Voor Sjötorp ligt een gebied met talloze eilanden, rotsen en ondieptes. We kunnen bovenlangs gaan, dan zijn er diverse leuke ankerplekjes of vanuit Sjötorp linksaf slaan, richting Mariestad. De weersverwachting laat zien dat er geen enkele stabiliteit in weer en wind zit. De wind trekt regelmatig flink aan en draait steeds weer de klok rond. Ankerplekjes zijn meestal beschut vanuit één kant, maar liggen open vanuit de andere kant. Dat maakt het de komende dagen onmogelijk om die op te zoeken. We besluiten dus voor Mariestad, ongeveer 12 mijl zuidelijk van Sjötorp.
We nemen met weemoed afscheid van het Göta Kanal. Over een afstand van 87 mijl passeerden we 58 sluizen, een flink aantal bruggen en hebben we genoten van een deel van de 21 gastenhaventjes. We gingen van zeeniveau naar ruim 91 meter hoogte en daalden weer af tot ruim 44 meter boven zeeniveau (de hoogte van het Vänern Meer). Een hele uitdaging voor de bemanning. In Zweden heeft het kanaal de bijnaam de Divorce Ditch (echtscheidingssloot), bij ons liep het gelukkig soepel. We zijn bijna een professioneel team geworden.
De organisatie achter het kanaal heeft het zeer goed op orde. Vlotte sluis- en brugbediening, goede service in de haventjes met toegang tot toilet, douche en wasmachines. Water tanken en aansluiting op elektriciteit in de havens is inbegrepen. Je mag desgewenst tot vijf nachten in elke haven blijven. Al met al een dikke pluim voor de organisatie!
Om 9 uur ’s morgens varen we de laatste sluis in en leveren we de toegangskaarten voor de servicegebouwen en de sticker in. De sluismeester is dezelfde als gisteren bij een vorige sluis en herkent ons nog. Met een leuke praatje dalen we weer een meter of twee af naar het niveau van het meer en varen het uitgestrekte Vänern op.
Er is nauwelijks wind en het is helder. De horizon laat zien hoe immens groot het meer is. Met ongeveer 5650 vierkante kilometer is het het op twee na grootste meer van Europa, een echte binnenzee. Richting Mariestad worden onze rekenkunsten op de proef gesteld. Er ligt een vaste brug die 17.8 meter hoog is. Het hoogste punt van onze boot is 16.9 meter. De waterstand op het meer is 75 centimeter boven normaal. Dat geeft wel heel weinig marge!
Het gedeelte waar we onderdoor moeten is echter in een boog gebouwd. Links en rechts van het midden staan twee merktekens, waar de opgegeven hoogte geldt. In het midden is de brug nog hoger. Het is toch nog even spannend. Johan haalt de vaart uit de boot en centimeter voor centimeter laat hij de boot richting de brug drijven. Joke ziet vanaf het voordek al gauw dat het goed gaat. Met een marge van ongeveer een kleine anderhalve meter kunnen we er onderdoor.
Als we in de buurt van Mariestad komen checkt Joke de app Windy nog een keer. De voorspelde harde noordoosten wind van morgen komt een stuk minder uit. Dat opent de mogelijkheid om alvast een stuk verder te varen. We besluiten om door te gaan naar Spiken. Een pittoresk vissersdorpje. Het voordeel is dat onze eindbestemming Vänersborg, een stuk dichterbij zal liggen ten opzichte van de afstand vanaf Mariestad. En het is leuk in Spiken!
We arriveren rond half vier in Spiken. Het haventje is vooral geschikt voor kleinere boten en er is eigenlijk geen plek voor ons. Nadat Johan de boot in het krappe haventje heeft omgekeerd gebaart een aardige Zweed dat we wel buitenop de steiger mogen liggen. Het achterste deel van de haven blijft dan langs ons nog net bereikbaar.
Zo gezegd zo gedaan en dankbaar maken we de boot vast op de geïmproviseerde ligplaats. Het is mooi en zonnig weer. We genieten eerst van een drankje en hapje in de kuip en gaan dan de wal op. Het dorpje is helemaal gericht op visserij en toerisme, maar ziet er heel leuk uit met de typisch Zweedse houten huisjes.
We vieren de voorspoedige tocht met een etentje. Het restaurantje heeft buiten een toonbank waar we fish en chips bestellen. De zitplaatsen zijn op een dakterras met mooi uitzicht op het water rond Spiken. De vis is uiteraard gevangen door de lokale vissers en zeer vers.
