Vrijdag 30 juni is een regendag. De verwachte zondvloed blijft uit, maar terwijl we lekker chillen in de kajuit horen we bijna de hele dag de regendruppels op het dek tikken. We blijven vier dagen in Valdemarsvik liggen om te wachten op beter weer en zijn niet alleen. De steiger heeft maar één paal met aansluitingen voor elektriciteit. Zeilers zijn inventieve lui, dus worden met allerlei verdeelstekkers toch alle boten aangesloten, met een spinneweb aan snoeren als gevolg.
Zondag is het dan zover, het weer knapt op en er schijnt een zonnetje tussen de wolken. We staan om half zes op en varen uit. De route loopt weer tussen de scheren. Om een stuk af te snijden wijken we af van de met boeien en bakens aangegeven hoofdroute. Met de kaartplotter en de kaart gaat dat prima. ’s Middags komt er nog wat wind en kunnen we het laatste stuk zeilend afleggen.
Om half drie meren we af in Arkösunds Gästhamn. We willen eerst aan een hekboei bij de plaatselijke watersportvereniging gaan liggen, maar die is nogal klein en onze zware boot trekt hem helemaal onder water. Johan vertrouwt het niet en wil toch aan één van de steigers van de passantenhaven achter ons gaan liggen. Een Nederlandse boot die naast ons aan de hekboei afmeerde volgde ons voorbeeld.
We blijven maandag drie juli nog liggen. We doen een wasje, gaan lekker douchen en zien dat zelfs boten hier schoongemaakt worden in de wasstraat!
Er staat weer veel wind, met uitschieters tot windkracht zeven. De komende dagen ziet het weerbericht er wat beter uit. We duiken met onze neus in de boeken en zoeken een aantal ankerplaatsen op. We willen nu wel eens in wat anders dan een jachthaven gaan liggen. Hopelijk gaat dat lukken!
Vrijdag komt Bas aan boord, dus de planning voor de komende week houdt ook er ook rekening mee dat we dan uitkomen op een plek die goed met het openbaar vervoer is te bereiken. We gaan mikken op Södertälje, zuidwestelijk van Stockholm.