Het is nog ruim 35 mijl naar Vänersborg in het uiterste zuidwesten van het meer. De voorspelde noordoosten wind begint de volgende ochtend op te steken en die willen we gebruiken om daar naar toe te gaan. De komende dagen zal er juist een straffe zuidwesten wind komen, tegenwind voor ons. Dat willen we natuurlijk vermijden.
Het Vänern Meer heeft ongelofelijk veel te bieden. Je kan hier zo maar een maand spenderen in de talloze ankerbaaitjes en de diverse haventjes. De ongunstige weersvooruitzichten doen ons echter besluiten om door te varen. We nemen ons voor om hier ooit nog eens terug te komen, met of zonder boot, om het gebied rond het meer uitgebreid te verkennen. Een nieuwe droom wordt geboren!
Zo komt het dat we besluiten om in twee dagen het meer over te steken. We scharrelen het gebied rond Spiken uit door allerlei nauwe doorgangen, smalle geultjes en langs mooie eilanden. Gebruik makend van de noordoosten wind rollen we de genua uit als we op ruim water zijn. Na enige tijd neemt de wind toe en kan de motor uit.
Zoals gewoonlijk komt er later in de middag weer regen en dat willen we graag voor zijn. De snelheid onder zeil is voldoende, dus kunnen we rustig zeilen tot aan Vänersborg. Direct na de aanloop geul moeten we een brug passeren, waarover veel verkeer rijdt. De brug is 16,5 meter hoog, dat halen we net niet. Het verkeer moet voor 40 centimeter antenne helaas wachten.
We hebben ons ingelezen, dus weten we dat we ons op marifoon kanaal 9 moeten melden. Er komt echter geen antwoord. Als we vlakbij de brug zijn verschijnt al gauw een wit licht onder het knipperende rode licht. Dat is het signaal dat ze ons gezien hebben. De grote brug gaat open en we kunnen door. De erachter gelegen spoorbrug is er niet meer. Deze is afgebroken en wordt vervangen door een nieuwe.
De gastenhaven ligt hierna aan bakboord. We vinden een plek waarbij we op een voor ons nieuwe manier moeten afmeren. Met de neus naar de wal moet je een lijn die vanaf de wal in het water ligt oppikken. Die maak je aan de achterkant van de boot vast, omdat de lijn uiteindelijk ergens aan de bodem van de haven verankerd is. Voor de zekerheid pikken we er één aan elke kant op. Twee lijnen naar achteren het water in en twee aan de voorkant aan de wal houden de boot zo op zijn plaats.
Hier moeten we ons maar eens gaan inlezen hoe we het Trollhätte Kanal kunnen bevaren. We moeten tenslotte nog ruim 44 meter omlaag naar zeeniveau! De regen die vanaf de namiddag en gedurende de hele avond en nacht valt geeft ons voldoende tijd om over het vervolg na te denken.