Maand:mei 2013

— verstuurd via Iridium 09/05/2013 18.00 UTC 22.21.7N 62.19.0W, etmaal-afstand 127 mijl, afstand tot Flores afgenomen met 94 mijl (nog 1898 mijl)

Wind is nog verder toegenomen, in de nacht tijdelijk windkracht 6 (ware wind) met uitschieter van 29 knopen schijnbare wind. De genua hadden we na het avondeten nog wat verder ingerold. De golven zijn behoorlijk opgebouwd, Tim kreeg net tijdens de lunch een breker over zich heen. Alle handelingen, zelfs de meest simpele, kosten heel veel moeite. Het klaarmaken van de lunch met 4 mensen duurde een half uur, normaal amper 10 minuten.
De boot loopt een mooie snelheid en we slapen vrij goed.

We zien regelmatig wier langsdrijven, we denken dat we aan de rand van de Sargassozee zitten.

— verstuurd via Iridium

— 18.00 UTC 20.16N 62.37W, etmaal-afstand 130 mijl, afstand tot Flores afgenomen met 101 mijl (nog 1992 mijl)

Nadat we nog een vers stokbroodje hadden gehaald en een knuffel van de auto-verhuur-man hadden gekregen zijn we gisteren om 12 uur lokale tijd uit Marigot, St. Maarten vertrokken.

De passaatwind heeft zich weer hersteld en het front ten noorden van ons is minder actief geworden. We motoren de eerste twee uur richting Tintamarre en gaan dan onder zeil op een koers van 60 graden aan de wind. De boot doet het veel beter dan we hadden verwacht op deze koers, onder een helling van 15 graden gaat we er met 5 tot 6 knopen vandoor. Een droomstart.

In de loop van de nacht komen er nog wat buien over, waarvan een met een beetje onweer, en de wind neemt wat toe. De genua rollen we half in bij ruim 20 knopen (schijnbare) wind.
Dit alles leidt tot een mooi eerste etmaal. We moeten nog erg wennen aan al het gestuiter en geschommel, het is duidelijk dat we nog moeten inslingeren. In het begin van de nacht is het binnen nog heet, na de buien is het een beetje afgekoeld zodat we de tweede helft van de nacht toch nog behoorlijk slapen.

— verstuurd via Iridium

Als het onweersfront dat ten noorden van ons ligt zich een beetje weet te gedragen, dat vertrekken we morgen, 7 mei, met bestemming Flores. Dat is een van de eilanden van de Azoren. In een rechte lijn is de afstand 2093 mijl vanaf het punt waar we nu liggen, in Marigot Sint Maarten.

Die afstand is een beetje theoretisch. De koers vanaf hier is pal noord-oost. Dat is zo ongeveer recht tegen de wind, tegen de golven en tegen de stroom in. Dat gaat dus niet met een kleine zeilboot. De gebruikelijke koers is daarom eerst naar het noorden dan, als de wind een beetje gaat draaien af te buigen naar de Azoren. De werkelijke afstand is daarom meestal veel langer en kan oplopen tot zo’n 2700 mijl. Onderweg krijgen we te maken met een overgangszone tussen de passaat en de westen windzone die de paardenbreedten (ofwel horse latitudes) heet en een gebied met drijvend zeewier dat de Sargassozee heet. Samen met de actuele weersontwikkelingen die we met weerkaarten en gribfiles gaan volgen proberen we de puzzel om zo snel mogelijk en op een zo goed mogelijke manier aan te komen op de Azoren op te lossen.

We liggen momenteel in de jachthaven van Marigot om de laatste voorbereidingen te treffen. De watertanks worden schoongemaakt en gevuld. We toppen de dieseltank op en vullen nog twee jerrycans. In totaal hebben we 580 liter water en 510 liter diesel aan boord. Het anker wordt op de boegspriet gebonden, de bijboot schoongemaakt en opgeruimd. De boot moet worden omgeturnd van cruise-boot naar vaar-boot. Er valt heel wat op te ruimen…

We zullen proberen om elke dag via de satelliet telefoon een klein berichtje op de site te zetten. We kunnen niet garanderen dat dit altijd lukt, maar doen ons best.

We varen eerst naar de baai van Grand Case om het onderwaterschip schoon te maken, het water is daar

helder genoeg om het te kunnen zien. Met geimproviseerde middelen, keukenspatels aan een stok, schuiven we

dikke plakken onderwaterleven van de boot. Om de schroef en de kiel schoon te maken gaat Tim vele malen

naar beneden duiken.











Ons voornemen om naar Tintamarre te gaan is gelukt. Onderweg constateren we dat de boot ruim een knoop

harder vaart, de schoonmaakactie was dus succesvol. De swell was sterk afgenomen en we varen een uurtje

van Grand Case naar Tintamarre. Er liggen daar tegenwoordig moorings, we treffen er nog een vrij. We

snorkelen aan de noordkant van het strand. In eerste instantie lijkt het een beetje tegen te vallen, maar

zoals we eerder al zagen, werd het steeds leuker naarmate we langer het onderwater leven in ogenschouw

namen. Johan spot een nurse shark die we een poosje kunnen volgen. Ook zien we weer vissen die we nog

niet eerder hadden geidentificeerd. Onder andere de “spotted goatfish” die van kleur verandert. Joke

slaagt erin om er een te fotograferen in twee achtereenvolgende kleuren, eerst rood dan wit.















Tintamarre is een eiland voor de kust van Sint Maarten. In het verleden zouden er veel geiten zijn

geweest. Een geit schieten en op het spit braden zou daar ooit een bron van vermaak zijn geweest. We zien

nu nauwelijks geiten. Het is een barre wildernis. Op veel plaatsen zien we lange muren van gestapelde

koraal rotsen.

We blijven een nacht over op Tintamarre, het weer is erg rustig (conform de verwachtingen). We genieten

nog een keer van de rust op dit onbewoonde eiland. Op de terugweg naar Marigot oefenen we wat met het

licht weer zeil. Dat blijft een geimproviseerd iets op onze boot. Het lukt ons maar deels om het

acceptabel gezet te krijgen, ware het niet dat er bovenin een twist inzit die we niet kunnen verklaren.

We stoppen ermee, in Marigot lossen we dit later weer op. Het weer is nog steeds van slag. De wind (voor

zover je daar van kan spreken met een knoop of 5) komt uit het zuidwesten. Op zich een heel aardige

richting maar voor ons veel te zwak. De windvoorspellingen blijven voor ons dinsdag de 7e als een gunstig

vertrekmoment aanwijzen. We houden daar dus maar aan vast.















Zaterdag 4 mei gaan Tim en Bas nog één keer duiken met Ocean Explorers. Ze brengen de boeken terug die

Bas mocht lenen voor zijn Maatschappijleer-project. We hebben daar heel wat bladzijden uit gescand. De

duiken zijn wederom een groot succes. Jeff, de duikschoolbaas die ook de shark dives leidt doet ze nog

een aanbod: als ze wat vervolgcursussen doen tot aan divemaster, dan mogen ze bij hem komen werken. Dit

is iets dat hij zeker niet tegen elke duikklant zegt. Iets om over na te denken en op zijn minst een

groot compliment.








Onderwijl doen Joke en Johan de laatste boodschappen en ruimen de boot al wat op. Morgen (zondag) gaan we

de marina hiernaast in voor de laatste voorbereidingen. We zijn er klaar voor. Het valt ons zwaar om

afscheid te gaan nemen van de Carieb. De weersontwikkelingen zijn echter een voorbode van wat er gaat

komen. Het is tijd om weg te gaan. Momenteel is het wederom bijna windstil en 34 graden in de boot. Een

record, zelfs hier in de tropen. Tim vaart de benzine uit de vlotter van de buitenboordmotor. Die mag

weer een poosje buiten dienst worden gesteld. De motor heeft, dankzij de goede zorgen van Harry van Wijk,

het hele seizoen storingvrij gefunctioneerd. Niet slecht voor een motortje van een kwart eeuw oud.

Het blijft een dubbel gevoel om afscheid te gaan nemen van een plekje op de aarde waar we niet echt weg

willen, maar nieuwe ervaringen en ontdekkingen liggen voor ons.