Flores is een klein eiland van 12 bij 17 kilometer met zo’n 3800 inwoners. Het hoogste punt is Morro
Alto met 914 meter. Bij het eiland bevindt zich het meest westelijke punt van Europa en dat zien we
terug in veel namen van bedrijven en op de borden langs de weg. Ze zijn er maar wat trots op hier.
Het eiland ademt een geweldige rust uit en is overal groen. De bewoners zijn zeer vriendelijk,
behulpzaam en eerlijk. Ze groeten ons als we ze tegenkomen en proberen zoveel mogelijk engels te
spreken, zo niet dan gebruiken ze handen en voeten om ons iets duidelijk te maken.
Om het eiland te verkennen hebben we een autootje gehuurd. We crossen twee dagen rond en zijn erg
gecharmeerd van het landschap. Aan de westkant vinden we de Rocha dos Bordoes, een geologisch fenomeen
van verticaal gevormde basalt. Het heeft de bijnaam orgelrots. Verderop vinden we het dal van de rivier
Ribeira Grande. Boven het dal hebben we een prachtig uitzicht, waar we ook de watervallen zien die de
rivier voeden.
We ontmoeten twee Duitsers die hier op vakantie zijn. Ze willen walvissen zien en zijn al 10 dagen bezig
met spotten, uitgerust met grote verrekijkers en fototoestellen. Ze zijn al op verschillende eilanden
geweest en zelfs op een boot op zee, helaas zonder resultaat. Bas vertelt trots dat we met de boot al 2
keer walvissen hebben gezien en dat hij vanaf de kant bij de haven ook walvissen heeft gespot.
We krijgen de tip om via een wandelpad dichterbij de watervallen te komen. Het is een prachtige
wandeling en het resultaat is adembenemend, zoveel watervallen op een rijtje dat zie je niet vaak.
Overal op het eiland zien we kraantjes, waar we gretig onze lege waterfles vullen. Het is heerlijk zacht
water en een goede dorstlesser.
Er zijn verscheidene uitgedoofde vulkanen op het eiland. De laatste uitbarsting dateert van 950 v.Chr.
Sommige van deze vulkanen hebben kraters (caldeiras in het Portugees) waarin zich meren hebben gevormd.
Er zijn zeven van deze meren op het eiland.
De hoofdstad Santa Cruz ligt aan de oostkust, het is een charmant stadje. Het vliegveld is langs het stadje gelegd en we hebben nog nooit een vliegtoren en een kerktoren zo dicht bij elkaar zien liggen.
In het noorden ligt Ponta Delgada, er is daar een mooi wandelpad dat langs de oostkust voert. Helaas voor ons hebben we niet de juiste wandelschoenen en worden we tegengehouden door het water.
We vinden de rust hier zo heerlijk dat we besluiten om nog wat dagen langer te blijven. Bas kan hier prima zijn schoolwerk doen en voor de rest doen we wat kleine klusjes. Het haventje is knus en we kletsen heel wat af met al onze buren.