Het is een grote afstand om vanuit Belfast uiteindelijk rond Land’s End weer in Zuid-Engeland te komen. Onderweg is er aan de Engelse kant voor zeiljachten weinig te beleven. Wales is een lagerwal kust met niet al te veel havens, waarvan de meeste met laag water droogvallen. De weinige havens die wel goed zijn aan te lopen zijn vooral grote zeehavens met industrie. Veel mensen kiezen ervoor om aan de Ierse kant te blijven. Kijkend naar de weersverwachting op de lange termijn, kunnen we met twee nachttochten via Arklow in Ierland naar Zuid Engeland. Als we dit weatherwindow missen, bijvoorbeeld omdat we nog naar het eiland Man gaan, dan liggen we waarschijnlijk minimaal een week vast door heel harde wind en wind tegen. Wie weet wat volgend jaar nog mag brengen. Wellicht komen we nog eens terug in deze omgeving?
We kiezen, zoals gezegd, wegens het weatherwindow voor de tocht naar Arklow, met als nadeel dat we 120 mijl (vrijwel) geheel op de motor zullen moeten doen omdat de wind erg zwak is. Het is een relatief saaie tocht. De zeilen helpen een beetje mee, zodat het diesel verbruik relatief laag blijft.
Het meest opwindend waren dolfijnen die, tijdens Joke’s wacht, rond 1 uur ’s nachts anderhalf uur rond de boot bleven spelen. Ondanks de pikdonkere maanloze nacht waren ze duidelijk zichtbaar door fluoriserende strepen in het water! Een van de dolfijnen sprong een paar keer uit het water en kwam met een flinke klap weer op het water terecht, een heel aparte ervaring in het pikkedonker.
Na 24 uur hebben we de 126 mijl afgelegd en lopen we Arklow aan.
De enige mogelijkheid om af te meren is een lange jetty aan de stuurboord kant van de rivier, die daarna snel ondiep wordt. Gelukkig is er een plekje vrij, maar een klein beetje langer dan de boot. Johan parkeert de boot heel rustig, Joke gooit de spring om een bolder en met de motor zachtje vooruit schuift de boot langs de steiger. De toegesnelde hulp aan de kant kon werkeloos toekijken. Altijd wel een leuk gevoel als zo’n manoeuvre zo feilloos lukt, ondanks de stroom in de rivier en de (niet heel harde) wind die roet in het eten proberen te gooien.
Ierland! We zijn beide nog nooit in Ierland geweest, dus het voelt goed om hier een tussenstop te maken. Na aankomst hebben we bijtijds gegeten en zijn we heel vroeg gaan slapen. Zo’n 24 uur wachtlopen en het motorgeluid zijn toch vermoeiend.
De volgende dag is er geen wind, een mooie gelegenheid om even een kijkje te nemen in de omgeving. We wandelen het stadje in en drinken koffie bij het River Café, nabij de uit de 18e eeuw stammende brug. Bij de bakker vinden we een lekker brood en vlak bij de boot kunnen we bij de supermarkt wat verse spullen inslaan.
Het is nu tijd om de planning te doen voor het vervolg. Toch stiekem eerst naar Man? Of gelijk door naar Zuid-Engeland?