Joke kwam op Facebook een actie tegen over plastic afval in de oceanen. Met een foto van onze manier van afvalscheiding aan boord tijdens ons Rondje Atlantic, wonnen we twee kaartjes voor een lezing, documentaire en film over de oceaan. Dit werd georganiseerd door een jonge actieve stichting: By Ocean we Unite. Zij verrichten onderzoek en maken het publiek bekend met de vervuiling van plastic in onze oceanen. Wij weten uit eigen ervaring dat dit echt waar is. We hebben de vervuiling letterlijk om ons heen gezien op de meest afgelegen plaatsen! Vooral daarom vonden we deze middag zo inspirerend dat we dit goede initiatief graag willen steunen met een bericht op onze website. We hopen hier ons steentje mee bij te dragen aan bekendheid met het werk van deze stichting en het bewustzijn dat we met zijn allen echt de manier van omgaan met plastic afval zullen moeten veranderen.
Graag nodigen we jullie uit om eens een kijkje te nemen op de website van By Ocean we Unite of op de Facebook-pagina van By Ocean we Unite.
Ons milieu is vaak in het nieuws. De opwarming van de aarde, weersverschijnselen die steeds extremer worden, luchtvervuiling en ga zo maar door. Wat veel mensen nog niet beseffen is dat het gebruik van plastic ook grote gevolgen heeft. Op onze atlantische zeilreis hebben wij dat met eigen ogen gezien. Al op Porto Santo zagen we een rand van kleine plastic korrels als zand in de branding rond spoelen. Het goudkleurige strand bevat kleine plastic deeltjes in allerlei kleuren. Op zo’n afgelegen eiland is pijnlijk zichtbaar wat de gevolgen zijn van ons zorgeloos omgaan met plastic afval. Het komt in zee, breekt af in steeds kleinere stukjes, maar verdwijnt nooit helemaal. Het komt in de voedselketen en daarmee uiteindelijk ook weer bij onszelf terecht.
Ook tijdens het oversteken van de oceaan hebben we veel plastic zien drijven. Op de terugweg, aan de rand van de Sargasso Zee (een soort gigantische draaikolk midden op de Atlantische Oceaan) zagen we plastic verward in het zeewier dat daar drijft. Dat zijn juist ook de plaatsen waar het zeeleven zich bevindt. Zo zagen we een jonge zeeschildpad tussen het wier, en dus ook tussen het plastic, zwemmen.
Wij kregen vaak de vraag hoe we met huishoudelijk afval omgingen tijdens de oversteken. We leefden met vier personen aan boord en vooral van verpakte voedselvoorraden komt veel afval. Wij gooiden alleen iets overboord als het volgens ons geen kwaad kan, bijvoorbeeld glas. Een chemicus heeft ons uitgelegd dat glas voornamelijk uit silicium bestaat, net zoals zand, gesteente en dergelijke. Dat houdt in dat het feitelijk een natuurlijk geheel vormt met de bodem en om die reden niet schadelijk is. Uiteraard hielden we ook glas aan boord op de kortere oversteken en zeker ook als de waterdiepte minder dan enkele kilometers was. Plastic overboord gooien was streng verboden. Maar hoe moet je dat dan bewaren? Opengemaakte verpakkingen van voedsel worden vies en gaan stinken. Onze oplossing was om in een paar lege petflessen alles te verzamelen. We knipten de verpakkingen in kleine stukjes en propten die in de petflessen. Met de dop erop zijn ze goed afgesloten en na aankomst in de haven konden we ze op een verantwoorde plaats als afval aanbieden. Zo hebben wij ons steentje bijgedragen aan het verantwoordelijk omgaan met de oceaan.
