Vanuit Strijensas is Gouda de volgende bestemming. Om daar vanuit het Hollands Diep te komen gaat de route over de Dordtsche Kil, de Oude Maas, de Noord, de Nieuwe Maas en de Hollandsche IJssel. Dat is allemaal getijdewater, omdat het via Rotterdam in verbinding met de zee staat. Alhoewel de stroming sterk afhankelijk is van de rivierafvoer, is het wel degelijk mogelijk om te berekenen wanneer de vloedstroom loopt (grofweg van noord naar zuid) en wanneer de ebstroom. Wij willen de ebstroom mee hebben en dat komt mooi uit. Als we om een uur of acht vertrekken dan hebben we behalve op de Hollandsche IJssel voor de rest stroom mee.
De bruggen bij Dordrecht en Alblasserdam moeten open voor ons en die draaien op specifieke tijdstippen. Het loopt allemaal gesmeerd. Met betrekkelijk korte wachttijden passeren we de bruggen en varen we richting de Hollandsche IJssel. Daar moet de brug bij de stormvloedkering ook open en dat is het laatste obstakel tot Gouda.
Na de sluis van Gouda staan Ad en Marlies langs de kant te zwaaien. Wat een leuke verassing! We krijgen een prima plek wij de watersportvereniging. Ad en Marlies komen aan boord, dus wordt het een gezellige middag. Joke besluit dat we nog een dagje blijven liggen, zodat we tijd hebben voor een leuke wandeling door Gouda en om de Belgische Grand Prix te kunnen kijken. Helaas zijn de meeste winkels gesloten. Het lukt wel om een ijsje te eten met de smaak Stroopwafel!
Maandag gaan we het laatste deel van de route naar Leimuiden doen. Er is echter één probleem: de bruggen bedienen tijdens de spits niet voor pleziervaart (uiteraard heel begrijpelijk), tenzij je kan aanhaken bij de beroepsvaart. De eerste spoorbrug kan om 08.30 uur al bedienen, maar voor ons zou de eerste opening pas om 10.30 uur. Johan gokt dat er bij de opening van 08.30 uur vast wel een beroepsvaartuig is.
Zodoende gaan tijdig bij de wachtsteiger liggen. Er komt inderdaad een groot containerschip aan. Wij mogen voor dat schip alvast door de spoorbrug en door de verkeersbrug. Johan besluit daarna op het brede stuk water opzij te gaan en even met een spring aan de wachtsteiger voor de volgende brug te gaan liggen. Het containerschip kan ons zo passeren. Een groot deel van de Gouwe is in verhouding tot het schip zo smal dat ze ons anders niet kunnen passeren. Dit levert een armzwaai en een duim omhoog op van de schipper. Je kan merken dat hij dit waardeert omdat hij bij elke volgende brug ons ook aankondigt met “en een zeilbootje erachteraan”. We haken aan bij het containerschip. Zo varen we in iets meer dan een uur de Gouwe door. Hij gaat bij Alphen aan den Rijn de haven in, maar de bruggen bij Alphen draaien ook allemaal heel snel.
Het laatste stuk langs Woubrugge en de Braassem verloopt ook heel vlot. Alleen de Leimuiderbrug laat ons twintig minuten wachten. Zo zijn we in een recordtijd van drie uur en dertig minuten van Gouda naar Leimuiden gevaren. We meren af in de aan ons toewezen box en dat is dan ineens het einde van de reis. Joke gaat met de bus naar huis om de auto op te halen.
We slapen nog één nacht aan boord en pakken dan de eerste spullen in en gaan naar huis. Het is weer even wennen, de boot was ons thuis geworden!
We hebben ruim 3000 kilometer gevaren. Het was heel bijzonder, veel gezien, veel geleerd en heel gezellig aan boord. Een welbestede zomer die uitnodigt tot nieuwe plannen voor volgend jaar.