Ruim twee weken zijn we weggeweest, lekker zeilen en vakantie vieren.
Met de boot van Johan z’n broer hebben we het IJsselmeer en drie Waddeneilanden bezocht.
Na eventjes wennen weten we weer hoe we moeten zeilen, aanleggen en manoeuvreren in de sluis.
Zelfs zeilen met windkracht 6-7 ging ons goed af, spectaculair varen dankzij wind tegen stroom.
Het weer was fantastisch en we hebben erg genoten. Met nieuwe moed gaan we weer aan de slag met onze eigen boot.
Na uitgebreid speuren, twijfelen en advies inwinnen, hebben we besloten dat er een Aries windvaan stuurinrichting op de boot komt. Het was mooi weer, dus tijd om “Arie” maar eens aan boord te brengen en te bezien hoe alles past en waar de steunen komen te zitten. De bouwers van de boot hebben fiks uitgepakt, de 5 centimeter lange bouten die met Arie werden meegeleverd zijn niet lang genoeg om binnen in de romp ruimte te laten om een moer erop te kunnen draaien.
Met een geïmproviseerde hijsinstallatie takelen we Arie op en hangen we hem op zijn plaats. Bas en Tim komen elk een dag assisteren. Erg handig omdat ik in de bijboot moet om van daar uit te werken.
We hebben inmiddels alle gaten geboord (natuurlijk kwamen we precies op ingepolyesterde metalen strippen uit). Nu nog langere bouten aanschaffen en de laatste montage uitvoeren, dan is dit ook weer klaar.
De dwarsgelegen dieseltank dient verwijderd te worden. Geen makkelijke opgave, eerst de schotten slopen en dan voorzichtig de tank zo manoeuvreren dat ie door de deuropening kan. Deurtje zit in de weg, dus die ook maar even eruit halen. Na een hoop heen en weer geloop tussen de beide hutten, heb ik de tank half in de hoofdkajuit gesleept.
Johan komt erbij en samen duwen we het gevaarte de kajuittrap op. Door deze actie zetten we onszelf behoorlijk klem, er staat namelijk niemand buiten. De mobiele telefoon biedt uitkomst, Johan belt zijn broer die op 100 meter afstand van ons aan het werk is. Met z’n vieren weten we het onding ook nog van de boot af te slepen. We hebben mazzel want de scepterpaaltjes die Johan ’s morgens verwijderd heeft staan zo niet meer in de weg.
Om beide dieseltanks te kunnen legen hebben we een heleboel jerrycans nodig. Via www.marktplaats.nl kunnen we die voor 2 euro per stuk ophalen. We hebben gisteravond 10 stuks van 20 liter ingeslagen dus dat moet wel genoeg zijn.
Dankzij Annelies en Wout (onze bootburen) kan Johan met een handige pomp de jerrycans vullen, helemaal netjes en keurig schoon op deze manier. De oorspronkelijke kieltank (helemaal onderin de boot) blijkt zwaar vervuilde diesel te bevatten (wat we al wisten van de vorige eigenaar), er komt zo’n 80 liter uit. De overdwars tank, die moet verdwijnen in verband met de bereikbaarheid van de schroefas, bevat zo’n 40 liter licht vervuilde diesel. Helaas blijkt één jerrycan lek te zijn, zodat we uiteindelijk toch nog op onze knietjes aan het soppen zijn.
Eindelijk echt mooi weer, dus tijd om de potdeksel (rand om de boot) te restaureren. Het liefst zou Johan de rand willen vervangen, maar dan zijn we over twee jaar nog bezig. Dit jaar lukt het ook al niet om te gaan varen, dus volgend jaar willen we echt klaar zijn met de klussen. Compromissen sluiten dus. Om de houten onderdelen weer vast te maken gaat Johan 75 lange bouten erin schroeven.
Buurman Joop komt te hulp met een stapel lijmklemmen, die heel erg van pas komen. De oude kit halen we eruit en vervangen die door epoxy, zodat alles weer stevig in elkaar zit.
Ondertussen wordt er ook nog geschilderd en gelakt. Het schot in de voorpunt waar een groot gat in zat is na veel schuren en plamuren erg netjes geworden.
Heerlijk twee dagen er even tussenuit geweest, lekker gezeild met Henk en Marga op hun nieuwe boot. We zijn helemaal uitgewaaid, hebben het zeilgevoel weer te pakken en vol goede moed gaan we aan de slag.
Het ‘nadeel’ van ons uitje is dat we verwend zijn met een compleet schip: een fijne boegschroef, een handige autopilot, een dubbel stuurwiel, een lekker beschutte stuurplek etc.
We waren al tot de conclusie gekomen dat onze stuurpomp vervangen moet worden, te veel speling in de lagers. Zo door filosoferend komen we tot de meest fantastische ideeën, als dit.. dan dat…en dan zus en zo. Daarmee komen ook de twijfels, hoe, wat, waar en wie het weet mag het zeggen. Na twee dagen brainstormen en alle catalogi doorbladeren komen we weer in het hier en nu en besluiten we om het stuurwiel te verplaatsen en een nieuwe stuurpomp te bestellen. Wat Johan al met natte vingerwerk bedacht had wordt onderbouwd door het uitrekenen van het roermoment. Nu snap ik ook hoe het in elkaar zit en dat geeft weer een goed gevoel.
.
Langzamerhand komt het volgende project in zicht, het opknappen van de achterhutten. Als we Bas z’n hut ontruimd hebben kunnen we eens goed kijken wat er gedaan moet worden. Nou dat valt weer tegen, de dieseltank is zodanig geplaatst dat niemand ooit bij het vetkoord van de schroefas komt. Dus er zit niets anders op dan de dieseltank eruit te gaan halen.
Dat levert gelijk weer een aantal hoofdbrekens op. Waar komt dan weer een nieuwe tank? Krijgen we die tank er wel uit? Waar laten we de diesel die er nu inzit?
Genoeg stof om na te denken voorlopig.
Willen we vaste ramen met daar boven op een sprayhood, of alleen maar een sprayhood? Het besluit viel in het voordeel van de vaste ramen uit. De plastic ramen van een sprayhood zijn toch altijd enigszins wazig om goed door te kunnen kijken. Daarom moest er een ontwerp worden gemaakt. Het ontwerp bestaat uit vijf ramen, drie aan de voorkant met twee zijramen. We hebben geen tekeningen van de boot, dus hebben we het ontwerp met hardboard op ware grootte gedaan.
Als je over die rand op het dek gaat nadenken, dan komen interssante wiskundige vraagstukken naar voren. De hoeken moeten heel nauwkeurig zijn, anders ontstaan grote afwijkingen in de vorm van de ramen. We zijn naar de leverancier gereden en hebben een stukje van het raamprofiel meegekregen, zodat we de vorm van de bovenzijde konden bepalen.
Het resultaat mag er wezen, compleet met een soort brievenbussen om de lijnen die naar de kuip lopen door te laten. Nu nog wachten op een betere temperatuur om het geheel af te lakken.
Het is prachtig weer vandaag, dus alle luiken open, truien uit en lekker aan de slag.
Oh ja, vandaag zouden we nog even nadenken over het voorste deel van de voorpunt. Die is wel afgesloten maar niet waterdicht, we kunnen er op geen enkele manier bij. Gat maken of zo laten, maar dan kunnen we ook nooit een inspectie uitvoeren. Stel dat we ooit ergens tegenaan varen, dan wil je wel precies weten wat er aan de hand is. Dus besluiten we om dat deel toch toegankelijk en volledig waterdicht te maken (met schroefdeksels). Ik bedenk gelijk dat het wel een leuk vak is voor de chipszakken en het wc-papier (beide licht van gewicht). Johan gaat meteen de gaten zagen, kunnen we ons ook niet meer bedenken.
Als het dan toch lekker weer is, duik ik maar weer eens onder de vloer. Hier is het nog een beetje koel en de verf kan dan goed uitdampen. Tijdens het schoonmaken van mijn handen kom ik erachter dat ik ook mijn haar als kwast heb gebruikt. Nou ja, nog een beetje wit en oranje erdoor en ik ben klaar voor Koninginnedag morgen.
In de voorpunt daal ik langzaam af naar beneden. Het schot langs de vloer zit vol met diepe krassen (oogt wel erg als oude zooi). We gaan experimenteren met kleurlak om de krassen zoveel mogelijk onzichtbaar te maken. Dat lukt heel aardig en vervolgens nog even twee keer lakken, alleen valt dat niet mee. Ik wring me in alle bochten, maar hoe ik ook lig (languit op mijn rug, zij of buik) er zit steeds een arm of schouder in de weg. Ach met slechts een blauwe plek en een beetje spierpijn is het resultaat weer helemaal mooi.
De volgende uitdaging is het verven van de ‘kelder’, ook zo’n leuk ‘ik kom er net niet bij’ project. Bij het leegruimen kom ik nog meer oude zooi tegen, Spa flessen uit de vorige eeuw (t.h.t. 03-1998). Het water oogt nog helder, maar ondanks flink schudden bruist de Spa rood toch echt niet meer. 