Sailblog Zeilreizen en vakanties met de Beluga

Bas heeft voorjaarsvakantie dus een mooi moment om naar de Wereldschool te gaan. De wereldschool verzorgt afstandsonderwijs, zodat Bas tijdens de reis toch gewoon 5 VWO kan volgen. We worden ontvangen door twee enthousiaste medewerkers die allerlei uitleg en antwoord op onze vragen geven.
Bas gaat 40 weken les volgen voor alle vakken, waarbij wij als ouders gaan optreden als coach.








We krijgen zelfs nog een rondleiding door het magazijn, Bas krijgt de boeken van 5 VWO te zien. Van elk vak is een map met begeleidend schrijven die de hele stof uitlegt. Bas ziet de voordelen van zelfstudie wel zitten, vanuit je bed zo achter de boeken kruipen en voor sommige vakken waarschijnlijk sneller klaar zijn dan op school.

He kijk nou, roept Johan. Tot zijn stomme verbazing ziet hij opeens ons als zeilfamilie in de Flessenpost van Nauticlink staan. Zowel via de mail als op hun site zien we onszelf en Beluga terug met wel hele leuke lovende woorden erbij. Tjonge we worden er verlegen van en zijn stiekem ook wel trots op onszelf.





De tekst op de website van Nauticlink:
In ‘Net Ontdekt’ vindt u opmerkelijke links en gemakkelijke, begerenswaardige of praktische spullen om mee het water op te gaan. Of bootzaken voor op de wal – want ook dát bestaat. Eigenlijk vindt u er alles wat varen leuk maakt en uw nautische interesse aanspreekt. Van kitsch tot vaarkunst.

Het complete artikel is te vinden via onderstaande link, helemaal onderaan staan wij:
Klik hier voor de complete Net Ontdekt

Vandaag met z’n tweeen een meteo cursus voor vertrekkers gevolgd in Almere. Joke was in december al twee dagen op een beginnerscursus geweest en Johan gisteren op een opfriscursus.
De enthousiaste docenten gaven heel down to earth les. Conclusie voor onszelf is dat we al heel goed op weg zijn en prettig om te zien dat er verschillende puzzelstukjes op zijn plek vallen.
Met een dikke map vol met voor ons nu begrijpbare termen als convergentie, roosterpunten, anti-cyclonaal, ITCZ, cloudclusters etc gaan we weer vol goede moed naar huis.

Nu de dooi is ingetreden wordt het weer tijd om eens bij de boot te kijken. Ze ligt nog steeds stevig vast in het ijs. De afsluiters, motor en toilet zien er keurig uit. Echter in de achterhutten zien we toch wel behoorlijk wat water liggen, er hangen druppels aan het plafond. Toch maar het (gelukkig demontabele) plafond losschroeven. De aansluiting van de afvoerpijp in de kuip blijkt te lekken, Johan had al gezien dat de afvoer in de kuip niet doorliep.

Bij nader onderzoek blijkt de afvoerpijp bevroren te zijn, waardoor het water niet weg kan. Met fohn en stok is het ijs na een half uurtje zodanig gesmolten dat het water weer kan weglopen en de lekkage is voorlopig verholpen. De totale lengte van het ijs blijkt 50 centimeter te zijn, hmm toch wel heel wat meer dan we verwacht hadden. Maar goed dat we dit verholpen hebben, want elke regenbui zouden we terugvinden in de boot en het ijs is niet zomaar verdwenen.
Nu alleen nog wachten op het voorjaar om de lekkage definitief te verhelpen.

Zaterdagmiddag gaan we met z’n allen even naar de boot om te kijken hoe ie erbij ligt met dit koude weer.
We staan er versteld van dat de hele Westeinder al bevroren is, mensen zijn al aan het schaatsen. Onze boot ligt muurvast in het ijs er zit geen enkele beweging in. Twee weken geleden hadden we dit ook niet kunnen bedenken.








De jongens zijn stoer en gaan zelfs op het ijs in de haven lopen. We zien in de verte ijszeilers die liggen te wachten op een beetje wind. Toch nog een echte oerhollandse winter dus.

Vandaag is de gereviseerde ankerlier weer terug uit Schotland. John heeft gewerkt bij Simpson & Lawrence en heeft nu een eigen bedrijfje die de oude ankerlieren weer helemaal werkend en netjes maakt. Zo ook onze ankerlier, hieronder een voor en na fotootje. We herkennen hem bijna niet meer terug.








Helaas is het te koud en morgen gaat het sneeuwen, dus we moeten nog even wachten voor we de ankerlier weer aan boord kunnen monteren.

Via marktplaats hebben we de ideale generator gevonden, het enige nadeel is dat de verkoper in Dokkum woont. Na het nodige bieden en onderhandelen zijn wij de nieuwe eigenaar, alleen nog even naar Friesland om hem op te halen. Via hetzelfde marktplaats scoort Joke een goedkoop dagretour, dus hup met de trein naar Veenwouden (eerlijk gezegd had ik er nog nooit van gehoord).





Enige nadeel is dat ik een uur vertraging op de heenweg heb opgelopen, voordeel is dan wel weer dat mijn boek uit is en het onderdeel stroomvoorziening afgevinkt kan worden op de lange todo-lijst.

Vandaag hebben we eindelijk de radar op de boot geinstalleerd. De doos met nieuwe radar stond al ruim drie jaar in de huiskamer te verstoffen. Elke keer hadden we een andere klus die voorging (die ook nog eens uitliepen), daarna moesten we nog een radarpaal opscharrelen en toen die eindelijk stond kon de radar erop. Jippie weer een hele mijlpaal dus.












Nadat de radar veilig op de paal stond moest de rest van de kabel met bijbehorende dikke stekker nog naar binnen geleid worden. Dat kostte ons nog ruim een half uur pielen met lintjes, draadjes een hoop heen en weer jutteren maar uiteindelijk schoot de stekker door het gaatje de achterhut in.
Nu nog een plekje bepalen voor het radarscherm, wordt vervolgd.

Een spannend jaar is begonnen voor ons, 2012 het jaar van onze reis. We zijn erg benieuwd hoe, wat, waar en wanneer. Volgens Tim is een ding duidelijk, als de wereld in december 2012 vergaat, dobberen wij rustig ergens op de oceaan.

Het is even stil geweest, maar toch hebben we niet helemaal stil gezeten.
De Beluga-bemanning heeft kerstvakantie gevierd, lekker knus thuis. Bezinnen en nieuwe ideeen laten broeden voor het nieuwe jaar. We hebben Beluga gecheckt na elke storm en ze lag er steeds keurig en tevreden bij.








Eind november, begin december zijn we bezig geweest met het monteren van de radarpaal. Tijdens de mist waren we bezig met opmeten, helaas waren we het fototoestel vergeten. Was wel een heel toepasselijke foto geweest.

In de zomer hebben we onze ankerlier getest en deze beviel prima, alleen zit er een hikje in en de ankerketting past niet helemaal.
Nu zijn er mensen die vinden dat we beter een electrische ankerlier kunnen nemen, maar meestal geven die toch na verloop van tijd storing. Internet afstruinen levert geen goede tweedehands op, of ze zijn te oud, te groot, te weinig trekkracht etc. Bovendien gaan de jongens voorlopig mee, dus aan spierkracht geen gebrek (vindt de kapitein). Conclusie wij willen met de huidige ankerlier blijven varen.

Na het nodige speurwerk op internet blijkt dat wij een 8 mm kettingschijf (volgens britse opgave) hebben en dat er drie amerikaanse, 2 britse en nog onze europese din 766 kettingmaat bestaat. Tja, geen wonder dat ie niet helemaal past.
Johan heeft contact met iemand in schotland die de oude Simpson & Lawrence ankerlieren reviseert, na wat heen en weer mailen besluiten we om hem op te sturen naar schotland. De ankerlier van dit type dateert volgens hem uit 1976, dus al 35 jaar oud. Als ie na revisie nog eens 35 jaar meegaat dan zijn wij al lang uitgezeild denk ik.
Even uitzoeken hoe en wat en welke pakketdienst het goedkoopst is. Tot 20 kg kan ie verstuurd worden via TNT voor een paar tientjes. Na stevig in pakken blijkt ons pakket precies 19,98 kg te zijn, prima uitgekiend dus.