Als we vooruit kijken naar het weerbericht, dan komt er vrijdag en zaterdag slecht weer aan. Daarom gaan we nu verder naar de volgende stop: Borensberg. Dat is ongeveer 15 mijl varen, maar de route begint wel met vier dubbele sluizen, dus acht totaal in de eerste twee kilometer. De kanaalbediening start om negen uur, maar de eerste boten zijn al twee uur eerder in de rij aan de wachtsteiger gaan liggen.
Wij gaan daar om acht uur ook maar heen en ontbijten aan de wachtsteiger. Het duurt allemaal erg lang. Sommige boten zijn te groot om er naast te kunnen, sommige durven alleen aan de rechterkant aan te leggen en dan is er ook nog de passagiersboot Wasa Lejon die voorrang heeft. Zo kan het gebeuren dat wij pas on 10.45u de sluis invaren. Wij liggen rechts vooraan. Een grote motorboot links achteraan. Zeilboten moeten vooraan, omdat die de lijnen met de fokkelieren in bedwang houden. Motorboten zijn afhankelijk van spierkracht.
De sluizen liggen kort op elkaar. Het is steeds een “trap” van twee sluizen, soms ook nog met een brug. Er zijn natuurlijk ook tegenliggers en de sluismeesters mogen maar één ding tegelijk doen. Eenmaal in de sluis gaat het inmiddels routinematig, inclusief zweten in de hitte. Zo kan het gebeuren dat we om 08.00u aan de wachtsteiger starten en om 14.10u acht sluizen en twee kilometer zijn opgeschoten.
De kanaalbediening stopt om 18.00u. Borensberg is ruim 12 mijl verder, met een flink aantal bruggen en nog één sluis te gaan. We gokken het erop. En nu hebben we geluk. De bruggen bedienen allemaal super vlot en de laatste sluis staat al aan onze kant open. De route gaat door een prachtig landschap.
Het kanaal is meestal behoorlijk smal en bochtig. De Wasa Lejon die voor ons uit Berg vertrok moet daar ook weer terugkomen van de dagtocht, dus moeten we die nog een keer tegenkomen. Dat kan lang niet overal omdat het te smal is. Gelukkig spot Joke het grote schip bijtijds. We zitten net in een breed stuk, maar even verderop ligt een ondiepe binnenbocht waar je elkaar niet kan passeren. Johan legt de boot stil. De Wasa Lejon houdt wat in, maar passeert ons met een flinke kuil van de aanzuigende werking van zijn schroef. Johan brengt een beetje vaart in de boot en gaat er vlak langs. Je moet allebei zo dicht mogelijk in het midden blijven, omdat de kanten heel ondiep zijn en ook nog eens rotsachtig. De dieptemeter loopt zo’n 30 centimeter terug als hij naast ons zit.
Even later komt een nog groter passagiersschip aan (de Wilhelm Tham). Ook dit gaat goed, maar nu hebben we nog maar 40 centimeter water onder de kiel als hij ons passeert. Gelukkig heeft Joke ze steeds op tijd gespot en heeft Johan de stuurmanskunsten goed onder de knie.
We halen het. Om 16.45 uur zijn we door de laatste sluis en meren er (mag ik het nog één keer zeggen?) moe maar voldaan af. We belonen onszelf met een douche om op te frissen en een etentje in een leuk restaurant.
We blijven morgen hier en mogelijk nog een paar dagen, afhankelijk van de weersverwachting. Joke heeft alweer heel wat moois op internet gevonden. We gaan ons wel vermaken!