Het einde van de oostenwind begint in zicht te komen. Zondag 14 augustus vertrekken we naar de Solent. Het is springtij, met extra laag water bij eb en extra hoog water bij vloed. Dat heeft bij vertrek uit Poole Harbour het nadeel dat we met de laatste ebstroom mee met laag water het geultje moeten uit scharrelen. Het lukt bij het allereerste daglicht met slechts 40 centimeter speling onder de boot. Het voordeel is dat met springtij de stromingen ook veel sterker zijn. Eenmaal buiten krijgen we stroom mee.
Er is wederom weinig wind en moeten grotendeels motorzeilen. Maar het gaat hard. We hadden gerekend om aan het begin van de Solent bij Yarmouth te overnachten, maar als we al om half tien de Needles passeren besluiten we om naar Gosport door te gaan. Met stroom mee zijn we al om 12.30 uur in Gosport aangekomen, waar we in Haslar Marina afmeren. We melden ons aan en besluiten meteen om een douche te nemen. Dat voelt als luxe na al die dagen voor anker in Poole.
Een blik op het weerbericht leert dat we wegens onweer beter maandag naar Brighton door kunnen gaan in plaats van dinsdag. Als Joke zondag naar Brighton belt om de aankomst een dag te vervroegen vertellen ze doodleuk dat ze volledig volgeboekt zijn. Wat nu? We besluiten om maandag toch te vertrekken. Ze zullen ons toch niet wegsturen? Joke belt onderweg nog eens en wonder boven wonder is het nu ineens “no problem”. Wat is er toch aan de hand daar in Brighton?
We hebben weer een rustige tocht, waarbij de beloofde wind het weer laat afweten.
Onderweg zien we heel toevallig voor het eerst bottlenose dolphins (tuimelaars). Joke komt even buiten kijken, terwijl Johan de wacht houd. Achter zijn rug en de buiskap zijn plots twee dolfijnen te zien, ze komen naar de boot zwemmen. Op het moment dat ze onderduiken zien we dat er nog een kleintje naast zwemt. Wat een gaaf gezicht!
We roepen de Marina op kanaal 80 op en we krijgen na binnenkomst een plek aan een visitor pontoon toegewezen. We liggen nog maar net afgemeerd als we op de marifoon horen hoe enkele jachten na ons worden weggestuurd! Ze liggen helemaal vol en vooraf geboekte plekken krijgen voorrang. Wij zien nog meerdere plekken vrij, er is meer dan genoeg ruimte om boten langszij te nemen, maar men wil om de één of andere reden niet meer dan 10 visitors per dag hebben. Later zien we wat er gaande is: een deel van de haven is helemaal vrijgemaakt voor grote baggerschuiten. De lokale boten uit die hoek zijn ook ondergebracht bij de bezoekersplekken. Een Nederlandse boot die alleen even kort naar binnen mocht om de hond uit te laten, vaart met een woedende schipper even later weer uit. Het leek ons geen enkel probleem om ze ergens onder te brengen, maar kennelijk zijn ze aan strenge regels gebonden in verband met de werkzaamheden.
Het toeval wil dat Joke’s actie met het pakketje heeft opgeleverd dat we vooraf hadden geboekt en dus de allerlaatste bezoekersplek kregen toegewezen. Vooraf bellen zou normaliter niet in ons hoofd zijn opgekomen. De schipper was eerst niet zo happy met afspraken op lange termijn, maar is nu ineens wel happy. De actie met het pakketje pakte goed uit!
We doen wat klusjes, maken schoon, gaan proviand inslaan en doen de was. Terwijl Joke naar het washok loopt, zijn er twee jongemannen bezig een meeuw te bevrijden die zich onder een jetski heeft gemanoeuvreerd. Aangezien het plastic glad is lukt het de meeuw niet om er zelf uit te komen. Een van de mannen is bang om gepikt te worden en er wordt gezocht naar een stok, die helaas niet voorhanden is. Joke geeft een kussensloop om te gebruiken en in een mum van tijd is de meeuw bevrijd. De heren vinden het een geniaal idee en geven de nog viezere was weer terug. De wasmachine lukt het om alles weer schoon te krijgen. Iedereen weer happy.
Dinsdag en woensdag worden code geel en zelfs even oranje voor hevige onweersbuien afgegeven. Wij krijgen zelf niet zo heel veel donder en bliksem, maar elders langs de kust is het wel raak. We vertrekken vermoedelijk op donderdag voor de volgende etappe.