We varen ’s morgens vroeg weg vanaf onze ankerplek, er komen een paar dolfijnen naar de boot om even gedag te zeggen. We moteren rustig de ria uit en bij de Islas Cies kunnen we lekker zeilen. De drie eilanden vormen een natuurreservaat, waar je ook mag ankeren.
Het ziet er prachtig uit met een aantrekkelijke strand. Wij hobbelen echter verder richting het vasteland.
We omzeilen de ondieptes en ronden de hoge boeien die hier liggen, we schatten ze op minstens vijf meter, flinke jongens dus.
Inmiddels weten we dat marina in het Spaans de marine (de militaire versie) is. Een haven met de marifoon oproepen en vragen om de marina, wat in het Engels gebruikelijk is, leidt hier tot grote verwarring. Een Finse boot doet dat en wordt doorverwezen naar een ander kanaal, dit gaat een tijdje zo door. Tussendoor hadden wij om een ligplaats gevraagd met de juiste aanroep. We worden prompt naar een box begeleid. Daarna lukt het de Fin om de havenmeester zover te krijgen dat ze ook naar de haven kunnen.
De volgende dag is het slecht weer, we weten nog net voor de regen brood te halen en wat lekkers. Tijdens het opeten zijn we er niet helemaal zeker van of het nu om een eenpersoons lekkernij gaat, volgens de prijs niet maar ons gevoel zegt van wel. Het is een flinke hap dus de tweede helft nemen we later op de dag.
’s Middags toch maar even het stadje rondwandelen. De Pinta was een van de drie schepen tijdens Columbus’ ontdekking van Amerika. Op de terugreis op de Atlantische Oceaan raakte de Pinta door een orkaan weer los van de rest, maar wist alsnog veilig Baiona te bereiken, drie dagen voordat Columbus in Lissabon aankwam. Dit wordt hier nog steeds herdacht, er ligt een replica van de Pinta in de haven, alle namen van de bemanningsleden staan op een plaquette en er is een rondwandeling.
