Categorie:Rondje Atlantic

Er is weer een nieuw filmpje toegevoegd aan onze collectie.
Deze keer een zondagse wandeling met Henk en Marga in de Caldera, de magnifieke krater op La Palma. Met de auto’s een plekje gereserveerd bij La Cumbrecita, er zijn slechts 16 parkeerplaatsen beschikbaar. Op een hoogte van 1250 meter gingen we lopen.

De afgelopen week is omgevlogen. Met Henk en Marga hebben we het eiland bekeken, met z’n allen op de boot gezeten, veel koffie gedronken, gezwommen en heel veel bijgekletst. De dagen samen waren voor ons ook echt vakantie. Jammer dat het al weer voorbij is, hieronder een indruk van wat we zoal gedaan hebben.

Het natuurschoon van de Caldera de Taburiente was favoriet, we zijn er met z’n allen twee keer geweest. Een keer vanuit de westkant en de andere keer vanaf het zuiden. Daarvoor hebben we parkeerplaatsen gereserveerd via internet, er zijn slecht 16 plekken beschikbaar boven. Henk en Marga hebben ook nog op de top gestaan bij de sterrenwacht.





























Het cruise-schip Queen Mary 2 lag in de haven toen Henk en Marga bij ons op de boot kwamen eten. Johan had Spaanse tortilla gemaakt, wat inmiddels een overheerlijke specialiteit geworden is van onze kok. We zijn even gaan kijken toen het schip uitvoer, Tim had inmiddels allerlei gegevens over het schip opgezocht. Tussen 2003 en 2006 was het het grootste cruise-schip van de wereld, lengte is 345 meter en een hoogte van 72 meter. We hadden bedacht dat Beluga niet eens tot de letters van de naam op de achterzijde komt. Achteraf zagen we nog in het nieuws dat het de eerste keer was dat de Queen Mary 2 in La Palma lag.

Tijdens het rondtoeren stoppen we onderweg nog een paar keer, deze keer ook bij de drakenboom. In de Middeleeuwen bracht men het sap in verband met hekserij omdat het, aan de lucht blootgesteld, oranjerood kleurt.

Vandaar de naam drakenbloed. Drakenbloed word nog gebruikt voor medicinale en cosmetische doeleinden, en verder als kleur- of verfstof. Italiaanse vioolbouwers voegen het toe aan de lak van door hen gebouwde instrumenten.

Deze prachtige oude bomen zijn nu beschermd.

Gisterochtend hebben we Henk en Marga begroet op het vliegveld van La Palma. Johan zijn broer en schoonzus komen hier een weekje vakantie vieren. Wij zijn superblij om ze te zien en hebben een hoop bij te kletsen. Gistermiddag zijn we al even bij ze op bezoek geweest en vanmiddag kwamen ze hier op de Beluga een kijkje nemen in ons bootleven. We hebben lekker buiten kunnen zitten en heerlijk buiten gegeten (en zoveel gebabbeld dat we vergeten zijn om foto’s te maken).








Vanuit Nederland hebben ze een heleboel anijshagel, pindakaas (in stootvaste verpakking), kruidnootjes en een paar kerstspulletjes meegenomen. Voorlopig hoeven we niet meer op rantsoen met de hagelslag en Bas kan elke dag weer pindakaas smeren. We wisten niet dat er zoveel spullen in de twee koffers mee konden. Henk biechtte wel op dat hij de koffers bij het inpakken telkens op de weegschaal zette en dat een paar pindakaaspotten helaas moesten thuis blijven. Vandaag kwamen er nog Sinterklaascadeautjes en lekkernijen aan boord, die hebben we maar snel verstopt voordat we al te nieuwsgierig worden (nog maar 29 nachtjes slapen).





Verder hebben we vandaag hebben afscheid genomen van Thijs en Marijke en hun boot Doen, zij zijn nu op weg naar de Kaap Verden. We hebben een ontzettend leuke tijd met ze gehad en hopen ze snel weer ergens tegen te komen.

Na zes dagen bijna onafgebroken regen hebben we vandaag weer eens een beetje buiten kunnen “spelen”.
Johan begon vol goede moed aan het plankje voor de stuurautomaat en Joke had een paar wasjes gedaan. Er viel nog wat regen, telkens in korte buitjes. Met de was is het niet helemaal goed gekomen en het plankje was pas aan het eind van de middag gereed.
De jongens hadden ondertussen bij de Duitse overbuurman (sygreenduck.blogspot.com) een leuk speeltje gezien en mochten de “fietskano” uitproberen. Ze waren er een paar uur zoet mee. Al met al toch een heerlijke dag gehad.

Gisteravond was het nog lang onrustig, we hebben geprobeerd een film te kijken ter afleiding. Het was moeilijk te volgen, doordat we er bijna niets van verstonden door de wind die over de boot gierde. Als we het luik opendeden vanwege wat frisse lucht, dan kregen we telkens druk op onze oren bij een windvlaag. Dat was een nieuw fenomeen voor ons.

De storm werd ook vermeld in het nieuws hier. La Palma had de meest heftige wind tot 150 km/uur, scholen waren gesloten, ferry’s voeren niet en er waren diverse stroomstoringen.








Vanmorgen hebben de mannen eens rondgekeken hier in de haven. De tweemaster “Polski Hak”, een Pools schip van 26 meter en 100 ton, had behoorlijke verfschade. De boot werd telkens zodanig tegen de steiger aangedrukt, dat enkele stootwillen klapten en een electriciteitspaaltje aan de andere kant van de steiger scheef was gedrukt. Gelukkig hadden ze geen structurele schade, vandaag konden ze weer uitvaren richting de Azoren. Marijke van de Doen had foto’s gemaakt, die wij ook mochten gebruiken.
Van een andere boot zijn de scepters uit het dek gerukt, doordat het gangboord onder de steiger terecht kwam. Momenteel is er niemand aan boord, dus dat wordt een natte boel daarbinnen. We voelen mee met de boten met schade. We hopen dat het snel kan worden verholpen.








De schade voor Beluga bleef beperkt tot een kapot gewaaide vlag, eigen schuld, hadden we hem maar moeten strijken (reserve was al aan boord) en een weggewaaid kussen (daar kwamen wij vandaag pas achter). We zijn heel blij dat het rustiger is nu, maar vonden het toch wel een leerzame ervaring.

Er zijn weer twee filmpjes op internet gezet. In het menu links, onder het kopje Filmpjes zijn ze te bekijken.

In het filmpje van de storm is het commentaar van Bas en Tim, de gil is van Joke (zoveel knopen wind vind ik wel heel erg eng). Veel kijkplezier. Hieronder een verkleinde versie van het filmpje van de storm.

De afgelopen dagen hebben we met argusogen de weerkaarten en windverwachtingen gevolgd. Heel duidelijk was te zien hoe Sandy en een grote depressie aan onze kant van de oceaan samen gingen werken. Het resultaat is feitelijk een weersysteem met een breedte van de gehele oceaan. De afbeelding uit de gribfile van vanmorgen laat dit heel fraai zien.





Voor La Palma werd windkracht 6 tot 8 verwacht. Tot ieders verrassing pakt het echter heel wat heftiger uit. Wij meten met grote regelmaat windstoten tot 63 knopen (de grens tussen windkracht 11 en 12).








Diverse boten om ons heen lopen al vrij snel schade op. Een grote tweemaster beschadigt de steiger en loopt zelf ook forse schade op omdat hij steeds heel erg scheef waait. Ze brengen een zware tros naar de overkant van de haven uit, die door een duiker onder water wordt vastgemaakt aan de kade. Zo kunnen ze zich een beetje los trekken met de ankerlier. Op een motorboot naast ons is de kuiptent aan flarden. Een fok rolt uit en kan ternauwernood worden gered. Sommige zeilboten waaien zo scheef dat de lage kant onder de steiger dreigt te komen. Zeilhuiken scheuren en lijnen staan op springen. We zien op zee een groot schip heftig tekeer gaan. Zo te zien proberen ze de beschutting van het eiland op te zoeken.

De herrie in onze boot is ongelofelijk. De hele boot schudt en trilt en ligt scheef alsof we zeilen. Iedereen is bezig om extra lijnen uit te brengen. In de vlagen kan je nauwelijks blijven staan. Wij hebben de boot uiteindelijk aan zo’n 23 lijnen vastliggen. En dan nog staan ze als snaren gespannen. Tot nu toe zijn we er afgekomen met een uitgerafelde vlag. Over het water in de grote havenkom en buiten op zee waait in een metershoge witte massa water en schuim. Bij ons waait het water tot over het dak van de havengebouwen.

Ook op de wal is er veel schade. Bomen waaien om, een stellage met kano’s ligt verfrommeld tegen het hek van de parkeerplaats, dakpannen vallen op straat. De water in de haven is helemaal bruin geworden, vermoedelijk van het modderwater dat langs de berghellingen naar beneden stroomt. Een container op de wal waait om.

De lokale meteodienst waarschuwde vanmorgen voor windkracht 10 en zware regenval. Ook voor woensdag geldt een waarschuwing voor wind en regen. De windwaarschuwing loopt door tot donderdag. Dit gaat dus veel langer dan een paar uur duren. We hebben wat boodschappen gedaan, verschansen ons in de boot en hopen er maar het beste van.

De jongens hebben deze week een duik gemaakt, ze komen heel enthousiast terug. Twee dagen later gaan we met z’n vieren snorkelen en nemen onze camera mee om wat onderwater testfoto’s te maken. Er is helaas geen zon, maar de foto’s zijn toch goed gelukt. Reden om vaker onderwater te gaan kijken.

La Palma is net als de andere Canarische eilanden ontstaan door vulkaanuitbarstingen op de bodem van de Atlantische Oceaan, dit heeft ongeveer drie miljoen jaar geleden plaatsgevonden. Het eiland heeft het actiefste vulkanisme van de archipel, de laatste uitbarsting op het eiland heeft in 1971 plaats gevonden. In september 2011 was de laatste onderwater uitbarsting.
De voet van het eiland ligt op 3500 m onder de zeespiegel en het hoogste punt ligt op 2426 m boven de zeespiegel. La Palma is daarmee wereldwijd gezien het hoogste eiland in relatie tot het aardoppervlak.
We vinden nog meer interessante weetjes als we door het vulkaanlandschap rijden. De poolster staat 431 lichtjaar van ons vandaan en vanwege de astronomische waarnemingen wordt er oranje licht gebruikt voor de straatlantaarns.








In het zuiden gaan we de krater van de Volcán Tenegía beklimmen, de stroming van de uitgespuwde lava van 40 jaar geleden is goed te zien. Overal om ons heen is het zwart, met nuances van grijs, rood en bruin. Op de vulkaangrond zijn veel wijngaarden te vinden, verder is weinig begroeiing. Af en toe komen we een salamander tegen, sommige exemplaren zijn behoorlijk groot. Tim schrikt behoorlijk als er plotseling eentje voor hem opduikt, net wanneer hij zijn schoenen van steentjes ontdoet.

Op de terugweg gaan we langs de vuurtoren en de zoutwinning, deze liggen beide helemaal in het zuiden. Dankzij het droge weer hier, verdampt het zeewater zodat er zout gewonnen kan worden. Het is de enige zoutwinning op de Canaries die nog in vol bedrijf is. Jammer dat er werkzaamheden zijn, zodat we niet echt goed kunnen rondkijken. We zien wel zoutpannen in verschillende stadia van verdamping.

Tijdens onze strooptocht naar spiritus (waar we op koken) komen we in Los Llanos. We kopen de hele voorraad weer op, net als in Santa Cruz. Nu we toch hier zijn, willen we de krater wel eens van de andere kant bekijken.
In het bezoekerscentrum lezen we over de ontstaansgeschiedenis. Een vulkaantop van oorspronkelijk 7000 meter is gaan schuiven en in zee gevallen (restanten zijn gevonden vlak bij de kust). Hierdoor is een vlakte ontstaan, later opgevuld door weer een nieuwe vulkaan. Het resultaat is een prachtig natuurgebied, Caldera de Taburiente. Caldera betekent vuurkrater (nu dus een verkeerde naam) en Taburiente is de rivier uit de krater naar zee stroomt.

Via het zuiden loopt een weg naar de rand van de krater, helaas zijn er maar 16 parkeerplekken. Reserveren kan via internet, dat lukt niet meer vandaag dus gaan we de westkant proberen. Gelukkig is het rustig weer en is de weg open. De bordjes “vallende stenen” staan hier niet voor niets. De jongens ontdoen de weg van een aantal brokken en we zien bij steile stukken veel steentjes op de weg liggen.












Beneden aangekomen lopen we een stuk door de droge rivierbedding. Aan de sporen te zien kan het water hier erg hoog komen, dan moet je hier echt niet zijn dus. Sommige stenen zijn groen uitgeslagen, duidelijke sporen van koper.
We voelen ons behoorlijk klein zo op de bodem, de wanden torenen hoog boven ons uit. Dat de oorspronkelijke bewoners hier in grotten woonden is moeilijk voor te stellen.
Gedurende de Spaanse verovering van de Canarische Eilanden in de 15e eeuw was de caldera de plek waar de voormalige bewoners van de archipel, de Guanches, het laatst standhielden. Het bleek onneembaar te zijn voor de Spanjaarden en ze versloegen enkel de Guanches door hun leider in een hinderlaag te lokken onder het voorwendsel te willen onderhandelen.