De volgende dag is onze whalewatch afspraak gelukkig pas om half drie in de middag, zodat we toch
nog aan onze nachtrust toekomen. Op de eilanden van de Azoren zijn er professionele spotters met
krachtige verrekijkers. Die speuren de horizon af naar walvissen. Vroeger deden ze dat om de jagers
er naar toe te leiden, nu om de whalewatch boten er naar toe te leiden. Onze schipper, Pedro, legt
uit dat whalewatching aan strikte regels is gebonden om de dieren zo min mogelijk te verstoren. Zo
mogen ze alleen achter een walvis varen. Deze dag vreesde Pedro dat we er niet zo veel zouden zien.
Er waren op dat moment twee potvissen gespot op 14 mijl ten noorden van Faial. We stappen met een
groep andere toeristen in een RIB (Rigid Inflatable Boat, oftewel een speedboot met een vaste bodem
en een opblaasbare rand). Met grote snelheid stuiteren we over het water. Wij mochten voorin zitten,
omdat Pedro vond dat we als ervaren zeezeilers de het minste kans op zeeziekte zouden hebben. Wij
vonden dat wel prima natuurlijk.
De tocht werd een groot succes. Onderweg naar de potvissen zagen we eerst Bottlenose Dolphins,
daarna bijzondere Risso’s Dolphins. Die worden witter met het toenemen van hun leeftijd (Johan drukt
zijn hoed maar even wat dieper over zijn haren…).
De potvissen volgen een koers naar het noorden, dus gaat Pedro er na een poosje op volle snelheid
vandoor om de plek te bereiken. We hebben geluk, uiteindelijk krijgen we maar liefst 12 potvissen in
zicht. Pedro geeft uitleg over hun gedrag. Je kan bijvoorbeeld prachtig zien hoe ze zich klaarmaken
voor een duik, die maar liefst tot diepten over de 1000 meter gaat. Er zit die dag ook een
cameraploeg op het water. Ze maken een Portugese documentaire over de walvissen rond de Azoren.
Regelmatig gaat een duiker overboord om een potvis onder water te filmen. Ook wordt onze boot
gefilmd. We zijn een enthousiast groepje en blijkbaar een goede reclame voor het whalewatchen op de
Azoren.
Als we ons klaarmaken om weer naar Faial te gaan komt er nog een groep van honderden Common Dolphins
rond de boot spelen. Ze springen tot wel vijf meter uit het water. We zien ook een heel jonge
dolfijn, die elke beweging van zijn moeder volgt. Bij de geboorte vouwen ze als het ware uit, zodat
er strepen op hun lichaam achterblijven die na ongeveer vier dagen verdwijnen. Het jonkie dat wij
zagen had nog van die strepen, dus was maximaal vier dagen oud. Op een foto kun je de strepen
duidelijk zien. De dolfijnen zoeken de boot op en dartelen rond ons heen. Wat een prachtige
ervaring. Als Pedro voorzichtig de snelheid opvoert, blijkt dat de dolfijnen het helemaal geweldig
vinden. Met gemak houden ze de door 300 pk aangedreven boot bij en schieten met grote snelheid langs
de boeg en door de hekgolven.
Om deze mooie ervaring te vieren eten we een pizza. Weer aan boord worden we nog even bij Henrik en
Arja van de Serena uitgenodigd. We krijgen een gebakje en een borrel. Onderwijl laten ze ons
waterkaarten en foto’s zien van zuidwest Finland. Er zijn daar vele honderden eilandjes, een
prachtig gebied om in te varen. Ook leggen ze uit hoe je daar je boot voor de winter tegen een
redelijke prijs kan achterlaten. Wellicht is hier een nieuw plan voor onze Beluga geboren?