Joepie, vandaag de foto’s van de duikschool gekregen, veel kijkplezier!
Tim en Bas haddden een leuke duikschool op Sint Maarten uitgezocht en aangezien we een autootje hebben gehuurd is het nu een mooi moment om te gaan duiken. Als we echter in het autootje zitten en Johan vraagt waar hij heen moet rijden weten we het eigenlijk niet meer. Bij toeval zien we een duikschool ‘Ocean Explorers’ bij Simson Bay waar we dan maar even stoppen. Dit lijkt ons ook een goede duikschool en bovendien doen ze ook een ‘shark dive’. We maken snel een afspraak voor een gewone duik en de shark dive erna.
De dag van de duiken is aangebroken en we gaan snel op pad, we hebben er echt wel zin in!
De eerste duik is een duik bij ‘Old Bridge’, de oude brug van Simson Bay die volgens geheel traditionele Caribische wijze is gedumpt vlak buiten de baai. Eromheen heeft men nog enkele zeilbootjes afgezonken waar we ook even langs zullen gaan.
We zijn nog nauwelijks beneden aangekomen of we zijn al een rog zwemmen. We zwemmen naar de brugdelen toe waar nog een rog op ons ligt te wachten. Dit blijkt een hele tamme rog te zijn, hij zwemt met plezier naar ons toe, om ons heen en komt op onverwachte momenten weer opduiken. Duikinstructeur Jeff heeft een fotocamera mee en maakt hele professionele foto’s. Verder zien we nog twee hele dikke murene’s, een blenny en een Great Barracuda van toch echt wel twee flinke meters!
We zwemmen verder naar een onherkenbaar klein wrak toe waar een krab in het zand zit. Jeff heeft wat gras geplukt wat de krab met alle macht zijn holletje in probeert te trekken. Dit is een leuk schouwspel waar we even lekker van genieten, prachtig dat onderwater leven!
Als we verder zwemmen naar het eerste zeilbootje maakt Jeff foto’s van een schelp… wat kan daar nou zo bijzonder aan zijn? Als we dichterbij komen zien we dat het een heremietkreeft is.
Wanneer we bij het eerste zeilbootje aan zijn gekomen maakt Jeff een foto van ons van binnenuit. Bas raakt met zijn pink een stukje vuurkoraal aan wat de komende dagen nog zal irriteren, maar zo heel erg is het nou ook weer niet. De duikinstructeurs raken het met regelmaat aan, het is net alsof je een muggenbult hebt alleen jeukt het niet zo. Het zeilbootje ligt schuin op zijn kant en is behoorlijk aangegroeid met allerlei kleine koraalstukjes.
Onderweg naar het tweede zeilbootje zien we meerdere porcupinefishes, een aantal Dog Snappers een school van tien barracuda’s en nog een hoop losse roofvissen.
Bij het tweede zeilbootje kijkt jeff door een gat naar binnen, maar Bas tikt hem snel op zijn schouder, een grote felle platvis (peacock flounder)! Jeff maakt onmiddelijk een paar mooie foto’s.
Eén van de andere duikers kijkt naar binnen en ziet een grote lobster in het hoekje van de voorpunt, Bas kan een schim van de lobster zien door zijn lenzen, maar Tim kan hem helaas niet onderscheiden in het donker. Bovendien zien we nog een kleine blenny, deze visjes zijn ongeveer 2 cm lang en hebben een doorsnee van enkele millimeters. De instructeur houd zijn pen van zijn schrijfbordje vlak bij de blenny en de blenny haalt er meerdere keren naar uit. Super leuk om zo’n miniem visje in actie te zien! Hierna keren we weer terug naar de boot.
Het waait hard vandaag en er komt een squal recht op ons af, maar voor de shark dive moeten we toch echt twintig minuten recht tegen de wind in varen. Een van de duiksters wordt zeeziek en gaat op de plaats van bestemming snel het water in om weer bij te komen. Als we net aan de mooring liggen komt er een klein containerschip recht op ons af, gelukkig besluit hij om bij te sturen.
We gaan naar beneden waar een paar rotsblokken liggen zodat die ons op onze plek kunnen houden en we niet te veel zand opwoelen. Ze zijn niet bedoeld om achter te schuilen. Willy is een grouper die bevriend is met de duikschool, hij is er elke duik weer en ziet er geniaal uit als hij stil zit op de bodem. Willy zit dus ook deze duik de hele tijd erbij en zit geruime tijd naast Tim mee te kijken. Meteen zwemmen de eerste haaien al om ons heen en ze komen niet zo’n klein beetje dichtbij ook! De haaien variëren van een halve meter tot vier meter en zijn, als je ze van heel dichtbij bekijkt, grijs gespikkeld van boven en wit van onder. Hun ogen zijn hetzelfde als die van ons, een pupil in oogwit, maar Willy bijvoorbeeld heeft een compleet grijs oog. De haaien hebben rugvinnen die naar achter toe los van hun rug zitten zodat ze kunnen sturen. Af en toe vraag je je af of je niet even aan de kant moet als een haai recht op je af komt zwemmen, maar meestal zwemmen ze net tien centimeter boven je langs. Jeff en Danny maken wederom weer geweldige foto’s en filmpjes. Jeff heeft metalen handschoenen aan om zich te beschermen tijdens het voeren. Hij prikt vissenstaarten op een pin en speelt met de haaien. Het is werkelijk ongelofelijk om te zien hoe één hij is met de haaien. Wanneer de haaien de vissenstaart proberen te pakken geleid Jeff ze langs ons heen en natuurlijk is het onvermijdelijk dat wij als toeschouwers af en toe een klap van een staart krijgen. De kracht die die beesten bezitten is echt giga groot. Jeff pakt zo nu en dan met zijn handschoen een haai bij zijn bek en speelt ermee alsof het knuffelbeesten zijn.
Na de voersessie zwemmen we over het rif heen terug naar de boot. Hoewel het rif ook mooie dingen te bieden heeft blijven de haaien ons toch het meest interesseren. De haaien blijven in de buurt en zelfs als alleen Bas en Danny nog in het water zijn komt een kleine haai nog even gedag zeggen. Wat was dit een bijzondere, gave en vooral onvergetelijke ervaring!!!
Eenmaal boven maken de duikinstructeurs los van de mooring en drijven we op de wind een stukje in de goeie richting terwijl Jeff ons dingen vertelt over haaien. Het algemene beeld van de haai is zo ongeveer het volgende: een gevaarlijk roofdier dat meer kwaad dan goed doet. Het is in werkelijkheid toch echt anders. Wereldwijd gaan er per jaar (gemiddeld) 10 mensen dood aan haaien, 200 door bliksem en 500 aan vallende cocosnoten. En waarom maken me dan wel films zoals “Jaws” maar geen films als “The coconut killer”?
Zo vertelt Jeff dat er sportvissers waren die op haaien visten hier op Sint Maarten. Bij de duiken die Jeff echter maakte zag hij steeds vaker afschuwelijke beelden, haaien die uitgescheurde kaken hadden en nou ja… de details zullen we je besparen. Jeff maakte hier een hoop foto’s en video’s van om bewijsmateriaal te verzamelen. Hij is samen met de duikschool naar de overheid van Sint Maarten gestapt en sinds drie jaar is het vissen op haaien dan ook verboden.
Jeff zei ons ook het volgende: “Je vraagt je zeker af waarom er zoveel vissen rond de haaien zwemmen zonder dat ze worden opgegeten?” Dit komt omdat haaien alleen de zieke en zwakke vissen eruit pikken. Dit kunnen ze aanvoelen en zo houden ze het ecosysteem op peil. De gezonde vissen laten ze met rust.
Jeff had nog een mooi voorbeeld over Zuid-Afrikaanse vissers. De vissers zagen dat de haai veel tonijn at en dus dachten de vissers: als wij nou de haaien gaan vangen, dan kunnen we meer tonijn vangen. Toen het aantal haaien echter afnam bleek dat de tonijn niet meer naar de kust kwam. Het aantal andere roofvissen steeg namelijk en de voedselbron van tonijn, sardientjes, nam sterk af. Nu komt de haaienpopulatie weer op gang en begint alles zich weer te herstellen.
Toen Jeff klaar was met vertellen stonden we allemaal een beetje verbouwereerd te kijken naar elkaar: krijg nou wat joh, hij heeft nog gelijk ook! Sinds onze duik- en snorkelervaringen is onze kijk op zeedieren dan ook behoorlijk veranderd, met name van haaien. Echt waar, het zijn magnifieke zeebeesten.
Een van de andere duikers zag tijdens de duik een haaientand vallen en had hem opgeraapt. Hij laat hem even rond gaan en zegt: “Maybe the boys would like to have it?” Wij wisten niet hoe gauw we “Yes please!” moesten zeggen. Nu hebben we naast hele mooie herinneringen ook nog is een haaientand als cadeau! We besluiten dat deze duik toch echt wel heel hoog in de top drie komt!
