Er wordt voor de komende dagen veel wind verwacht, we willen een aantal dagen “schuilen” in een haven. Om die reden gaan we naar een plaats waar we nog niet eerder geweest zijn, zodat we weer wat nieuws kunnen bekijken. Lundeborg ligt op een mijl of tien naar het noorden, aan de oostkust van Fyn. Veel Deense havens zijn erg klein en er zijn weinig plaatsen voor grotere boten, een categorie waar Beluga ook onder valt hier in Denemarken. De vakantieperiode breekt langzamerhand aan, dus worden de havens ook steeds drukker. Het is onze tactiek om vroeg te vertrekken, zodat we rond het middaguur al aankomen in een volgende haven. Lundeborg heeft een haven die uit meerdere kleine delen bestaat, in de noordelijke havenkommen kunnen we niet of nauwelijks keren, dus richten we ons op de zuidelijke havenkom. We vinden een plaats langzij een ruwe kade met grote autobanden. Over het geheel is een mooie houten steiger gemaakt, dus het ziet er verder goed uit.
In de loop van de dag wordt het steeds drukker en uiteindelijk ontkomen ook wij niet aan een boot die langszij ons wil komen. Dat is normaal gesproken geen probleem, maar hij gaat met de boeg naar de steiger voor ons liggen (die steiger maakt een bocht direct voor ons) en met alleen een achterlijn aan onze boot. Hij trekt Beluga stevig naar voren, zodat onze achterlijnen en de stootwillen aan de voorkant zwaar worden belast. Johan geeft aan dat het de volgende dag hard zal gaan waaien, zodat het onzeker is of deze situatie kan worden gehandhaafd. Het lijkt allemaal wel mee te vallen als ook een Deen weer langszij onze buurman gaat. Ook hij brengt lijnen uit naar voren en trekt, via onze buurman, Beluga nog harder naar voren. Om te ontspannen maken we nog een avondwandeling door het dorp. Het bestaat voornamelijk uit wat luxere huizen. Winkels zijn er niet.
De volgende ochtend is de wind inderdaad flink aangetrokken en waait vanuit het noorden. Onze buurman poogt met lijnen op zijn fokkelier zijn boeg vrij van de steiger te houden, zodat wij nu helemaal klem komen te liggen. De voorste stootwillen zijn zo plat als een dubbeltje. Johan geeft aan de buurman te kennen dat dit zo niet langer kan. Waarom niet gewoon langszij? Dat is kennelijk geen optie, maar onze buurman zegt dat hij het probleem wel inziet en zal verkassen. De Deen die de situatie alleen maar heeft verergerd komt zich ermee bemoeien en vind dat wij moeten verplaatsen. Dat is onmogelijk, zonder schade aan de twee boegen van onze buren, alle naar achter gerichte lijnen staan als vioolsnaren gespannen. Hij beweert ook dat het niet de twee boten zijn die aan onze boot hangen, maar dat de winddruk op onze boot het probleem is. Johan wordt boos en zegt dat hij niet lijdzaam gaat toekijken hoe onze boot beschadigd gaat worden. De Deen druipt beledigd af, nadat hij ons nog heeft toegebeten dat wij een “guest in this country” zijn. Gelukkig vertrok hij een half uurtje later, zodat onze buurman ook kon verkassen. We waren weer bevrijd. Behalve wat flinke zwarte vlekken van de autobanden hebben wij verder geen schade opgelopen, maar het scheelde niet veel of het was behoorlijk fout gelopen.
Er zijn festiviteiten in Lundeborg: een wielerwedstrijd, een mini-kermis, live muziek. Het is best gezellig en we maken nog een wandeling door de bossen en tracteren onszelf op een ijsje en frietjes als diner.
We blijven drie dagen en doen ook diverse klussen. Joke maakt de boot schoon van al het zout. Mooi weer zonder regen is leuk, maar de boot komt steeds meer onder het zeezout te zitten. Johan splitst ogen in de nieuwe landvasten, die de langzamerhand versleten oude exemplaren moeten gaan vervangen. Er klinkt een “pok-pok-pok” geluid van een oude scheepsmotor. Een mooi gerestaureerd oud houten vrachtscheepje komt de haven binnenvaren. Daar verwacht je een oude schipper aan het roer met pet, pijp en 80 jaar ervaring. Dat viel tegen. De boot voer eerst met een flinke gang tegen de kade aan, gelukkig precies op een plek waar een autoband hing. Daarna draaide de boot langs de kade. Lijnen vastmaken en klaar is kees zou je denken. De schipper zette de motor echter weer in zijn vooruit en de boot ramde de eerste paal die onderdeel uitmaakt van een rij palen met houten balken. Twee houten balken braken met een hoop gekraak. Het duurde nog een hele tijd voor het arme oude scheepje eindelijk was afgemeerd.
Wij krijgen nog twee boten langszij, maar deze keer meerden ze normaal af en ging het verder helemaal goed. Vooruitkijkend naar de weersverwachtingen lijkt de wind minder geschikt om verder naar het noorden te gaan en we besluiten het gebied met eilandjes en ankerplekjes ten zuiden van Fyn weer op te zoeken, dus varen we zondag weer terug naar Svendborg. Maandag staat er windkracht zeven, wij blijven lekker liggen!
