De hittegolven en droogtes zijn ook hier goed merkbaar. Het landschap is helemaal bruin en dor. Er komt weer een hittegolf aan en oostenwind die wij niet kunnen gebruiken. Waar kan in zo’n periode je beter zijn dan voor anker op open water bij een mooi eiland? De komende vijf dagen besteden we aan klusjes aan boord, relaxen in de schaduw en wandelen op Brownsea Island. Er heerst een gezellige drukte op het water. Jongeren komen met bootjes en weten met aardige muziek de boel op te fleuren. Motor- en zeilboten ankeren hier ook. We zijn niet de enigen, maar er is alle ruimte om ervan te genieten. Een leuke sfeer!
Op verzoek van een vriendin bestelt Joke wat kleding bij een speciaalzaak in Cornwall, de kans dat we de winkel in Lymington kunnen bezoeken is minder waarschijnlijk. De puzzel is hoe dit in te passen in onze verwachte route richting Nederland. We gokken op Brighton, dus belt Joke naar de Marina aldaar. Ze nemen liever geen pakketjes aan, maar maken voor ons een uitzondering. Ook dringen ze aan om alvast de overnachtingen in Brighton te boeken (a provisional booking), wegens gelimiteerde capaciteit door baggerwerkzaamheden in de haven. Het is lastig te overzien wanneer we daar kunnen zijn op een datum die alleen in de nog vage lange termijn weerberichten zit. Er is al een weersverandering zichtbaar die met onweer gepaard zal gaan. Johan gokt op aankomst op dinsdag 16 augustus en vertrek uit Brighton op vrijdag 19 augustus.
Nadat we de bijboot hebben opgeblazen roeien we ’s ochtends vroeg naar de kant en trekken het bootje op het droge. Er zijn een aantal mooie wandelpaden door de bossen. We willen proberen Red squirrels (rode eekhoorns) te zien. Dat is een zeldzame soort eekhoorns. Ze zijn moeilijk te spotten en nog moeilijker te fotograferen. Er is een truc om ze te vinden als ze hoog in de naaldbomen zitten. Ze eten het vruchtvlees uit dennenappels en laten de schillen vallen. Die zie je naar beneden vallen en op een hoopje onder de bomen liggen. We zien twee eekhoorns uit een boom naar beneden komen en wegrennen.
Er zijn hier ook sikaherten. Dit is een vrij zeldzame soort die in staat is om te leven van boombast, heide en andere stevige planten. Deze herten zijn in de 19e eeuw geïmporteerd uit Japan en hier uitgezet. Vanaf het eiland zijn ze ook naar het vasteland gezwommen en hebben zich verspreid in het natuurgebied rondom de baai van Poole. Als we over het pad lopen zien we er één voor ons! Het is nog rustig, de vroege wandeling is beloond!
Door de warmte ontwikkelt zich wat aangroei rond de waterlijn. Johan schrapt er vanuit de bijboot zo goed mogelijk wat af met behulp van een plastic beker. We zijn vijf nachten blijven liggen. Ondanks de wisselende getijdenstromingen is het anker precies op de plaats gebleven. De GPS staat op ankeralarm en zou gaan piepen als we iets te ver wegdrijven. Dat gebeurt niet en op het plot schermpje zien we een keurig rondje rondom het anker.
