Sailblog Zeilreizen en vakanties met de Beluga

Op vrijdag 7 juni informeert de havenmeester van Snaptun wanneer we willen vertrekken. Met Pinksteren verwacht hij 53 bezoekende boten, de haven zal dan dus helemaal vol gepropt worden. We waren al van plan om naar Horsens te vertrekken. Rond het middaguur gingen we, zodra de oostenwind een beetje doorzette, onder zeil. Op de fok konden we kalmpjes aan de fjord naar Horsens inzeilen.

Horsens is een vrij grote stad met rond de 58000 inwoners. De jachthaven ligt aan de buitenkant van het havengebied. Zoals zo vaak in Denemarken zijn ook hier voor onze boot maar weinig plaatsen. De boxen zijn vaak te kort of te smal. We vonden een plaatsje met een groen bordje, ten teken dat de box vrij is. Een ietwat bemoeizuchtige Deense buurman (die permanent op zijn bootje bleek te wonen) dacht dat de eigenaar van onze box binnenkort zou terugkomen. Toen we wezen op het groene bordje, konden we toch blijven liggen.

Later stak een stevige noordoostenwind op. Onze plek bleek erg onrustig. De golven uit de fjord rollen de jachthaven in en we liggen behoorlijk te deinen in de box. We kijken het zaterdag nog aan en lenen gratis fietsen van de havenmeester. De binnenstad ligt op vrij grote afstand, dus de fietsen komen goed van pas. Na een rondje winkelstraten gaan we naar de supermarkt en doen de was.

De wind blijft nog meerdere dagen hard uit het noordoosten staan. Dat is tegenwind voor het vervolg van onze route, er is een ondiepe geul met zeer ruim open water daar achter. Er kunnen daar met de golven vanuit het Kattegat grondzeeën staan. Het is ronduit gevaarlijk om te proberen daar tegenin te gaan. We liggen voorlopig gevangen in Horsens. Het waait weliswaar stevig, maar zondag droogt de rest van de was prima aan de geïmproviseerde waslijnen op de boot.

’s Avonds kijken we naar de Grand Prix van Canada op de laptop, die via de telefoon is verbonden met het internet. De wind is gaan liggen, maar zal morgen weer aanwakkeren. Na de F1-race besluiten we naar een andere plek te gaan met de boot. We hadden eerder al een paar mogelijke plaatsen uitgezocht. We varen om en komen er achter dat de eerste plek te smal is. In nummer twee komen we aan de grond te liggen. De waterstand is erg laag momenteel. We druipen af en willen weer naar buiten varen als helemaal buitenop aan het einde nog een geschikte plek beschikbaar blijkt te zijn. We liggen achter de muur die dit deel van de haven tegen de golven beschermt. Dit blijkt een gouden greep te zijn. Als de komende dagen de wind weer opsteekt, liggen we heel rustig!

Het weer is elke dag wisselend. Vrij veel regen en de aanhoudende noordoosten wind. Met de fietsen gaan we er tussen de buien op uit. Al met al vermaken we ons wel. De grootste toeristische attractie van Horsens is een oude gevangenis. Dit is in 1853 gebouwd en heeft tot 2006 dienst gedaan. Nu is daar onder andere een museum gevestigd. Woensdag 12 juni fietsen we daarheen en gaan de gevangenis in. Als Joke onze zoon Bas belt en vertelt dat we in de gevangenis zitten krijgt hij bijna een hartverzakking.

Het museum is interessant opgezet, met diverse onderwerpen die tot nadenken stemmen.

We eindigen de rondgang door de gevangenis langs de 18 meter lange tunnel die een zekere Lorentzen heeft gegraven om te ontsnappen. Het was tien maanden werk, maar hij heeft maar acht dagen van zijn vrijheid kunnen genieten. In die acht dagen was hij wel tot een volksheld uitgegroeid.

Tegenover Snaptun ligt een eilandje genaamd Hjarnø. Vanuit Snaptun vaart een kleine ferrie heen en weer. We gaan donderdagochtend met de ferrie mee. Hjanrø is een prachtig eilandje om te wandelen en de natuur te bewonderen. We zien zelfs nog een grote dode zeehond, zo te zien lag die er nog maar een paar dagen.

We wandelen door een gebied met vogels, die vinden dat wij daar niet thuishoren. Ze vallen ons bijna aan, we zien een kuiken verderop lopen, dus dat zal wel de oorzaak zijn. Wij zorgen ervoor dat we zo rustig mogelijk lopen. Het dorpje op het eiland is het op twee na kleinste dorpje van Denemarken. Rond een uur of één nemen we voldaan de ferrie weer terug. Dit was de moeite waard! Wij hadden tijdens de wandeling prachtig weer, maar in de middag is er regen voorspeld. Donkere wolken beginnen op te doemen. We kunnen nog net even in de zon genieten van een ijsje. Later barst het onweer los, maar het valt uiteindelijk reuze mee.

Eenmaal aan boord gaat Joke foto’s uitzoeken voor de blog en Johan gaat een lus in twee nieuwe landvasten splitsen. De oude zijn inmiddels behoorlijk versleten.

De weersvooruitzichten zijn heel wisselend, dus voor de komende dagen gaan we bekijken wat de verdere mogelijkheden zijn. Waarschijnlijk varen we morgen naar Horsens en blijven we daar zaterdag liggen. Er wordt dan heel harde wind verwacht.

Dinsdag vertrekken we vroeg uit Assens met bestemming Strib. Dat is een heel klein haventje. Als we bijtijds in zo’n haventje aankomen is de kans groter dat er nog een plek is. Zoals verwacht was er vrijwel geen wind. Joke zit op de uitkijk voor bruinvissen. Met succes, want vooral in het begin zien we er heel wat zwemmen. Helaas te ver weg om een goede foto van te maken. Het is altijd weer bijzonder om ze aan de oppervlakte te zien komen. Meestal duiken ze drie keer op. De derde keer verdwijnen ze weer voor langere tijd onder water. Eenmaal bij de bruggen over de Kleine Belt aangekomen zien we geen bruinvissen, in tegenstelling tot vorig jaar. Het verschil is dat er vandaag nauwelijks stroom staat, dus wellicht is het te tam voor ze.

Strib heeft eigenlijk twee kleine havens. Alleen de noordelijke heeft een paar ligplaatsen die groot genoeg voor onze boot zijn. Ze hanteren hier ook weer het systeem met rode en groene bordjes in de boxen. Als de eigenaar op vakantie is, dan hangt hij het groene bordje op, als teken dat gasten er kunnen afmeren. Strib zelf is een soort villawijk. Er zijn nauwelijks winkels en een supermarkt is nergens te bekennen.

Strib ligt tegenover Fredericia, het verste punt van de tocht van vorig jaar. Verder naar het noorden willen we het wat rustiger aan doen, omdat we dan weer in een nieuwe omgeving varen. Daarom varen we woensdag weer uit naar Snaptun, een klein plaatsje aan de ingang van de fjord naar Horsens. In tegenstelling tot gisteren staat er nu wel heel veel stroom in de Kleine Belt. We hebben de stroom mee, maar vanuit het noorden komt een deining aanrollen tegen de stroom in. Dat zorgt ervoor dat de golven hoog en steil worden. Met klapperende zeilen proberen we met een zwakke wind in de rug de Kleine Belt uit te stuiteren. Door de wilde bewegingen lukt dat niet, zodat we de motor bijzetten. Regelmatig duikt de boegspriet onder water en valt de boot bijna stil. Alleen de sterke stroom zorgt ervoor dat we nog voortgang maken. Als het water breder wordt, nemen deze effecten af en langzaam herstelt de normale situatie zich weer. We beschouwen het maar als een wake up call: welkom in het Kattegat!








Uiteindelijk steekt er wat wind op en kunnen we het laatste stuk nog lekker zeilen. Snaptun heeft een vissershaven, een ferriehaven en een jachthaven. Dat klinkt nogal heftig, maar het zijn alledrie piekleine miniatuurhaventjes. In de jachthaven zijn welgeteld drie vrije plaatsen om onze Beluga af te meren. We kiezen voor een prima plekje, in een hoek van de haven die naar onze mening ook de meeste beschutting biedt voor eventuele zeegang vanuit het oosten.

De wind zorgt ervoor dat we een paar dagen in Heiligenhafen blijven liggen. Woensdag is de wind nog steeds vrij krachtig noordwest (voor ons tegenwind), donderdag draait de wind naar het zuiden. Prima voor ons, maar dan is het windkracht zes tot zeven, veel te veel om aan lagerwal de ondiepe geul naar Marstal aan te lopen. Vrijdag is het dan zover: een matige zuidwesten wind maak het mogelijk om zeilend de Oostzee over te steken en Marstal aan te lopen. Omdat de wind in de loop van de dag weer terugdraait naar het westen, moeten we wel om 05.00u gaan varen, zodat we zo lang mogelijk van de gunstige zuidwesten wind kunnen profteren. Het levert een mooie zeildag op, met als vanouds Arie (onze windvaan) aan het roer!

Vanuit Marstal loopt de route door een bochtige smalle vaargeul. Zaterdag is de windrichting geschikt om daar helemaal zeilend doorheen te komen. Het is wel een beetje spannend, omdat het er met windvlagen tot 21 knopen stevig aan toe gaat. We hebben weer een mooie zeildag naar onze favoriete ankerplek bij Faaborg.

Zondag draait de wind naar het zuidoosten. Dat is voor ons de perfecte richting om verder te gaan. Om half tien in de ochtend halen we het anker op. Kalmpjes op alleen de genua gaan we voor de wind verder naar Assens. Al met al hebben we zo veel mogelijk onder zeil een aardige afstand afgelegd, zodat we ons maandag een rustdag in Assens gunnen.

“Rustdag” is wel een beetje betrekkelijk, want ook op de boot gaan de huishoudelijke taken gewoon door. Joke maakt binnen de boot schoon en doet wat handwasjes terwijl Johan de berging onder het achterluik uitruimt om bij de stuurkabels te komen. Deze zijn voor ons vertrek naar de Oostzee vernieuwd en moeten onderhand weer wat worden aangespannen.

Als de klusjes klaar zijn maken we nog een wandeling door het leuke stadje. Bij de bakker halen we wat lekkers en aan het eind van de middag genieten we van een welverdiende rust.

Naar verwachting is het morgen windstil, maar we willen toch verder varen door de Kleine Belt. Op het programma staat bruinvissen spotten (die komen daar veel voor) en doorvaren naar Strib. Dat is de springplank om later in de week het Kattegat op te varen naar Noord Denemarken.

In april zijn we met de auto naar de boot op Fehmarn geweest om spullen mee te nemen, wat voorraad in te slaan en onderhoud aan de boot te plegen. Nu zijn we met de trein gekomen, om te voorkomen dat de auto achterblijft en we die later weer moeten ophalen. Het plan is om dit jaar de boot weer naar Nederland te varen.

Op woensdag 23 mei rond het middaguur is het zover, Beluga komt aangereden vanuit het opslag terrein. We vinden dit altijd even een spannend moment, maar alles gaat natuurlijk gewoon weer goed. Korte tijd later ligt de boot weer in het water en breken voor ons een paar drukke dagen aan.

Het is zonnig en rustig weer, dus pakken we gelijk de gelegenheid om de genua en de kotterfok op te tuigen. In een paar dagen tijd richten we de boot verder in, wordt het grootzeil weer aangeslagen, sjouwen we de bijboot en het reddingsvlot weer naar buiten, installeren de zonnencellen, maken rondom de boot schoon, geven we alle bagage een plek, sluiten de apparatuur weer aan, testen of alles nog werkt, wordt de motor nog even nagelopen, tanken we water en diesel en doen we nog wat boodschappen.

Onderwijl is het in Burgstaaken (de haven waar we liggen) een gezellige drukte. Behalve rondvaarten met toeristen zijn er ook sportvissers, “echte” vissers en een nog steeds functionerende graanoverslag. Tractoren rijden af en aan via de weegbrug met aanhangers vol graan. Binnenkort komt de Jeanny, een vrachtschip, het graan inladen en gaat vervolgens helemaal naar Hamburg. Het is goed om te zien hoe in een kleine haven deze bedrijvigheid nog steeds stand houdt.

Onderwijl bekijken we de weerberichten. Het is redelijk mooi weer, wel erg koud en voor ons belangrijker, de wind staat hardnekkig verkeerd. Met een stevige wind uit het noordwesten komen we eigenlijk niet weg in de richting waar we heen willen. Pas op dinsdag, met nog steeds noordwesten wind is het iets rustiger. Zodat we zonder al te veel klapperend geweld de zeilen kunnen hijsen, bekijken of alles goed is opgetuigd en de reeflijnen weer afstellen op de juiste lengte. Hiervoor willen we de eerste keer altijd even een rustig moment hebben. We gaan naar Heiligenhafen en wachten daar op een geschikt moment om over te steken.

We besluiten dat de eerstvolgende stop Årøsund is. Aan het einde van de Koldingfjord zien we twee zeehonden. We verwachten deze hier niet, dus denken we eerst een stootwil te zien drijven, maar die bewegen niet en duiken ook niet onder. Vlak bij de boot kijkt er eentje Joke recht in de ogen voordat hij onderduikt, nu weten we het zeker.

Eenmaal uit de Koldingfjord neemt de wind toe en is het heel mooi zeilweer. Jammer om in Årøsund al te stoppen. We meten het nog eens na op de kaart en besluiten om door te zeilen naar Faaborg. We koken weer eens ouderwets aan boord. De stuurautomaat stuurt en we voelen ons weer in ons element. Na een mooie zeildag meren we met zonsondergang af in de jachthaven.

We bekijken het weerbericht. Daar zitten weer heel wat regendagen en dagen met heel veel wind in. We mikken op twee dagen met een goed vooruitzicht. Dat geeft ons eerst nog een rustdagje in Faaborg, waarna we weer een leuke zeiltocht naar Marstal kunnen maken.

Het waait vrij stevig en op dubbel gereefd grootzeil, kotterfok en halve genua varen we met ruim zes knopen richting de smalle geul die uiteindelijk naar Marstal leidt. Steeds als we denken dat we niet hoger aan de wind kunnen, blijkt het toch mee te vallen en kunnen we tot bijna voor Marstal onder zeil blijven. De geul slingert zich door heel ondiep water, dus er is niet veel ruimte, ondanks dat het water tussen de eilanden heel breed is.

Ook in Marstal blijven we een dag liggen en maken nog een leuke wandeling door het natuurgebied dat de natuurlijke haven omringt. Onderweg staan een paar typische strandhuisjes die beschermd zijn. De huurders mogen er niets aan veranderen. Ze leveren een schilderachtig plaatje op. Aan het einde van de wandeling staat een oude kalkoven. Er is een steigertje en er zijn hier zowaar barbequeplekken ingericht! We wandelen terug en halen nog een ijsje en doen een paar boodschappen in een supermarkt. Al met al hebben we bijna negen kilometer gelopen.

De laatste etappe is van Marstal naar Burgstaaken. Om zes uur ’s morgens varen we uit. Er zou nog wat noordwesten wind staan en we besluiten om “melkmeisje” te gaan varen: het grootzeil aan de ene kant, de uitgeboomde genua aan de andere kant en de kotterfok in het midden als slingerzeil. Het inrichten van de fokkeboom gaat voorspoedig. We gebruiken hiervoor een ophouder, een foreguy en een aftguy. Drie lijnen die de boom fixeren in de juiste stand. De genua kan zo in de boom worden uitgerold en ingerold. We laten voor het eerst dit jaar Arie, de windvaan, sturen. Het lukt om zo nog een mijl of vijftien te zeilen, totdat de wind bijna helemaal wegvalt. Uiteidelijk moeten we de motor starten, een laten we “ons Miep”, de elektrische stuurautomaat, de boot verder sturen. We komen vrij vroeg in de middag aan in Brugstaaken, wat eerder dan verwacht omdat we tijdens de oversteek behoorlijk veel stroom mee hadden.

We krijgen twee dagen mooi weer (en ook weer warm!). Prima weer om de zeilen eraf te halen en buitenop alles klaar te maken voor de aankomende overwintering op de wal.

Het weerbericht was eerst zo slecht dat we vreesden een week in Fredericia te moeten blijven. Gaandeweg knapt het echter op en blijven de voorspelde storm en regen uit. Tim heeft zijn treintickets al geboekt, dus moeten we hem wel ergens langs de spoorlijn afleveren. We besluiten om naar Kolding te gaan, ondanks dat het daar niet heel aantrekkelijk is, temidden van een industrieel gebied. Als we de jachthaven van Fredericia uitvaren, zien we aan de kade achter ons een schip dat wordt gelost. Grote gele stofwolken doen ons afvragen wat het vervoert, wellicht maismeel? We varen op de motor grotendeels tegen de wind in naar de Kolding Fjord. Afgezien van een grote elektriciteits centrale aan het begin is de fjord wel mooi, met heuvelachtige terrein en veel groen aan weerszijden.

We vinden een plekje in de jachthaven tussen twee klusboten, die nog worden afgebouwd of gerestaureerd. Wellicht dromen ze ook van verre reizen? Tim doet met zijn monowheel boodschappen en is rap weer terug. Aan de andere kant van de haven ligt een grote berg oud metaal. Er komt een vrachtschip aan de kade liggen en met veel geraas wordt het metaal erin geladen. Dat gaat de hele nacht door. Ook wordt een schip met boomstammen uitgeladen. Zelfs Tim heeft slecht geslapen van het lawaai. Maar ach, ook de Deense werkgelegenheid moet zijn plaats hebben, dus mogen we niet klagen.

Tim biedt ons een etentje aan in Kolding. We maken een wandeling langs het Koldinghus, een groot kasteel op een heuvel en komen later op een gezellig pleintje terecht waar terrasjes zijn. Een prima plek voor een dinertje! De volgende dag is het tijd voor Tim om naar huis te gaan. we nemen afscheid en hij gaat op zijn wiel naar het station. Er staat een harde zuidenwind, dus Joke en Johan besluiten om nog een dagje in de haven te blijven.

De jachthaven ligt eigenlijk niet in Fredericia zelf, maar in Sanddal. We vinden op niet al te grote afstand een Budget/Avis vestiging die op zaterdag open is. Joke reserveert online een auto, als echte Hollander de goedkoopste uit de dure lijst, een Dacia Dokker.
Als we zaterdagochtend bij de verhuurder aankomen krijgt Johan een heldere ingeving als hij de Dacia bestelautootjes ziet staan. Hij informeert of we er wel met zijn drieën in kunnen. De verhuurder kijkt even en zegt dat het niet gaat. Johan vraagt of er een auto is waar wel wel met drie personen in passen. Die is er wel, maar die moet nog even van brandstof worden voorzien. We horen een diesel starten en even later rijdt een grote bestelbus weg. Het zal toch niet….? De verhuurder denkt natuurlijk dat we een bestelauto met drie zitplaatsen willen! Het duurt al met al even, maar uiteindelijk rijden we met een bijna nieuwe Renault Megane weer naar de boot.

Het begint weer flink te regenen. We maken plannen voor de dag en rijden dan zeer decadent eerst naar het havenkantoor. Zo hoeven we niet in de regen naar de betaalautomaat te lopen. Dan zetten we koers naar Odense. De weg gaat eerst over de nieuwe brug over de Kleine Belt, maar we verlaten de grote weg aan de andere kant en rijden via een wat meer toeristische route naar Odense. Daar aangekomen vinden we een ruim parkeerterrein en parkeren naast de parkeerbon-automaat. Met de creditcard kunnen we inchecken. Handig, zo hoeven we niet direct te bepalen hoe lang we blijven. Joke legt het bonnetje achter de voorruit.

We wandelen door Odense, waar veel leuke dingen te zien zijn. Gelukkig vinden we op tijd een winkel die paraplu’s verkoopt, want het begint al gauw stevig te regenen. Na een kopje koffie met gebak wandelen we door de stad. Odense is de geboorteplaats van Hans Cristian Andersen, de beroemde schrijver van sprookjes. Er staan nog diverse oude huizen waar hij is geboren, gewoond en gewerkt heeft en dergelijke. Al met al vermaken we ons prima, ondanks de regen. Als we weer bij de auto terugkomen checken we uit bij de parkeerautomaat en willen wegrijden. Tot onze schrik vinden we een parkeerboete van omgerekend ruim honderd euro onder de ruitenwisser. Ons bonnetje achter de voorruit heeft vermoedelijk ondersteboven gelegen, zodat ze het niet konden controleren. Joke belt onmiddelijk met de servicedienst van Q-Park, maar de afdeling die hierover gaat is al gesloten voor het weekeinde. Maandag gaan we het wel proberen op te lossen.

Via een toeristische route rijden we weer terug naar de boot, waar we de auto dicht bij de boot kunnen parkeren.

De auto is voor twee dagen gehuurd, dus zondag 12 augustus gaan we er weer op uit. Dit keer naar Kasteel Egeskov. Vertaald betekent het eikenbos, het kasteel is namelijk op eiken houten palen gebouwd en tijdens de bouw is er een heel bos gebruikt.
Het landgoed ligt in de zuidelijke helft van Fyn, een rit van een kilometer of 70.

De toegangsprijs is stevig, rond de 30 euro per persoon, maar het blijkt allemaal zeer de moeite waard. We wandelen eerst door de prachtig onderhouden tuinen van het landgoed. Als het harder gaat regenen gaan we de diverse gebouwen in, waar hele mooie verzamelingen oude voertuigen staan. Auto’s, fietsen, brommers en motoren en brandweerauto’s en dergelijke. Vele zijn meer dan 100 jaar oud en al met al zeer interessant om te bekijken. We bekijken natuurlijk ook het kasteel zelf, wat een leuk beeld geeft van hoe men in de afgelopen honderden jaren heeft geleefd. Het kasteel is overigens nog steeds bewoond, momenteel door de 9e generatie Ahlefeldt-Laurvig-Bille!

Aan het eind van de middag rijden we weer terug naar de Avis-vestiging en leveren de autosleutel in. Door de regen wandelen we naar de boot en besluiten dat we wel een etentje hebben verdiend in het restaurant pal voor de boot. Het smaakt heerlijk en tevreden over de afgelopen dagen gaan we weer aan boord.

Maandagochtend belt Johan met de servicedienst van Q-Park. Johan legt de situatie uit en de vriendelijke beambte geeft aan dat als we een mailtje sturen met een foto van de bonnetjes, de bekeuring zal worden geannuleerd. Hopelijk is dit dus ook weer opgelost.

Tim moet ook weer aan zijn terugreis gaan denken en boekt een treinticket vanuit Fredericia. We gaan daar de 9e augustus heen. Het is niet zo ver varen maar er staat een fikse stroom tegen op de Kleine Belt. Vooral als we onder de twee bruggen doorvaren stroomt het hard en zijn er grote draaikolken in het water. Er is van oudsher een flinke populatie bruinvissen aanwezig in de Kleine Belt, waarop vroeger gejaagd werd. Het vet werd gebruikt om er lampolie van te maken. Men neemt aan dat het vlees destijds ook werd gegeten door de arme bevolking. Ook nu nemen we diverse keren bruinvissen waar. Joke ziet zelfs een moeder met jong, het kleintje springt helemaal uit het water.

Eenmaal in de jachthaven van Fredericia aangekomen, wenkt een Deen ons en wijst naar een aantal vrije gastenplaatsen. Johan vertrouwt het niet helemaal, maar besluit toch om er gebruik van te maken. We brengen wel extra lijnen uit om de boot goed stevig vast te leggen. De plaatsen liggen namelijk recht tegenover de ingang van de haven. Later komen er nog drie Nederlandse boten aan, die ook in de buurt afmeren. De haveningang ligt open naar het zuidoosten en dat hebben we geweten! ’s Nachts steekt er een zuidoosten storm op die ervoor zorgt dat we allemaal heftig liggen te deinen op de binnenkomende golven. Onze buren brengen in de regen nu ook extra lijnen uit. Het wordt een zeer onrustige nacht met weinig slaap, maar wij liggen er verder goed bij en de boot beweegt soepel in zijn spinnenweb van lijnen.

De volgende ochtend is de wind gedraaid naar het westen en is de rust in de haven weergekeerd. Onze Nederlandse buren houden het voor gezien. Eén vaart de haven uit en de andere gaan wat verder de haven in. Wij maken onderwijl een wandeling in de omgeving en doen wat boodschappen. Het gaat onderwijl weer regenen. Tim vindt later nog twee vrije plekken helemaal achterin de haven, beschut achter de golfbreker. Als het even droog is verhuizen we daarheen. Het plan is om nog een aantal dagen hier te blijven, omdat er nog heel wat regen aankomt. Maar dan moeten we wel rustig liggen!

Maandag 6 augustus gaan we nog een keer een ankerplek opzoeken, dit keer in Gamborg, een langgerekte baai ten oosten van Middelfart. Het was lekker rustig en er waren weer bruinvissen in de buurt.

De volgende dag gaan we naar de jachthaven aan de zuidkant van Middelfart. We willen daar in de buurt eens rondkijken. We meren af in een hele grote box aan de binnenkant van een kopsteiger. Met veel misbaar meerde een Duitse les-boot af aan de andere kant van de steiger. Het was bijna windstil, maar toch gebruikten ze alle trucs met voorlijnen, achterlijnen en springen om af te meren. Wij vinden het wel vermakelijk, maar misschien was het wel leerzaam voor de cursisten aan boord. Even later moesten ze een stukje naar voren, omdat de ligplaatshouder eraan kwam, een 74 voets motorjacht van ruim 22 meter lang. Zij voeren met zijn tweeën, maar de aanlegmanoeuvre ging heel rustig, welliswaar met hulp van personeel dat op de steiger stond te wachten.

Tim ging op verkenning uit op zijn monowheel en kwam enthousiast terug. Er zijn leuke wandelmogelijkheden en er is een soort safarigebied met herten. Dit zijn we de volgende dag gaan verkennen. Het is een leuke wandeling door een bosachtige omgeving. Als we door een hek gaan, komen we in het uitgestrekte gebied met de herten uit. We zien in de verte twee kudde’s en lopen erheen over de beschikbare wandelpaden. De herten liggen aan weerszijden van het pad, op een niet al te grote afstand. We kunnen ze rustig bestuderen, een bijzonder leuke ervaring!

We lopen via een omweg door naar Middelfart. Dit is een leuk stadje met een middeleeuwse stadskern. We vinden een terras aan het water, waar we genieten van koffie met gebak. Terug aan boord maken we plannen voor de rest van de week. Het weer slaat nu eindelijk om en er wordt bijna alle dagen veel wind en regen verwacht.