Vrijdag begint met werken aan de boot. Wij ouders gaan even de nieuwe letters plakken en de jongens beginnen vast met de antifouling. Tim trek mijn oude werkpak aan, dan kan hij rustig op zijn knieeen zitten vanwege de kniestukken. Hij roept dat het scheenbeschermers zijn, want het pak past hem helemaal niet. Leuk voor het voetballen tijdens de lunch, grapt hij.
Op de boeg komen op beide kanten de nieuwe letters, dat vergt nog aardig wat passen en meten. Te veel omhoog, te veel hangend, te scheef. Zelfs met touwen meten we of ze op een lijn staan. Als je jongens al 1/3 van de boot hebben gedaan zijn wij klaar met de eerste plakletters.
De tweede serie gaat gelukkig sneller.
Als we met de achterkant willen beginnen worden we teruggefloten door de jongens en staan we even later ook met een roller en kwast in de hand. De antifouling is bijna op en begint al dikker te worden. We halen het niet om de hele boot te doen. Addy die even is komen buurten biedt aan om langs een watersportwinkel te rijden om te kijken of ze nog eenzelfde bus hebben. Wat een service, even later is hij er weer met een nieuwe bus. Helaas gaat de loods dicht, dus de volgende dag maar verder. Kunnen we meteen de andere letters erop plakken.
Van de week zijn we twee avonden bezig geweest om een nieuw lettertype uit te zoeken, nooit geweten dat er zoveel bestaan. Zelfs de oude letters hebben we door een analyse-programmaatje gehaald, maar precies dezelfde konden we toch niet vinden. Uiteindelijk hebben we een top 6 gemaakt die Tim allemaal op een foto heeft geplakt, zodat de keuze erg makkelijk werd.
Vandaag helaas het fototoestel vergeten, de mannen hebben de romp in de was gezet en de antifouling afgemaakt. Deze dame die de halve dag iets anders te doen had, hoefde bij terugkomst alleen nog maar de letters op de achterkant te plakken. Morgen hebben we bootvrij, joepie kunnen de schouderspieren ook uitrusten.