In onze boeken over de Zweedse scheren staat gedetailleerde informatie over ankerplekjes tussen de eilanden. Wij kiezen nummer 23, oftewel Lilla Trässo, niet ver van de plaats Oxelösund. We vertrekken bijtijds uit Arkösund en varen eerst nog in de regen. Gelukkig komt even later het zonnetje weer tevoorschijn en rond het middaguur komen we bij onze ankerplek aan.
We scharrelen langs onder water liggende rotsen en miniatuur eilandjes en vinden een kleine ruimte om te ankeren. De Zweden doen dat anders, zij gooien een anker aan de achterkant uit en maken de boeg vast aan een rots, maar wij vinden dat nog een beetje eng. We gaan dus op de voor ons vertrouwde manier voor anker.
Het nadeel van gewoon ankeren zoals wij nu doen is dat, als de wind draait, de boot ook meedraait en inclusief de lengte van de ankerketting een flinke draaicirkel heeft. We hebben overal voldoende ruimte, alleen voor ons ligt een rots aan het wateroppervlak iets te dicht bij. We dubbelchecken het gedetailleerde weerbericht van de SMHI nog eens en we zullen alleen wind rond noordwest krijgen.
Als we hebben gegeten willen we nog eens rustig in de kuip genieten van de natuur om ons heen. Het is bijna windstil geworden. Plotseling komt er wind uit het zuidoosten, uitgerekend de enige richting die we niet kunnen gebruiken. De boot drijft naar de andere kant en loopt met een zacht tikje aan de grond tegen de rots aan het wateroppervlak. We starten de motor en halen snel het anker op. Enigszins geschrokken en ook een beetje met het schaamrood op de kaken druipen we af en varen in het late avondlicht naar de haven van Oxelösund. Het is goed afgelopen en we hebben een lesje geleerd: reken er altijd op dat de wind de verkeerde kant op kan draaien, ook als het weerbericht beweert dat het niet gebeurt.
De volgende dag gaan we naar een andere ankerplek, genaamd Ringsön-Hummelviksfjärden. We zorgen weer dat we er rond het middaguur zijn en vinden op een soort binnenmeertje een prima plek.
Er liggen zes andere boten, maar er is meer dan genoeg ruimte. Het vakantieseizoen is hier ook begonnen. In de loop van de avond liggen er 28 boten voor anker. Overdag schijnt de zon en genieten we van de rust in de kuip. Het doet bijna aan als een Caribisch ankerplekje, ware het niet dat aan het eind van de middag begint te regenen en het flink afkoelt. Vannacht wordt het maar negen graden. Morgen zou het weer zonnig moeten worden, dus we nemen ons voor om hier nog een dag te blijven. Er is veel te ontdekken hier, de bijboot moet morgen maar eens te water!
