Donderdag 13 juni is het eindelijk zo ver. De wind draait naar het zuidoosten en neemt iets af tot redelijke proporties. We varen uit en gaan zeilend de fjord uit. De wind draait tijdelijk en neemt af, zodat we op de motor verder varen. Na het bewuste geultje waar we de afgelopen dagen met de harde noordoosten wind niet door wilden varen, neemt de wind weer toe en kunnen we hoog aan de wind zeilend naar Mårup op het eiland Samsø varen.
Het is een heel klein haventje, met voor onze boot weer heel beperkt plaats. Gelukkig vinden we nog een plekje aan de langssteiger voor “grote” boten. Het kost Johan moeite om in het kleine niet al te diepe haventje de boot in bedwang te houden. Met de kop schuin in de wind moeten we achteruit langs een paar boten om uiteindelijk tussen twee schepen in te fileparkeren. De ruimte is heel beperkt en de boegschroef draait overuren. De tweede poging lukt het dankzij een spring vanuit de middenbolder, die ervoor zorgt dat we met draaiende motor langzaam langszij de steiger terecht komen. Johan is trots dat het allemaal heel beheerst is verlopen. Een kleine fout had ervoor kunnen zorgen dat de boot aan de grond of op een stenen dam terecht was gekomen.
Samsø is nieuw voor ons en de eerste indruk is goed. Het ziet er hier mooi uit. We besluiten hier tot zondag te blijven. Voor zaterdag is er weer heel harde oostenwind verwacht, dus dat willen we sowieso afwachten.
Vrijdag gaan we te voet het noordelijke stuk van Samsø verkennen. We komen na vier kilometer bij het plaatsje Nordby, wat erg charmant blijkt te zijn. We eten de meegebrachte lunch in een parkje en gaan daarna richting de westkust.
We genieten van een mooi heuvelachtig landschap en het zonnige weer. Langs de kust lopen we uiteindelijk weer zuidwaarts richtig de haven. Dat is nog een behoorlijke opgave met steile hellingen en een lastig stuk grindstrand.
Langzamerhand begint de lucht te betrekken en wordt het aan de horizon steeds zwarter. Uitkijkend naar mogelijke plekken om te schuilen wandelen we verder.
Uiteindelijk valt het mee, de buien trekken grotendeels links en rechts langs ons heen. Na een wandeling van bijna 15 kilometer ploffen we moe maar voldaan weer aan boord neer. Even later trekt er alsnog een fikse regenbui over, maar die kan ons niet meer deren.
