— verstuurd via Iridium 16/05/2013 16.37 UTC 32.22.3N 52.09.7W, etmaal-afstand 132 mijl, afstand tot Flores afgenomen met 129 mijl (nog 1112 mijl)
Onze tactiek om een aandewindse koers aan te blijven houden lijkt te hebben gewerkt. Volgens de weerkaarten stormt het ongeveer 120 mijl noordelijk van ons met golven van 6 meter hoog. Het ziet ernaar uit dat we dit nog steeds kunnen vermijden.
Inmiddels varen we nog steeds langs de flank van ons front, wat nog altijd een stevige wind geeft. Vooral ’s nachts gaat het steeds flink waaien. Zo ook afgelopen nacht. Dit levert natuurlijk wel een goede voortgang op, dus we klagen niet. We varen nog steeds met de genua tot eenderde weggerold en dubbel gereefd grootzeil. De kotterfok is onze joker. ALs we die wegrollen dan neemt de vaart van de boot sterk af, we kunnen zo wind tot 30 knopen aan. Vooral de golven bepalen hoe hard we kunnen varen zonder al te rake klappen. Rollen we de kotterfok een beetje uit dan neemt de vaart weer toe. Zo hebben we met heel weinig werk 12 vierkante meter zeil om mee te varieren, wat ruim twee knopen bootsnelheid scheelt.
We hebben al lange tijd geen regen meer gehad, tewijl er wel regelmatig een fikse zoute douche overheen gaat als een foute golf net breekt als wij erop varen. De hele boot zit onder flinke zoutkorsten. De kuip is ook helemaal zout. Gevolg is dat we toch een beetje zout mee naar binnen nemen.
Ook zijn er in het dak van de kajuit een paar dingen die een beetje lekken. Alle tropische stortbuien en het varen op de heenweg hadden dit nog niet aan het licht gebracht. Er komt nu kennelijk zo veel zeewater over dat het kleinste gaatje wordt gevonden. Met wat handdoeken houden we dit onder controle.
Alles gaat verder goed. De boot vaart bewonderenswaardig goed door de fikse golven. We leven vooral binnen. In de kuip krijg je anders steeds een zoute douche. De wacht zit bij de kaartentafel en kijkt elke tien minuten vanuit de kajuitingang of er scheepvaart in de buurt is. De vaste ramen voor de kuip zijn nu een uitkomst. We kunnen Arie vanuit de kajuit bijstellen als we de koers een beetje willen aanpassen.
Het bakken van brood blijft een avontuur op zich. Het zout is onder controle, echter het gist blijkt nu voor extra bubbeltjes te zorgen. De oude zakjes gist zijn op en we zijn overgegaan op ‘Highly active yeast’. Meestal geloven wij de amerikaanse uitingen op de verpakking niet en hebben als gewoonlijk twee zakjes toegevoegd, ook met het oog op de veel lagere temperatuur in de boot. Het deeg rees de pan uit en vanmiddag aten we een soort cake-brood, voordeel was wel dat we meer plakjes konden snijden en extra beleg hadden. Morgen dus maar weer experimenteren met minder gist. Ach het houdt ons bezig en elke dag smaakt het brood anders.
— verstuurd via Iridium