Er is nauwelijks wind als we Figeholm verlaten, een 60 mijl lange tocht naar Valdemarsvik is dus niet zo aantrekkelijk. We motoren naar Västervik, de eerste stukjes door de scheren dienen zich hier aan. Je kan nog niet helemaal binnendoor, een deel van de route gaat over open zee. Daar ziet Joke een zeehond achter de boot. Hij blijft lang boven water een kijkt ons nieuwschierig na. Västervik is een haven waar soms ook wat beroepsvaart komt. Er zijn drie plaatsen om af te meren, wij kiezen voor de jachthaven van de plaatselijke watersportvereniging.
We zijn tot de ontdekking gekomen dat onze boeken over de Zweedse scheren vrij globaal zijn. We willen meer gedetailleerde informatie. Je moet hier echt weten tussen welke eilandjes je wel of niet kan varen, of de bodem geschikte ankergrond is en dergelijke. Västervik is een vrij grote plaats en we hopen hier een paar boeken te vinden over het scheren gebied. We worden naar de boekhandel verwezen. Als we daar naartoe wandelen, komen we langs een soort zeepkisten race. Dat is hier een jaarlijks terugkerend feest. Een hellende straat is voorzien van hindernissen van strobalen en de bestuurders van de karretjes moeten hier langs. Een afvalrace bepaalt wie de uiteindelijke winnaar is. Erg vermakelijk om te zien!
Onze boekhandel zit aan dezelfde straat en weinig hoopvol lopen we naar binnen. Tot onze verbazing vinden we precies wat we zoeken. Een van de boeken is zelfs in het Engels. Johan leest naderhand op een website van Engelse zeilers dat dit een van de “must have” boeken is, en dat het boek inmiddels is uitverkocht en niet meer wordt herdrukt. Wij hebben geluk dat er voor ons nog een op de plank lag!
