Maandag halen we het anker op. De ketting en het anker zitten onder de modder, maar dat zijn we wel gewend. Het doel vandaag is Verholmsskären. Daar is een beschutte ankerplek in het noorden van het eiland Risö. De tocht gaat weer tussen talloze rotsen en eilandjes door, maar dit keer kunnen we profiteren van een beetje wind mee. We zetten de genua erbij en de motor kan uit.
Het gaat niet hard, maar we hoeven maar een mijl of 12 vandaag. Het is een bijzondere beleving om hier onder zeil te varen. Er is nauwelijks zeegang en je hoort de vogels fluiten. Er lopen wat schapen op een heel klein eilandje, die we ontdekken nadat we ze eerst hoorden blaten.
Vroeg in de middag koersen we het baaitje in en laten het anker vallen. Als we klaar zijn en naar binnen gaan om de lunch klaar te maken begint het te regenen. Na de lunch breekt de zon door en kunnen we in de kuip van de rust genieten. Het is heerlijk stil en we horen voor het eerst een koekoek. Joke vermaakt zich met de verrekijker en spot diverse watervogels. Als het aan het einde van de middag weer betrekt is het toch tijd om te gaan koken, dus het enigszins wisselvallige weer deert ons niet.
We willen hier morgen blijven en woensdag door naar Mem, waar het avontuur in het Götakanaal gaat beginnen!