Tim en ik houden een wedstrijdje. Hij zes plakletters eraf of ik de letter E weggepoetst, nou dat heb ik dus dik verloren. We verzinnen steeds iets anders om niet gefrusteerd te raken. Blik op oneindig en verstand op nul, werkt wel maar telkens maar heel kort. Steeds figuurtjes zien in de overgebleven verf is ook leuk, ik zie dolfijnen, honden, katten, haaien en zelfs een spook… ahhh het verfspook.
Tijdens de lunch hebben we afleiding, een oud duits oorlogsschip wordt uit het water getakeld en op transport gezet naar een Frans museum.
Ondertussen zitten de mannen ook niet stil, de marifoonantenne wordt vervangen. De oude (toch eigenlijk ook nog wel nieuwe) antenne is gesneuveld tijdens het neerleggen van de mast op de boot. Johan staat aan de ene kant te balanceren op een ladder en Tim zit nonchalant op de boegspriet, ziet er erg eng uit (gelukkig heb ik mijn letters om op te concentreren in plaats van allerlei waarschuwingen te uiten).
Als de mannen klaar zijn met de marifoonantenne, de windex en de gever van de windmeter (voor richting en snelheid) ben ik aanbeland bij de laatste twee letters. Toepasselijk ‘ga’ blijft er over, tijd om te gaan dus. Buiten staat het schip inmiddels op de vrachtwagen, we verbazen ons over de lengte en hoe kundig ze van het terrein wegrijden.
