Na drie dagen belt Martin van Svendborg Marine Service. De vervanger van het kapotte onderdeel (de homokinetische koppeling om precies te zijn) is gearriveerd. Ze komen met een splinternieuwe as die nota bene in Nederland is gemaakt. De montage duurt niet al te lang en gelukkig blijkt bij een test dat het euvel verholpen is.
We laten er geen gras over groeien. Onmiddellijk maken we los en zetten koers naar Marstal. Er staat nauwelijks wind, dus gaat de motor weer aan. Af en toe kan de genua wat meehelpen. De route verloopt grotendeels door een aantal hele smalle geultjes en is verder zonder bijzonderheden. We arriveren aan het eind van deze donderdagmiddag in Marstal en nemen een borrel op de goede afloop.
De hoop was gevestigd op vrijdag om direct verder te kunnen gaan naar Fehmarn. Het weer is echter minder gunstig dan de verwachtingen aanvankelijk lieten zien. De wind is heel krachtig en staat te zuidelijk. We zouden heel hoog aan de wind moeten opkruisen tegen de forse zeegang. Bovendien regent het flink als onze wekker om 05.10 uur gaat. Al met al is het zo onaantrekkelijk dat we ons bed weer opzoeken.
Zaterdag gaan we wel. Er is aanvankelijk een beetje wind, die later grotendeels wegvalt. Wederom moet de motor bij, maar met de vooruitzichten voor de rest van de week is de keuze niet zo moeilijk. We zouden waarschijnlijk nog meerdere dagen in Marstal moeten wachten op beter weer.
We arriveren om 14.00 uur in Fehmarn en gaan langs de shop van de firma Weilandt die de winterstalling verzorgt. Maandag gaat de boot er al uit, dus is er werk aan de winkel. De zeilen moeten eraf, de lijnen van het lopend want alvast zo veel mogelijk binnenhalen of vervangen door oude, de schoonmaak, sorteren van de bagage, enzovoort.
Maandag is het zo ver en gaat de boot de wal op. We nemen onze gebruikelijke route naar huis: de bus naar Lubeck waar we een nacht in een hotel blijven. De volgende dag stappen we op de trein die ons met een aantal overstappen weer thuis brengt.
We kijken met veel plezier terug op de belevenissen van de afgelopen zomer. De tijd in de Zweedse scheren aan de oostkust, het Göta Kanaal, de grote meren, het Trollhätte Kanaal waren heel bijzonder doorheen te reizen. Vooral het Göta Kanaal, dat in de eerste helft van de 19e eeuw is gebouwd ademt nog helemaal de sfeer van die tijd. De afgelegde afstand is ruim 940 zeemijl (ongeveer 1750 kilometer). Alle 64 sluizen en talloze bruggen zijn we zonder problemen gepasseerd, terwijl het lang niet altijd gemakkelijk was. We zijn een prima team, goed op elkaar ingespeeld.
Binnenkort gaan we met de auto nog een paar dagen naar Fehmarn om de boot verder winterklaar te maken. Daarna gaan we ons weer op het normale leven thuis richten. Dus voorlopig zal de blog weer stoppen. Wie weet wat volgend jaar nog te beleven valt met de boot!