De volgende dag varen we door naar Valdemarsvik. We worden nu beloond met een hele leuke zeiltocht. Af en toe is er te weinig wind en moet de motor bij, maar we kunnen toch veel zeilen. Een groot deel gaat tussen de eilandjes en rotsen door. We zien op een eiland honderden aalscholvers en zelfs reigers met jonkies, een prachtig gezicht.
Valdemarsvik ligt achterin een ruim 10 mijl diepe fjord en op het fokje varen we voor de wind naar binnen tussen de beboste oevers met soms steile rotswanden. Het ligt niet voor de hand om hier helemaal in te varen, maar met de steeds dreigender wordende weerberichten kiezen we voor de beschutting van de diepe fjord. We zijn niet de enige zeilers die hiervoor kiezen. Ook Zweden, Denen, Duitsers en Nederlandse boten liggen hier. Valdemarsvik is een dorpje dat schilderachtig gelegen is tegen de rotsen aan het einde van de fjord. Het is ontstaan als vissersdorp. Enkele oude bootjes herinneren hier nog aan.
We bereiden ons voor op een paar dagen cocoonen. De site van SMHI (de Zweedse KNMI) geeft code oranje voor het gebied om ons heen en er wordt 10 centimeter regen in twee dagen voorspeld en harde wind. Donderdag zou onze eerste “cocoondag” worden, maar het is zonnig en er is weinig wind. Op zee is er nog wel een waarschuwing voor “moderate gale” (windkracht 6 to 7), maar bij elke update van het weerbericht schuift de regen naar een steeds later tijdstip. Voor vrijdag wordt nog een flinke hoeveelheid verwacht en we gaan er bijna op hopen dat het ook echt gaat gebeuren. De weerssituatie is kennelijk erg complex met een heleboel lagedrukgebieden die om een plekje vechten in ons gebied. Het is afwachten welke er gaat winnen.
We kunnen dus een leuke wandeling door het dorp maken en komen een oude schipper op een oud bootje tegen. Het is een voormalig zeilend vrachtscheepje van 88 jaar oud. In 1945 is er een motor ingezet, die het nu nog altijd doet. De oude schipper verzorgt het schip tot in de puntjes en verteld hoe hij met ladingen timmerhout, aardappels en uien heeft gevaren. Er kan 18 ton vracht in. Langs de waterlijn zitten koperen platen. Deze dienen als versterking tegen het ijs. Hij vertelt, dat als het eerste ijs zich vormt op het water, dat hij dan nog naar de thuishaven kan varen, dankzij deze versterking langs de waterlijn. We wandelen en pokemonnen nog wat en we kopen “Söppie”, de nieuwste pluche mascotte voor de boot. Voorlopig liggen we hier goed en we vermaken ons best!
