Tropical storm Nadine is sinds gisteren tot een gewoon lagedrukgebied gekwalificeerd door het Hurricane Centre. De depressie gaat nu richting Amerika, dus voor ons de goede kant op. Wat wij er van gemerkt hebben is een stevige zuidwesten wind, wat regen, flinke deining in de haven en er is ongeveer een halve meter strand weggeslagen.
Uitgerekend dit strand is een van de highlights van dit eiland, in de zomer wordt het eiland overspoeld door toeristen. Vooral mensen uit Madeira zijn helemaal dol op het 9 km lange goudgele strand, op hun eigen eiland hebben ze bijna geen strand en dan is het nog zwart ook.
We zijn tijdens onze wandeling in het dorp een poster tegengekomen, waarop gevraagd wordt om te stemmen voor het plaatselijke strand voor de eer van het mooiste strand van Portugal. Ze noemen het zelfs een natuurlijk wonder.
Net als in heel Portugal zijn ook hier de stoepen fraai bestraat en de pleinen zelfs met ronde steentjes die door de branding van de zee rond zijn geslepen.
In het stadje staat ook het huis waar Columbus een poosje gewoond heeft, nu is het een klein museum dat grenst aan het kleine kerkje.
Bij het vragen naar de weg worden we door een jongeman keurig in het Engels beantwoord, hij weet niet precies de weg maar vraagt dit in het Portugees aan een stel dames die langslopen. Ze nemen de tijd en uitgebreid vertellen ze hoe we er moeten komen. Het valt ons op hoe vriendelijk de mensen zijn.
Als we op een avond in het restaurant aan de haven willen eten, blijkt de kok vrij te hebben. Er wordt een busje voor ons geregeld en we worden naar de andere kant van het eiland gebracht. Kennelijk kijken we zo argwanend van deze actie, dat de jongens allebei een t-shirt van het restaurant krijgen met de woorden: “No worries”. Tja, als Nederlander zijn we zoveel gastvrijheid niet gewend.
Porto Santo is een vulkanisch eiland dat pas in 1418 werd ontdekt, nadat twee kapiteins van prins Hendrik de Zeevaarder, er door een storm strandden. Uit dank voor hun overleven noemden zij het eiland Porto Santo (Heilige Haven).
Op het eiland komt een ondersoort van de madeirahagedis voor; Teira dugesii jogeri. Deze ondersoort hier is endemisch; dit wil zeggen dat de hagedis nergens anders ter wereld voorkomt. Tijdens het wandelen komen we meerdere exemplaren tegen. Eentje kunnen we zelfs uitgebreid bekijken en fotograferen.
We ontdekken heerlijk Madeirees brood, gemaakt van bloem en zoete aardappelen. Telkens als we boodschappen doen nemen we er eentje mee, heerlijk met knoflookboter.
Het valt ons op dat er veel producten uit Madeira zijn, de bekende Madeira wijn, Laranja (sinaasappel limonade), lokaal bier en koekjes met de naam Madeira erin. Allemaal even lekker!
Nu we hier toch een tijdje liggen gaan Tim en Bas een duik maken, hun eerste in zeewater. Ze hebben een duik van 13 meter gemaakt in kristalhelder water. Ze komen zeer enthousiast terug en vertellen dat ze twee roggen en een octopus hebbben gezien en een natuurlijk een heleboel vissen.
Gister hebben eindelijk de moed gevat om een wandeling te maken naar de berg waar we vanuit de boot tegenaan kijken. Via een behoorlijke omweg komen we na ruim een uur puffen boven. Op 285 meter boven de haven hebben we een prachtig zicht op ons bootje. Het valt ons op hoe dor het landschap is en hoe groen de bergtoppen, het lijkt wel een omgekeerde boomgrens. Doordat de wolken tegen de bergtoppen botsen, regent het daar dus vaker dan beneden.
