgens vroeg tijdens Johan zijn wacht, ging het “dolfijnen-alarm” af. Iedereen weer zijn bed uit, het blijft mooi om ze te zien spelen met de golven. Ze kijken ook naar ons en duiken onder de boot en komen dan precies op de plek boven waar wij over de zeereling hangen. Na een half uurtje was het feest voorbij en gingen we nogmaals ons bedje in.








Vlak voor de lunch zagen we twee vissen naast Beluga zwemmen, Johan vermoedt dat het loodsvisjes waren. Tim en Bas hebben nog geprobeerd ze te vangen, maar helaas ze waren niet te verleiden tot het happen in aas. Het water is zo helder, dat we ze lange tijd konden volgen. Als ze te snel gingen hielden ze in en bij een golven maakten ze weer een spurt. Ze hebben het ruim een uur volgehouden te denken dat onze boot een walvis was.



Morgen hopen we weer land in zicht te krijgen. Het hangt een beetje af van de ankerplek of we Barbados aan gaan doen. De pilots zijn niet erg lovend over het in- en uitklaren en de weinige ankerplekken die er zijn, zijn niet beschermd tegen de deining. We lopen het wel aan en gaan ter plekke beslissen wat we gaan doen, ankeren of doorvaren naar Bequia. Wordt vervolgd 🙂

— Verstuurd via Iridium, 23/12/2012, 19:14 UTC, 14.03N 57.59W, afgelegde etmaalafstand 110 mijl.

We zeilen weer! Gister eind van de middag begon de wind weer voorzichtig te blazen.





We hebben de hele nacht heerlijk gezeild, vallende sterren gekeken en genoten van de koelte. Eind van de dag was het 31,5 graad binnen, met als gevolg dat de hele familie om half tien ’s avonds opeens in de kuip zat af te koelen. Ieder lag te zwemmen in zijn bed. Gelukkig waren er niet al te woeste golven dus hebben we de luiken op een kier kunnen openzetten en daarna toch nog lekker kunnen slapen. Vanochtend lekker uitgeslapen tot 12 uur, heerlijk zo’n weekenddag. We moeten echt op de kalender kijken welke dag het is, de dagen vloeien in elkaar over en lijken allemaal op elkaar.

De mannen zijn gister en vandaag weer aasjes kwijtgeraakt, vandaag moet er wel een hele grote vis aan gehangen hebben, want het lijntje was afgebroken en vele malen rondgedraaid. Nu doen ze een poging met een kledinghanger, die moet aangeven of ze beet hebben. Ze zijn er in ieder geval lekker mee bezig, allerlei strategieen worden er besproken.





Net voor de lunch kwam er nog een pilot whale heel even kijken naar de boot. Kennelijk was het niet interessant genoeg, want nog geen minuut later was ie alweer verdwenen.

— Verstuurd via Iridium, 22/12/2012, 16:09 UTC, 14.26N 55.54W, afgelegde etmaalafstand 128 mijl.

Warm Wolkenloos en Windstil. Met nog 363 mijl te gaan naar het waypoint (1 mijl noord van Barbados) hebben we de motor maar bijgezet. Er staat een lange hoge deining uit het zuiden en een uit het noorden. Op zich heb je daar geen last van als het waait en de zeilen de boot steun geven. Met weinig wind (momenteel kracht 1 tot 2) gaat de boot rollen en de zwiepende mast mept steeds de wind uit de zeilen. De zeilen worden vervolgens door de terugzwiepende mast weer met een dreun gevuld. Na bijna 24 uur dit spelletje te hebben aangezien en aangehoord gooien we de handoek maar even in de ring. Met de motor aan loopt het een stuk beter.

Het lichtweerzeil hebben we inmiddels een aantal keren geprobeerd de afgelopen weken. Echter dat zeil klapt even hard, tenzij we helemaal halve wind gaan varen. Het is een geleend zeil en ik vemoed dat Henk het leuk vind als we het ooit aan een stuk weer inleveren. Maar ja, recht naar het noorden willen we niet en recht naar het zuiden ligt de evenaar. Ook leuk, maar ze hebben daar geen Caribische cocktails… Misschien gaan we het vanmiddag toch nog eens proberen. Als het goed is komt er vannacht rond 3 uur weer wat wind.

Het is vrijwel wolkenloos. De wolken die er zijn zie je ontstaan uit termiekbellen die hoog opschieten. Er ontstaan de meest fantastiche vormen, die we met enige fantasie benaderen. Dat is een zeehond, daar een dolfijn, naast ons enkele niet nader te noemen onderdelen van de menselijke anatomie.

De eerste signalen dat we aan de eindfase beginnen hebben we: de GPS kan een ETA (Estimated Time of Arrival) berekenen. In plaats van *99 beweert de GPS nu dat we er over 81 uur en 17 minuten zijn.

— Verstuurd via Iridium, 21/12/2012, 14:20 UTC, 14.54N 53.36W, afgelegde etmaalafstand 90 mijl.

Afgelopen nacht en nu overdag hebben we minder wind, zo’n windkracht 2 tot 3. We lopen een knoop of 4 en hebben regelmatig klapperende zeilen. De wind heeft zich niet aan de voorspelling van de grib-files gehouden, vanmorgen hebben een gijp gemaakt en nu liggen we weer op koers. Het is behoorlijk warm, de zeewatertemperatuur is opgelopen tot 29 graden. Vanmorgen weer een bad genomen om af te koelen.





Johan heeft de brandstoftankjes van het kooktoestel schoongemaakt, er zat behoorlijk wat vettigheid op. Waarschijnlijk restant van de Spaanse alcohol de quemar, dit is methanol terwijl ethanol beter is. Maar goed, ze doen het weer. De waterketel fluit weer als vanouds en het brood is weer lekker gaar.

— Verstuurd via Iridium, 20/12/2012, 17:10 UTC, 15.10N 52.18W, afgelegde etmaalafstand 112 mijl.
–

We hebben vandaag mooi weer, met een constante oostenwind, kracht 4. Ideaal zeilweer dus. De boot loopt een knoop of 5, pal naar het westen. We zijn helemaal thuis in ons kleine wereldje van 11,5 bij 4 meter en beseffen dat we sinds La Palma geen wereldnieuws hebben gehoord. We vermoeden dat we daaraan ook niet veel missen. Vandaag maken we een lekker mousse-toetje voor bij het avondeten om te vieren dat we inmiddels 5000 mijl hebben afgelegd met de boot, dat we nog 543 mijl te gaan hebben naar Barbados en dat we de 50ste lengtegraad zijn gepasseerd. Mooi getal toch?

We hebben vandaag lekker vers wit brood gemaakt en de vislijn hangt uit aan ons geimproviseerde duikplankje. De boot rolt voor de wind af toe behoorlijk, maar zelfs dat begint te wennen. Alleen als de wind afneemt, dan neemt het rollen toe en gaan de zeilen tekeer, dan vinden we het minder. Dat is sinds afgelopen nacht gelukkig afgelopen.

’s Nachts varen met de maan precies voor ons, alsof hij ons de weg wijst.

Eigenlijk kunnen we alleen berichten dat alles goed gaat, we genieten er allemaal van.

— Verstuurd via Iridium, 19/12/2012, 15:55 UTC, 14.59N 50.26W, afgelegde etmaalafstand 111 mijl.

Na zeven uur motoren kwam gelukkig de wind weer terug, we hebben daarna heerlijk gezeild. Vannacht en vandaag hebben we veel buien om ons heen en een wind die varieert in kracht en richting. Zo vliegen we over de golven met ruim 6 knopen en zo liggen we te rollen met 2 knopen snelheid (met irritant klapperende zeilen). Al met al hebben we toch nog meer dan 100 mijl afgelegd afgelopen etmaal.
Bas kreeg vannacht een vliegende vis vlakbij zich in het gangboord en had al net zo’n hartverzakking als Johan een paar dagen geleden. Pas bij wisseling van de wacht ging de vis overboord, eerder durfde hij het niet aan.
Na vijf dagen geen schepen gezien te hebben, zien we nu een tanker naast ons die eenzelfde koers vaart. Het is zo bijzonder, dat iedereen meteen naar buiten kijkt als ie gespot is.
Eten is heel belangrijk voor ons, het zijn de hoogtepunten van de dag. Gister was het brood bakken een beetje mislukt, maar vandaag hadden we een heerlijk vers goed gerezen brood. We kunnen daar echt van genieten en de borden kunnen zo weer voor het avondeten gebruikt worden, iedereen eet alle kruimeltjes op.
We worden ook steeds creatiever met koken, gisteravond taco’s met koolsalade en de dag ervoor koude macaronisalade met tonijn (nee, nog steeds niets gevangen) en pesto.

— Verstuurd via Iridium, 18/12/2012, 17:39 UTC, 15.05N 48.38W, afgelegde etmaalafstand 112 mijl.

Zoals verwacht laat het lagedrukgebied ten noorden van ons hier een soort niemandsland achter met nauwelijks wind. Vannacht is de wind steeds verder afgenomen en vanmorgen hebben we uiteindelijk de motor moeten starten. We hebben tot nu toe heel weinig diesel verbruikt, dus we kunnen het ons veroorloven om te proberen de windstilte met de motor te overbruggen.

Gisteren kwamen we erachter dat de thermostaat van de koelkast te hoog stond. Waarschijnlijk aan de knop gedraaid bij het schoonmaken of zo. We waren dus bezig om de inhoud langzaamaan in te vriezen. Met de knop weer in de laagste stand, gebruiken we tien Ah per nacht minder. We rommelen nog wat met het kooktoestel De vlammen blijven zo laag dat een ketel water 45 minuten kost om aan de kook te komen.

Er gebeurt vandaag niet zo veel, dus vertellen we maar eens hoe we de dagen doorkomen.

En wat doen we nou zo de hele dag?
Belangrijkste taak is wachtlopen. Dat houdt in dat je aangelijnd in de kuip zit en de koers die Arie stuurt in de gaten houdt. Elke vijf tot tien minuten scan je de horizon om te controleren of er schepen in zicht zijn. Je verstelt de zeilen een beetje indien nodig en houdt in de gaten of er niets klem loopt, overmatig slijt en dergelijke. Als de windrichting of windkracht flink verandert dan haal je eerst Johan erbij en we besluiten dan wat er moet gebeuren. Voor de rest zitten we wat te gamen, lezen of sterren te kijken en doen wat klusjes tussendoor.

– 00.00-03.00 uur:
Bas gaat op wacht, meestal maakt hij een soepje. Het is zijn enige wacht, overdag doet hij schoolwerk. Dat gaat redelijk goed door, behalve als het echt hard waait, dan is het heel lastig om je te concentreren.
– 03.00-06.00 uur:
Joke heeft wacht en begint met een beker koffie, doet een spelletje op haar mobieltje, tuurt wat rond, bekijkt de sterren, berekent wanneer de maan en zon opkomen en ondergaan en kneed het deeg voor het brood, laat het rijzen, doet het in de bakvorm en laat het verder rijzen.
– 06.00-09.00 uur:
Tim heeft wacht, hij ziet de zon opkomen (als het tenminste niet bewolkt is). Richt de zonnecellen, zodat de accu’s weer worden opgeladen en geniet van zijn ontbijtje.
– 09.00-12.00 uur:
Johan heeft wacht, loopt een rondje over de boot om alles te checken. Gaat vervolgens ontbijten, koffie drinken en het brood bakken. Een voor een komen de andere bemanningsleden tevoorschijn, die dan ook gaan ontbijten en koffie drinken.
– 12.00-16.00 uur:
Joke heeft weer wacht, meestal rustig genoeg om een boek te lezen. Om 12 uur zetten we een kruisje in de kaart en werken het logboek bij. Om 13 uur is het lunchtijd, heerlijk met een vers broodje en Johan maakt ook nog wel eens knakworstjes, gebakken eitje of een lekker soepje. We doen wat huishoudelijke klusjes, Johan repareert wat eventueel kapot is of aan vervanging toe is. De mannen gooien een vislijntje uit als het weer en de golven rustig genoeg zijn. We halen weerkaarten en grib-files op en werken de blog bij.





Soms maken we al een toetje voor de avond, we hebben uit Spanje mousse die echt super lekker is, gisteravond bij de ondergaande zon lemonmousse in de kuip gegeten, het ultieme tropengevoel.
– 16.00-17.00 uur:
Happy hour, iedereen zit buiten en geniet van een frisdrankje en wat lekkers. We kijken altijd uit naar dit uur. We bespreken de zeilvoering voor de nacht, de stemming en wat er zoal ter sprake komt. Elke dag beantwoorden we de vraag: “Wat eten we vandaag?”
– 17.00-21.00 uur:
Tim heeft wacht, hij zoekt de spullen bij elkaar voor het avondeten. Johan gaat koken, da’s meestal nog een hele toer, vooral als de boot veel rolt. We hebben elke dag een warme maaltijd en tot nu toe nog geen instant eten gehad. Als het weer het toelaat eten we buiten. We doen de afwas met z’n drieen, afspoelen met zeewater, afwassen in een emmer (in de gootsteen klotst het water weg) en zittend afdrogen en alles daarbij zeevast neerzetten. Daarna tandenpoetsen en om rond 19.00 uur ligt ieder in zijn kooi behalve Tim.
– 21.00-24.00 uur:
Johan weer op wacht, hij zet een kruisje op de kaart, beoordeelt de koers en of er nog wijzigingen in de zeilvoering nodig zijn. Onderwijl geniet hij van zijn kopje koffie. Hij is 24 uur standby en daarom heeft hij geen wacht midden in de nacht, toch komt hij regelmatig zijn kooi uit om te kijken, te beoordelen en aanwijzigingen te geven.

De zeilen verstellen gebeurt 24 uur per dag indien nodig, dus soms zitten we midden in de nacht met z’n allen buiten om iets te veranderen. Gelukkig is het meestal rustig, maar er zijn dagen dat je net weer lekker in je bedje ligt en er dan toch weer uit moet.

— Verstuurd via Iridium, 17/12/2012, 14:53 UTC, 15.16N 46.33W, afgelegde etmaalafstand 98 mijl.

We hebben een aantal boeken over zeilreizen aan boord. Leuk om te lezen, zeker omdat de meeste boeken gaan over dezelfde route die wij varen. In alle boeken staat wel ergens: “zachtjes wiegend voer ons scheepje voor de wind”. Wij vroegen ons dan af over welke oceaan zij voeren, want bij ons is het met weinig wind “met klapperende zeilen en hevig rollend tuimelt ons scheepje over de oceaan”. Maar verdraait, het bestaat. Ons bootje voer vanmorgen heel rustig bewegend en toch met een nog redelijke snelheid. We hebben allemaal weer lekker bijgeslapen.
En diezelfde boeken schrijven ook altijd: “En het warm in de boot”, verhip vandaag is dat bij ons ook zo.

Gisterochtend was dat anders. De golven kwamen letterlijk van alle kanten tegelijk. Het resultaat was dat er overal een soort pyramides van water omhoog spuiten en weer instorten. Niet hoog, maar wel zeer onrustig. De boot stuiterde omhoog, naar links en rechts en stampte tegen de golven in. Later was dat opeens weer over en werd het wat rustiger.

We hebben voor het eerst sinds Nederland nu al twee keer een uurtje stroom moeten draaien. De bewolking was zo dik dat de zonnecellen vrijwel niets deden. Onverwacht bijeffect was dat onze metertjes in de kuip (die ook op mini zonnecellen opladen) het moeilijk kregen. De windsensor in de mast die draadloos de informatie overseint naar de windmeter in de kuip viel voor het eerst uit. Die sensor heeft een eigen zonnecelletje en interne batterij om de nachten door te komen, maar kwam nu dus ook licht te kort. Dit was zelfs met de somberste dagen in Nederland en Engeland nog niet eerder gebeurd.

Joke ontdekt gelukkig bijtijds dat het slotje van een lade in de kombuis kuren vertoont. Lastig, want dan valt de lade er steeds uit. Johan weet dit weer te verhelpen.





De eerste kerstversieringen worden te voorschijn gehaald en op de regenachtige middag, die het gister was, versieren we de kajuit met lichtjes en kerstmutsen die slingervast zijn.





Dankzij Marga en Annelies hebben we nu prachtige lampjes, die het extra gezellig maken en midden in de nacht een zacht en aangenaam licht geven bij wisseling van de wacht.

Vandaag schijnt de zon weer en is het heerlijk zeilweer. De windsensor in de mast heeft weer energie. We zitten net te genieten in de kuip als bij controle blijkt dat het roertje van Arie een beetje uit zijn scharnier is gezakt. Normaal gesproken gebruik je dit als je het roertje wil opklappen. We moesten daarom de vaart uit de boot halen. Genua vanaf de boom weer inrollen, bulletalie los en de motor starten. Bas stuurt de boot in de wind om met minimale snelheid de boot een beetje gaande te houden. Johan maakt de klem-moer los en klapt het roertje met de pikhaak weer terug in de werkstand. De klem-moer heeft een ring om hem vanuit de kuip met de pikhaak weer aan te draaien. Goed dat we regelmatig alles controleren. Een mogelijk probleem is weer voorkomen.

Overigens blijken de ogen die in Mindelo op de mast zijn gezet een groot succes. We zien dat er geen enkele overbelasting optreedt. We zijn hier heel blij mee.

— Verstuurd via Iridium, 16/12/2012, 16:08 UTC, 15.39N 45.02W

Halverwege gevierd met dubbele happy hour.

Positie: 15.50N 43.17W 19.45 UTC.