Het is 70 mijl naar Terceira, dus varen we om 04.00 uur uit. Het is nog donker. Een uurtje eerder was de Serena vertrokken en de Draconis II vaart een half uurtje later uit. We varen tussen Pico en Soa Jorge door. In de opkomende zon maakt Tim hele mooie foto’s van Pico. Sao Jorge heeft een mooie ruige kustlijn, waar Johan nog foto’s maakt van watervallen die in zee uitkomen.
Onderweg zien we in de verte Fin Whales (Vinvissen). Ze komen hoog uit het water en met een grote plons storten ze zich weer in zee. We wisten op dat moment niet welke soort het was, maar we spreken in Terceira een whalewatcher die uitlegt wat de spotters die dag hebben gezien. Dat komt helemaal overeen met onze waarneming. Grote groepen dolfijnen komen op wat grotere afstand langs.
Wij komen om 16.00 uur net voor de Serena aan in de haven van Angra do Heroísmo. In het naastgelegen baaitje zijn waterscooter races aan de gang. We checken in en krijgen van de vriendelijke havenmeester direct veel informatie en folders over Angra en Terceira. We vallen met onze neus in de boter, want deze week zijn er allerlei festiviteiten.
Deze avond nog zijn er heel traditionele stierengevechten in de straten van Angra. Het gaat er hier overigens heel behoorlijk diervriendelijk aan toe. In totaal vier stieren worden één voor één aan een heel lang touw door de straat geleid en mogen gezellig achter stoere mannen aan gaan. Er komen geen speren aan te pas, de stoerste knapen maken schijnbewegingen met een paraplu en een T-shirt. Toch zijn wij stiekem voor de stieren en constateren met enig genoegen dat het spel eindigt met winst voor de stieren. De eerste knaap werd vlak voor onze neus ondergeschoffeld en moest met de ambulance worden afgevoerd. Stier twee gleed uit terwijl de uitdager er listig omheen rende. Ok, 1-1. Stier drie kreeg uiteindelijk de paraplu te pakken en molde die eens lekker, 2-1. Stier vier deed wat hij wilde. De begeleiders (8 man aan het touw) waren maar ternauwernood sterk genoeg om hem in de gewenste richting te geleiden. Bij ons in de buurt stonden enkele stoere knapen (toeristen zo te zien) die een beetje overmoedig werden. De stier deed een plotselinge razendsnelle uitval en een van de knapen verzwikte zijn enkel toen hij de stoeprand een beetje was vergeten. Einduitslag: 3-1 voor de stieren.
Hoe nu verder? We zijn van plan om hier ongeveer een week te blijven. Er komen regelmatig depressies langs (even ten noorden van ons), dat was voor ons reden om naar Terceira te gaan en niet een tweedaagse tocht naar Ponta Delgada te wagen. Noel van de Whisper of Deben heeft ons veel uitleg gegeven over de mogelijkheden. Terceira is met een iets meer noordelijke ligging een gunstiger uitgangspunt voor de terugreis naar het Europese vasteland. Dat is naar Falmouth nog altijd een tocht van 1200 mijl, door een zone waar vrijwel alle depressies overkomen.
Alternatief is om op Noord Spanje te mikken, dat is een stuk overzichtelijker, rond de 700 mijl.
Vervolgens moeten we dan een gunstig weerbeeld van een dag of drie afwachten om Biskaje weer over te steken. Onze voorkeur gaat uit naar de reis direct naar Falmouth. Alles hangt echter af van de ligging van het Azorenhoog. Op onze laatste oversteek vanuit de Carieb lag dit heel noordelijk, momenteel ligt dit heel ver ten zuidwesten van ons. Dit beinvloed de koers van de depressies. In het huidige weerbeeld zou de tocht naar Spanje een goede optie zijn, met een noordelijk Azorenhoog is dat juist weer niet handig.
Afwachten dus en onderwijl lekker hier op Terciera rondkijken. We gaan vermoedelijk nog een autootje huren en het historische Angra do Heroísmo bekijken.