We dachten dat we deze week volop festiviteiten zouden meemaken, echter het grote feest van Sao Joao begint pas volgende week vrijdag en duurt 10 dagen. De voorbereidingen zijn al in volle gang, straten worden versierd en danspasjes geoefend langs de haven. Ook het stierenvechten is hier een onderdeel van en diepgeworteld in de cultuur. Onderweg komen eerst een rotonde en later een weiland met stieren tegen die rustig staan te kijken naar ons. Zo te zien hebben ze weinig stress van het stierenvechten en een prima leven in een groot weiland. We komen zelfs langs een arena en Johan en de jongens staan er uitgebreid naar te kijken.
Vandaag rijden we het binnenland in. De eerste stop is een plek waar stoom met zwavel uit de grond
komt als gevolg van vulkanische activiteit. De stoom is aan de oppervlakte 95 graden, erg warm dus.
Er groeien hier bijzondere mossen, waaronder veel levermossen.
We rijden naar de hoogste top van het eiland, Serra de Santa Barbara met een hoogte van 1021 meter.
Helaas is het mistig boven en zien dus niets van het uitzicht. De wolken blijven de rest van de dag
hangen rondom de top terwijl het beneden bij de oceaan wel zonnig is.
Na de lunch gaan we langs bij twee grotten, we vragen bij de eerste of het de moeite is om ze
allebei te bezoeken. Volgens de man achter de balie zijn ze beide heel verschillend en zeker een
bezoek waard. We kopen een combi-ticket en mogen (als we dat hadden gewild) het bezoek zelfs over twee dagen spreiden.
Gruta do Natal is een lavatunnel waar we doorheen lopen en de jongens soms kruipen. Hier zijn
verschillende vormen van gestolde lava te zien.
Gruta do Algar do Carvao is een van de vier lege vulkanen op de wereld en de enige in zijn soort die
open is voor publiek. De eerste uitbarsting van zo’n 3000 jaar geleden vormde een wand met een hard
gesteente (trachiet). Een tweede uitbarsting, tussen de 1700 en 2100 jaar geleden, waarbij veel
gloeiend gas onder hoge druk zich een weg naar buiten zocht werd door het sterke gesteente
tegengehouden. Hierdoor vormden zich koepels in dit gesteente en uiteindelijk ging via een smalle
weg het gas naar buiten. Na de eruptie zakte de overgebleven lava naar beneden en ontstond een lege
vulkaan.
De stalactieten en stalagmieten hier zijn van een bijzondere soort (silica), de gids vertelde dat
een groot deel van deze soort op de wereld zich hier in deze vulkaan bevinden. Het meer op de bodem
van de vulkaan wordt gevuld met regenwater dat door de rotsen heen sijpelt. Op dit moment is het
water 15 meter diep. Het water zakt elke dag een halve meter, in de zomer ligt het zelfs weleens
droog.
Joke ziet tijdens het rondrijden diverse leuke kleine felgekleurde huisjes en heeft er al een aantal
gefotografeerd. Het blijken “Imperios do Espirito Santo” te zijn.
Uit de reisgids blijkt dat Impérios letterlijke heilige huisjes zijn. Vrijwel iedere wijk en zeker
ieder stadje heeft zo’n kapelletje gewijd aan de Heilige Geest. Ze zijn het middelpunt van een
jaarlijks feest tussen Pasen en Pinksteren. Oorspronkelijk werd de heilige geest aangeroepen als
beschermer tegen natuurrampen en ander onheil. Er werden gratis maaltijden verstrekt aan de armen.
Tegenwoordig gaat het meer om een groot dorpsfeest met dans, muziek en feestbanket.
In een etalage zien we mokken met afbeeldingen van deze huisjes, het zijn er in totaal 70. Te veel
om allemaal te fotograferen.
