Auteur:Sail-Beluga

De volgende dag gaan we met windkracht 6 naar De Blocq van Kuffeler.
De weg van lagerwal-manoeuvre werkt goed, van te voren doorgenomen en ieder doet precies wat ie moet doen.
Ook nu danst de boot over de golven.
We racen op de kotterfok en een beetje motor langs de dijk aan lagerwal. <


Als we bij de sluis komen kunnen we gelijk naar binnen, we zakken 5 meter en varen voor het eerst naar de
Noorderplassen. De jongens hebben het voorbereidende werk gedaan met behulp van Google Earth.
Ze weten zelfs hoe we een klein bruggetje vanaf het water kunnen bedienen.

We leggen aan bij kennissen die daar wonen op de toepasselijke Fokkeboom.
Als we net klaar zijn met eten en willen beginnen met de afwas, komen Jeroen en Gina aanlopen.
Ze komen net uit hun werk en zijn benieuwd naar ons en de boot.
We kletsen de hele avond onder genot van meerdere glaasjes wijn, de afwas moet wachten tot de volgende ochtend.
Voor het weekend hebben we een prima plek om de aangekondige stormachtige wind en regen uit te zitten.


Zaterdag doen we klusjes binnen, lezen dikke boeken, drinken koffie bij Gina en Jeroen en liggen lui op de bank.
Zondag doen we het nog eens dunnetjes over. Na twee dagen regen en heel veel wind vinden we het wel genoeg.
Morgen wordt het rustiger en gaan we weer verder, Jeroen en Gina gaan weer aan het werk dus wij ook.

Nog even bij de watersportwinkel langs om laarzen voor de jongens te kopen.
We vertrekken met weinig wind, motoren de geul uit en hijsen de zeilen.
De wind staat pal tegen, we gaan kruisen en berekenen dat het wel lang zal duren voor we bij De Blocq zijn.
Tot onze verrassing gaan we hoger aan de wind dan we dachten, met een keer kruisen zitten we al iets
voorbij De Blocq. We zeilen zo lekker dat we wel naar Volendam kunnen gaan.



Uiteindelijk kiezen we voor Lelystad, de kibbeling moet maar even wachten.
De wind is inmiddels toegenomen tot ruim windkracht 5. De boot doet het uitstekend en de bemanning ook. Bas zit relaxed te lezen, net als vroeger heeft hij geen last van de golven.

Maandagavond slapen we voor het eerst aan boord, we staan versteld van de ruimte die we hebben. Volle kratten, dozen en tassen worden uitgeruimd en voor alles verzinnen we een plek. De kleding van ons verdwijnt in de kastjes van de voorpunt en er is nog steeds ruimte over. Tjonge, dat is nog eens gaaf. Alleen de jongens die klagen een beetje want die hebben nog geen eigen kast. Dat wordt nog en behoorlijke klus voor de komende winter.
Na een eerste nacht slapen hebben we allemaal een beetje last van onze rug, de huidige matrassen zijn wel erg hard. De middag hebben we toch nog een paar uurtjes over, dus hup naar de Ikea. We kopen oplegmatrasjes en dat blijkt een hoop te schelen.



We slenteren langs de bekende handige spulletjes, Bas ziet opeens handige patrijspoort-verduisteringsgordijntjes. Het blijken eigenlijk
muismatten te zijn, maakt niet uit we nemen er 13 mee. Nu alleen nog op zoek naar zuignapjes om ze bevestigen.
Van dinsdag op woensdag gaan we door Amsterdam, via de staandemastroute. De lichten van de Schipholbrug springen op dubbel rood, net als wij komen aanvaren. Er blijkt een storing te zijn, gelukkig hebben we nog genoeg tijd en gaan lekker eten maken. Na twee uur heeft de monteur de storing verholpen en kunnen we naar de Nieuwe Meer. We hebben een vlotte tocht door de grachten (alleen de buiskap even laten zakken voor het zicht, de ramen zijn te donker in de nacht) en ’s nachts om half vier meren we af aan de Houtmanskade. De volgende ochtend blijkt het water in de gootsteen niet meer weg te lopen, we vermoeden een luchtbel in de slang naar beneden. We hebben er nooit bij stilgestaan dat er in een boot geen sifon nodig is. We waren toch al van plan om naar de Kniest (grote watersportwinkel) in Muiderzand te varen, dus hup motor starten en vertrekken. Een emmer dient tijdelijk als gootsteen. We hebben nog tijd om te zeilen, de lazyjacks worden nog aangepast en we krijgen weer een beetje zeilervaring. Johan is tevreden hoe snel de boot loopt met weinig wind, 4,2 knopen snelheid met 7 knopen wind. <


Aan het eind van de dag is het afvoerprobleem opgelost en hebben we een goed gevoel over de eerste testfase.

Vandaag zijn we zover dat we officieel het project aan de boot gereed verklaren. Na drie jaar werken zijn de megaklussen gedaan. Er blijft natuurlijk nog een wensenlijst over, maar dat is peanuts met wat we tot nu toe gedaan hebben. Gelukkig wisten we het niet allemaal van te voren, want dan waren we er nooit aan begonnen. We vinden dat we het er super vanaf hebben gebracht met z’n viertjes, dus tijd voor een ritueel. Joke doet dat op sjamanistische wijze en Johan volgens oud zeemansgebruik.
De jongens doen serieus mee. Joke heeft eigenlijk ratels en trommels nodig (hebben we niet aan boord), maar Tim en Bas vinden dat de lieren ook ratelen en doen dan ook erg hun best om geluid te maken.





Na alle officiele handelingen is het tijd voor champagne en slagroomsoesjes. Zelfs de jongens drinken een glaasje mee. We proosten op mooie zeilreizen.



Nu het helemaal onze eigen energetisch schone boot is hangen we allemaal onze schilderijtjes op, de cadeautjes van Henk en Marga en een schilderij van de Needles.

Het regent, het stormt en het is koud, het lijkt wel herfst.
Eigenlijk wilden we al met vakantie, maar het weer zit tegen en we zijn ook nog niet helemaal klaar met de laatste klusjes.
Toch maar weer naar de boot vandaag dan, Johan is de koelkast aan het testen. Dus die ook gelijk even checken. De nieuwe schuimrubbers, die het gat opvullen van de bedden, worden bekleed met lappen stof. Bas gaat zijn lap met de hand vast naaien, helaas nog geen foto van gemaakt. Er gaat een hele nieuwe wereld voor hem open, tja het zeilersbestaan gaat verder dan de schoolbanken. Joke is nog bezig met de antislipmatjes en Johan hangt nog een haak op en ruimt van alles op. Ondertussen loeit de wind om de boot, we ontdekken diverse lekkages en de boot gaat zo scheef dat ons af en toe moeten vasthouden.

Als we aan het eind van de dag naar huis gaan, waaien we zowat van de steiger af. Tjonge het waait echt hard (vlagen van windkracht 10 blijkt later). Bij de auto aangekomen bedenkt Johan dat we nog een landvast extra kunnen beleggen. Bas en Joke rennen weer terug en komen als verzopen katten melden dat ook deze klus weer gereed is.

Zelfs op zondag zijn we op de boot te vinden. In de toiletruimte worden diverse bakjes, een toiletrolhouder, rekjes, de wc-borstel etc opgehangen. We zijn zo druk bezig, dat we niet eens in de gaten hebben dat Henk en Marga buiten de boot aan het bewonderen zijn. “Joohoo, iemand thuis?” roept Henk. Fijn, mooi even tijd voor pauze en lekker bijkletsen. Johan geniet van het gezelschap en wil meteen een stukje gaan varen. Die klusjes komen later wel, gelijk heeft ie. Iedereen geniet, Henk zit zelfs achter het stuurwiel en Marga heeft een lekker plekje op de boegspriet gevonden.

Deze week zijn we bezig om de boot weer een beetje aan te kleden.
Johan verzucht al: “nu de boot in het water ligt zijn we nog harder en langer aan het werk dan toen ie op de kant stond”. Ik heb bijna de neiging om mijn verfoverall buiten op te hangen in de vlaggemast, om het goede einde van ons project kenbaar te maken. Het mogelijke commentaar van de buurt weerhoud me van deze actie. We zijn trots op onszelf dat we deze mega-klus tot een goed einde hebben gebracht. Tja, we zijn nu echt bijna klaar (nog een week klussen, hopen we).

Bas en Johan gaan aan de slag met de windvaan Aries. Arie (zo wordt ie in de wandelgangen genoemd) wordt keurig opgehangen.

De vlaggelijntjes gaan weer in de mast. Leuk klusje voor de jongens, met de Topclimber gaan ze naar boven. Even wennen weer om daar boven aan een touw te wiebelen.


Verder worden allerlei haakjes in de boot opgehangen, antislipmatjes op maat geknipt en in de kasten gelegd.

Thuis wordt de boel ook eens flink opgeruimd, we komen allerlei zooi en soms nog iets bruikbaars tegen van de vorige eigenaar. De overgebleven rol glasmat wordt op marktplaats.nl gezet en het reddingsvlot gaat weer naar de boot.

Tim is jarig vandaag, alweer 17. Toch gaat hij mee naar de boot, gister hebben we het uitgebreid gevierd. De zeilen worden te voorschijn gehaald en gehesen. We beginnen met de kotterfok, met de hand hijsen gaat net. De grote fok hijsen is heel wat zwaarder, Bas hangt met zijn hele gewicht aan de fokkeval maar er gebeurt niets.


Johan verzint een list, hij gebruikt twee lieren en dat gaat een stuk makkelijker.
Nadat het grootzeil erop staat, gaat Tim meteen proberen om erin te gaan zitten zoals hij dat vroeger deed. Het lukt nog en hij geniet van het uitzicht.


Dan nog even de ramen en de buiskap erop en de aankleding is compleet. Beluga wordt steeds completer en ligt te glimmen in het water. Net als wij, maar dan van trots.

Dinsdag zijn we vroeg aanwezig, de boot gaat te water en het is de bedoeling om hem over te varen naar de mastenmaker. Het weer is erg wisselvallig, we zien al een donkere lucht aankomen met onweer. Tja, wel onweer of toch geen onweer. De weerberichten zijn ook verschillend, ’s morgens regen en ’s middags ook. Volgens de havenmedewerker is het beter om nu te gaan dan te wachten, hij stuurt de mannen de boot op en geeft de boot nog een duwtje. Zo die gaan varen.

Gelukkig drijft het meeste onweer langs. De mannen leggen de afstand naar Alphen aan de Rijn in een snel tempo af, slecht 1 uur en 20 minuten later leggen ze al weer aan. Als we met z’n allen op de boot staan begint het te regenen. We pakken onze spullen in en gaan met een gerust hart weg. Nog even langs de Princehaven en dan lekker twee dagen bootvrij.


Vrijdag halen we de boot weer op en aan het eind van de dag ligt Beluga na drie jaar weer in een echte box met de mast erop.

Maandag zijn we met z’n drieen bezig om de laatste klusjes af te maken. Bas en Joke poetsen het laatste stukje romp. We zorgen dat de schroefas voldoende vet heeft en Johan sluit het waterpompje aan. Harry komt nog even langs om de schroef weer stevig vast te maken.
Nu de boot zo stil staat kunnen we de totale lengte makkelijk opmeten, van kop (boegspriet) tot en met kont (roer) is het 12,95 m.

Het is een zeer warme dag, zeker in de loods. Gelukkig zijn we vrij vroeg klaar en kan de auto naast de boot staan. We ruimen alles op, zodat de boot morgen zo weer te water gelaten kan worden.



Om het einde van het project te vieren, gaan we uit eten. Lekker aan het strand genieten we van een heerlijke maaltijd. We krijgen al helemaal het vakantiegevoel te pakken. Nog een paar weekjes en dan is het ook echt vakantie voor ons.