Categorie:Drie zomers Oostzee

We gaan vroeg uit de veren en tanken eerst nog diesel, voordat we weer op de motor onze weg vervolgen. De vaartocht gaat verder over het Noord-Oostzee kanaal naar de sluizen bij Holtenau. We tuffen rustig voort en worden ingehaald door de vele grote zeeschepen, die net als wij gebruik maken van het kanaal. Tim spot onderweg nog een hertje, dat rustig langs de oever staat te grazen.

Als we in Holtenau aankomen blijken de kleine sluizen al heel lang buiten gebruik te zijn. We moeten door een van de twee grote sluizen, waar ook de zeeschepen schutten. We hebben geluk, al na een minuut of 40 wordt de zuidelijke sluis speciaal voor alle wachtende jachten geopend. Wat een verschil met de puinhoop die we in de Lorentzsluis meemaakten. Op een enkeling na varen alle jachten keurig op een rijtje links en rechts de sluis in.
Twee oudere mensen vragen of ze bij ons langszij mogen. Johan knoopt een gesprek aan en het blijkt dat zij al 12 keer naar Zweden zijn geweest. Dat levert een aantal goede tips op. Ook interessant (en naar onze mening nogal bizar) is dat één van de twee grote sluizen bij Holtenau volgende week ook dicht gaat voor renovatie. Onze buren denken dat de wachttijden voor jachten kan oplopen tot minstens een dag. Aan de kanaalzijde is hier echter een steigertje waar hooguit een stuk of 15 jachten kunnen liggen. Nogal onbegrijpelijk is dat in Brunsbüttel aan de andere kant van het kanaal ook een van de grote sluizen dicht gaat, maar om de capaciteit op peil te houden eerst een nieuwe grote sluis wordt gebouwd. Wat er in Brunsbüttel in gaat moet er in Holtenau weer uit. We zijn benieuwd hoe dit er in het hoogseizoen aan toe zal gaan, nog afgezien van de zeeschepen die van deze zeer druk bevaren waterweg gebruik maken.

We varen de sluis uit en schuin aan de overkant, op een mijl of drie, ligt de badplaats Laboe, met maar liefst drie havens om uit te kiezen. In de middelste vinden we na enig rondvaren een plekje dat passend is voor Beluga.
We eten aan boord een prima maaltje met onze nieuw ontdekte “brat kartoffelen” uit de Duitse supermarkt. Johan kookt, Joke wast af en Tim droogt af. Tim schroeft de dop van een deksel omdat er vuil onder zit. Als hij het vast schroeft zet hij te veel kracht en met een fikse knal valt de dop uit elkaar in drie stukken.
Later blijkt dat Joke de toiletkranen open heeft laten staan, waardoor er een kleine overstroming heeft plaatsgevonden. Daardoor kan ze na de afwas meteen aan de slag om de voorste bilg leeg te pompen en schoon te maken, gelukkig met behulp van de mannen.

Grijnzend constateert Johan dat de stand in onze stommiteiten-wedstrijd nu Johan-Tim-Joke 1-1-1 is.

Een gevalletje “blooper” 🙂

Alle boten hebben navigatieverlichting. Daarvan zijn er verschillende soorten, maar ze hebben allemaal een groen licht aan de ene zijkant en een rood licht aan de andere. Gecombineerd met wat witte lichten kan je zo ’s nachts zien of een boot op je af komt, van je af vaart of dwars langs komt.
Ook wij hebben dit op de Beluga, in twee soorten: een driekleuren licht in de top van de mast en een verlichting voor als je op de motor vaart, wat nog altijd “stoomlicht” heet: een wit vooruitschijnend licht in de mast, een wit achteruitschijnend licht aan de achterkant en ook weer een groen aan de ene kant en een rood licht aan andere kant.

Als we de Elbe opvaren wordt het donker. We varen op de motor, dus doen we heel professioneel onze stoomverlichting aan. Tim is nog een beetje wakker en merkt alert op dat een passerende politieboot het groene licht aan de verkeerde kant heeft. Hij kijkt naar achteren en ziet een hele rij zeeschepen varen, allemaal met het groene licht aan de verkeerde kant! Wij hebben namelijk het groene en rode licht andersom zitten. Dit is een geval van “zijn wij gek of zijn al die andere boten gek”. “Nou”, zegt Johan: “een simpel ezelsbruggetje is GRAS. Groen Rechts Aan Stuurboord”. Maar tot onze stomme verbazing is het gras niet groen maar rood. Ze zitten verkeerd om!
Met het schaamrood op de kaken doen we onze stoomlichten maar weer uit en het driekleuren toplicht weer aan. Dan varen we niet meer zo heel erg illegaal.

Later, in Rendsburg gaat Johan aan de slag om de lichten om te keren. Dat is nog niet zo eenvoudig, omdat de groene en rode sectoren een specifieke hoek van 112,5 graden moeten bestrijken. We hadden ooit oude lampen, waarvan het gekleurde glas bijna ondoorzichtig was geworden, dus heeft Johan die een keer vervangen door nieuwe. Nu hebben dit soort lampen altijd een standaard ophangbeugeltje. Nader onderzoek leerde ons dat die beugeltjes bij ons verkeerd gemonteerd zitten. Om groen en rood toch goed te plaatsen waren de oude lampen verbouwd. Dat had Johan over het hoofd gezien en zonder er verder over na te denken de nieuwe opgehangen, met als gevolg de omgekeerde kleuren. Met enig improvisatiewerk weten we dit op te lossen. Als Tim en Joke uit Rendsburg terugkomen met de boodschappen heeft Johan de lichten nu wel aan de goede kant gemaakt.

’s Avonds gaan we nog een ijsje halen bij de ijssalon, die Tim en Joke tijdens het boodschappen doen hebben gespot. Het is tenslotte vakantie!

De weersvooruitzichten voor de komende dagen zijn niet ideaal, maar ze beloven tot dinsdagnacht rustig weer. Daarna zal de wind in de Duitse Bocht flink toenemen. We besluiten door te gaan naar Makkum, waar we aan het begin van de avond voor anker gaan bij Kornwerderzand. Onderweg was het warm en vrijwel windstil, dus kwam er weer een enorme muggenplaag uit het IJsselmeer tevoorschijn. Aan het einde van de dag lagen overal grote bergen dode muggen in het gangboord. Genoeg reden voor ons om te verlangen naar zout water!

Na een laatste controle van het weerbericht besluiten we om vanuit Makkum in één keer te sprong naar Cuxhaven te gaan wagen. Een afstand van 180 mijl, met een verwachte aankomst in de nacht van dinsdag. We moeten eerst door de Lorentz sluis. Het is druk en een aantal voordringers zorgen voor de onvermijdelijke puinhoop. Wij sluiten achterin de sluis aan. Voor ons is een stevige discussie gaande, omdat de ergste brokkenpiloot tegen een aantal boten is gevaren en schade heeft veroorzaakt.
Als ze de sluis uitvaren liggen ze nog steeds aan elkaar gebonden en gaan langzaam aan naar de kant, ongetwijfeld om de verzekeringsgegevens uit te wisselen. Wij moeten het daarom rustig aan doen en zijn genoodzaakt om een opdringerige boot aan te manen een heel klein beetje afstand te houden.

We gaan nog even bij Harlingen de haven in om het roertje van de windvaan op te hangen in het water. We varen uit en zijn benieuwd hoe het zal gaan. Met een flinke wind tegen gaan we tussen Terschelling en Vlieland de zee op.

Eenmaal op zee kunnen we een tijdlang zeilen, terwijl Arie, de trouwe windvaan, stuurt. We komen al snel in het wachtritme. De wind neemt in de avond en nacht af en we moeten op de motor verder, terwijl de nieuwe stuurautomaat het sturen overneemt van Arie.

We houden de weerberichten in de gaten, met name waar de onweersbuien worden verwacht. In onze omgeving is niets aan de hand. Het wordt wel af en toe mistig, maar met hulp van de AIS en de radar blijft alles onder controle.
Om de beurt slapen we alledrie prima. Het weer blijft zich keurig aan de verwachtingen houden, we krijgen dus wat zwakke tegenwind. Maar al met al blijft het rustig.

Tim vist de gegevens van passerende schepen op uit de AIS. Joke heeft brooddeeg gemaakt en Johan bakt het brood.

De boot ploegt voort en de volgende nacht dient zich aan. In donker verkennen we de boeien van de Elbegeul en zonder problemen lopen we om kwart voor twee ’s nachts Cuxhaven binnen. We zijn redelijk moe, maar wel heel tevreden. Voor Tim is het extra leuk, omdat we zijn vakantiedagen niet verwaaid in een tussenliggende haven hoeven door te brengen. Dinsdag zeilen we op het fokje een winderige en hobbelige Elbe op naar Brunsbüttel. In het wachtgebied voor de sluis moet de motor flink aan het werk om de boot op zijn plek te houden tegen de wind en stroming in. Johan ziet 29 knopen op de windmeter, we zijn blij dat we niet meer op zee zitten. Bij het binnenvaren van de sluis, zien we de golven binnenrollen en moeten we helemaal achterin afmeren om een beetje rustig te kunnen liggen. Even later leggen we aan in het haventje en trakteren onszelf op een etentje.

Woensdag varen we het Noord-Oostzee-kanaal op. Na 65 kilometer kanaal varen we de Ober Eidersee op en stoppen in de jachthaven in Rendsburg. Het waait heel hard, de verwachte storm op de Noordzee is inderdaad gekomen. Het is nog even spannend om de box in te varen met de sterke dwarswind, maar ook dat klusje klaren we goed. Tijd om te proosten en morgen een rustdagje in Rendsburg!

Donderdag start het hemelvaartweekend met een zeiltocht van onze Watersport Vereniging Bruynzeel. Joke zit samen met twee andere leden in de evenementencommissie en is dit weekend flottielje-leidster. Na de koffie en het palaver van de “Hemelvaart Adventure Bruynzeel” gaan we via Amsterdam naar het Markermeer.

We zeilen via Pampus en het Paard van Marken naar het oosten. Het is prima zeilweer en we genieten volop.

Met vijf boten gaan we voor anker bij de Blocq van Kuffeler. Met de bijbootjes komen onze watersportvrienden gezellig bij ons aan boord.

Na de borrel is het tijd voor de potluck, we genieten van elkaars eigenbereide gerechten en blijven nog lang nakletsen.

De volgende dag gaan we op weg naar Hoorn, daar sluiten nog twee boten aan. Eind van de middag is het wederom tijd voor de borrel, nu wel op de steiger. Daarna nog lekker gegeten bij de Watersportverening Hoorn.

’s Morgens ontbijten we gezamenlijk in De Loods, waarna we afscheid nemen van elkaar.
De Beluga-bemanning gaat noordwaarts, op weg naar de Oostzee.

Met de nieuwe vaarplannen komen ook de wensen voor een paar nieuwe dingen op de boot. We hebben nog geen kacheltje aan boord en denken dat het wel comfortabel is om het binnen een beetje te kunnen verwarmen. Verder zullen we nu veel meer met zijn tweeën varen, dus kijken we ook naar de mogelijkheden voor een stuurautomaat en gaan op zoek naar een handige AIS.

Het installeren van de verwarming is nogal een gepuzzel, maar het is uiteindelijk gelukt. Het kleinste model blijkt ruim voldoende om de boot op een aangename temperatuur te brengen. Onderwijl komt het voorjaar er weer aan en wordt het tijd om de boot weer naar de zomerstek te varen. Achter een binnenvaarder aan sukkelen we op ons gemak naar Haarlem. Alle bruggen gaan, dankzij onze voorligger, heel vlot open! De volgende dag varen we door naar Zaandam, waar we onze zomerligplaats heben.

Om de handen vrij te hebben bij het hijsen en strijken van de zeilen willen we een eenvoudige stuurautomaat hebben. Arie, onze trouwe windvaan zal het zware werk blijven doen. We kiezen voor het model met een ring op het stuurwiel. In de winkel krijgen we een doos vol onderdelen in de handen gedrukt en kan Johan aan de slag om het te installeren. Hij vervangt ook de stuurkabel, de oude begonnen tekenen van slijtage te vertonen.

We klussen weer heel wat af. Een losgeraakt luikje in de vloer weer wordt weer begaanbaar gemaakt, er komt een handig plankje voor de trechter die we gebruiken om brandstof te vullen. Verder houden we ons bezig met allerlei voorbereidingen en we zijn inmiddels ook gezwicht voor een AIS. Dit is een apparaat dat gegevens uitzendt en ontvangt, waardoor de scheepvaart ons beter kan zien en wij hun. De AIS geeft voor elk schip in de buurt ook aan hoe dicht bij het komt en je kan een alarm instellen als de afstand te klein wordt. Ook kan je zien waar je hebt gevaren op een aantal websites, leuk voor het thuisfront!

We gaan in de zomer een paar keer een weekje varen op het Markermeer, IJsselmeer en op de Waddenzee. Makkum is één van onze favoriete plaatsen, er heerst altijd een leuke sfeer die herinnert aan de oude zeilvaart. We komen er bijna elk jaar wel een keer terug en wandelen door het oude stadje. Joke vind al snel alle plekken met Pokemons, dus gaan we maar eens op jacht.

Het geeft altijd weer een vrij gevoel als de sluizen opengaan en we weer op het ruime water kunnen zeilen. Joke en Johan leren onderwijl om met zijn tweetjes de boot te bemannen. De zoons kunnen niet altijd meer mee wegens hun werk en studie.

Tijdens de vakantie gaan Tim en Bas ook mee. In Den Helder komen we de schepen van de Clipperrace tegen. Tijdens bezoek aan een boot verbazen we ons over de spartaanse inrichting van de raceboten. Ze zorgen voor een kleurrijk plaatje in de binnenhaven. Met Bas aan het roer hebben we nog een mooie stevige zeiltocht op het Markermeer, waarbij hij het voor het voor elkaar krijgt dat het gangboord in het water komt, dit was voor het laatst in de Carieb onderweg naar Marie Galante gebeurd.

We kijken tevreden terug op het zeilseizoen en maken plannen voor volgend jaar. Het idee begint zich te vormen om eens richting de Oostzee te gaan.

Het wordt mooi weer tijdens het Hemelvaart weekend, dus hebben we een goede aanleiding om er eens op uit te trekken. Bas zit in Sint Maarten en Tim werkt hard aan zijn afstudeeropdracht. Johan en Joke moeten maar eens leren om met zijn tweetjes de Beluga te bemannen. Coen en Jasmin nodigen ons uit om mee te gaan naar Hoorn, waar we zelfs mee mogen barbequeën ter gelegenheid van de verjaardag van Coen! Jan (ook een WvB lid) ligt er ook met de Echo en het wordt een heel gezellige avond.

De Mero en de Echo gaan de volgende dag naar Medemblik, maar wij besluiten nog een dagje in Hoorn te blijven. We hebben Hoorn nog nooit echt bezocht, dus willen we eens rustig rondkijken. We hebben een heel mooi plekje achterin de Gemeentehaven. Zaterdag gaan we spelevaren op het Markermeer. We besluiten om met een paar slagen op te kruisen naar Lelystad, goed om de overstagmanoeure met zijn tweetjes te oefenen. We beginnen met weinig wind, maar gaandeweg neemt de wind toe tot een knoop of 17. Het wordt een leuke zeiltocht.

Zondag willen we naar Urk, maar de wind staat tegen, dus we gooien het roer om en varen voor de wind op het fokje naar Enkhuizen. Natuurlijk kunnen we de verleiding niet weerstaan om daar onze favoriete ijstent en ons favoriete kibbeling-restaurantje te bezoeken. Maandag varen we met een stevige oostenwind in recordtempo naar Durgerdam, waar we voor anker gaan. Dinsdag is de laatste mooie dag, dus gaan we weer naar de haven. Een veelbelovend begin van het vaarseizoen 2016!

Nee we krijgen geen nieuwe keuken, we zijn lid geworden van de Watersportvereniging Bruynzeel (WvB). Vorig jaar had Coen van de Mero ons de tip gegeven om een aanvraag bij de WvB te doen en we hebben het geluk dat er een ligplaats is vrijgekomen, nota bene naast de Mero! Onze nieuwe stek ligt aan het Noordzeekanaal en is een goed uitgangspunt om weer eens wat leuke vaartochten te maken met onze Beluga.
We zeggen per 1 april de oude ligplaats op en varen de boot via Haarlem naar de Bruynzeel haven. Het is behoorlijk koud, maar verder goed weer met niet al te veel wind. We maken er meteen maar een weekendtochtje van.

Zoals gebruikelijk begint ook meteen de voorjaarsschoonmaak. Stap voor stap maken we de boot weer in orde voor het nieuwe seizoen. Schoonmaak, de zeilen erop, de watertanks reinigen, spullen aan boord sjouwen en ga zo maar door.

We lossen nog een probleempje op met de drinkwaterkraan. De uitloop lekte al een tijd en bleek onderaan gescheurd te zijn. Het lukt om een nieuwe uitloop op de kop te tikken, zodat het euvel eenvoudig kan worden verholpen.